Kalle Päätalo
| Kalle Päätalo | |
|---|---|
| |
| Persona informo | |
| Naskonomo | Kaarlo Alvar Päätalo |
| Aliaj nomoj | Kalle Päätalo |
| Naskiĝo | 11-an de novembro 1919 en Jokijärvi, Taivalkoski |
| Morto | 20-an de novembro 2000 (81-jaraĝa) en Universitata malsanulejo de Tampere, Tampere |
| Mortokialo | Pulma kancero 
|
| Lingvoj | finna |
| Loĝloko | Jokijärvi • Kallioniemi • Tampere |
| Ŝtataneco | Finnlando
|
| Familio | |
| Patro | Herman Päätalo (en) 
|
| Patrino | Riitu Päätalo (en)
|
| Edz(in)o | Helvi Ojala (en) (1944–nekonata valoro)
|
| Okupo | |
| Okupo | romanisto
|
| Verkoj | Koillismaa Juuret Iijoen törmässä |
Kalle Päätalo (11-a de novembro 1919 en Taivalkoski – 20-a de novembro 2000 en Tampere) estis finna verkisto. Li estas konata speciale pri siaj serioj Koillismaa kaj Iijoki, kiu estas aŭtobiografia serio, kaj li publikigis 39 romanojn, du novelkolektojn kaj unu dramon. Li prenis siajn ĉeftemojn el Laponio[1].
Päätalo estis naskita en Taivalkoski, gubernio Oulu, en malbonaj kondiĉoj. Lia patro, arbohakisto, suferis pro mensproblemoj de tempo al tempo, kaj Kalle devis subteni sian familion de la aĝo de 14 en la profesio de sia patro. Samtempe, li revis pri kariero kiel verkisto kaj legis fervore. Li estis tre influita fare de la verko Martin Eden de Jack London kaj la gvidlibro de Mika Waltari por aspirantaj verkistoj. Lia militservo en la Vintra Milito kaj la Daŭriga Milito estis interrompita, ĉar li estis pafvundita. Post la militoj, li translokiĝis al Tampere, li studis en teknika lernejo por fariĝi konstruentreprenisto kaj verkis novelojn kiuj estis publikigitaj en diversaj revuoj. Li estis geedzita dufoje kaj per la dua geedziĝo li havis du filinojn.
Päätalo debutis kiel verkisto en 1958 per romano pri konstruejo en Tampere. En sia dua romano, Nia ĉiutaga pano, kiu estas la unua libro en la kvinparta serio Koillisma, li turnis sin al sia hejmregiono. Ekde tiam Päätalo fariĝis sendependa verkisto, kaj de 1962 ĝis sia morto li publikigis unu libron jare. En 1971, li publikigis la unuan volumon de la 26-parta serio "Radikoj en la Banko de Rivero II", verŝajne la plej longa aŭtobiografia rakonto en la mondo (entute proksimume 17 000 paĝoj). La serio mapas la vivon de Päätalo de frua infanaĝo ĝis la apero de sia unua infano, kaj en la sama tempo ofertas interesan sciojn pri la historio de Finnlando dum periodo de proksimume kvar jardekoj de la vidpunkto de individuo.
Kvankam la unuaj libroj de Päätalo ricevis pozitivajn recenzojn, la kritika sinteno al lia skribo baldaŭ fariĝis negativa kiam lia populareco restis plata. Kelkaj trovis la malrapidecon de lia rakonto kaj ĝian ŝajnan okupitecon pri detaloj enuiga, dum liaj sennombraj adorantoj, plejparte inter sia propra generacio, estis fascinitaj per la riĉeco de detaloj, la detalema rekonstruo de la pasinteco. Aliaj fortoj de la stilo de Päätalo estas lia absoluta sincereco al la leganto - li ŝajnis lasi nenion pri sia vivo nedirita, sed lia verkado neniam estas nur sensacia - kaj lia lerta maniero paroli la finnan, precipe la gepatran lingvon. Lastatempe, multaj kritikistoj komencis vidi liajn verkojn en nova lumo kaj ili altiris la atenton de pli junaj legantoj ankaŭ. En rekono de lia kariero, Päätalo ricevis la Pro Finlandia medalon kaj la titolon de profesoro en 1978, kaj la titolon de honordoktoro de la Universitato de Oulu en 1994.
Konata kiel la "reĝo de represaĵoj" pro la fenomena sukceso de lia libro, Päätalo publikigis 39 romanojn, du novelaron kaj unu teatraĵon dum sia vivo, kun pli da noveloj publikigitaj postmorte. Kvar el liaj libroj estis ilustritaj, kaj ĉiuj kvin partoj de la Koillismaa serio estis tradukitaj en la anglan fare de Richard Impola.
Romanoj de Päätalo rakontas ofte pri arbaraj kaj konstruaj laboroj. Li havis multe sperton pri tiaj laboroj. Esencaj personoj en la romanoj estas ofte malriĉuloj, kiuj batalas por ricevi rajtojn.
Referencoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ Bra Böcker's Lexicon, 1979.