Kampanjo Birmingham
| Kampanjo Birmingham | ||
|---|---|---|
socia movado 
| ||
La kampanjo de Birmingham, aŭ Birmingham-movado, estis movado organizita komence de 1963 de la Southern Christian Leadership Conference (SCLC) por atentigi la integriĝajn klopodojn de afrik-usonanoj en Birmingham, Alabamo. Gvidata de Martin Luther King Jr., James Bevel, Fred Shuttlesworth kaj aliaj, la kampanjo de neperforta rekta ago kulminis en vaste diskonigitaj konfliktoj inter junaj nigraj studentoj kaj blankaj civitanaj aŭtoritatoj, kaj poste kondukis la municipan registaron ŝanĝi la diskriminaciajn leĝojn de la urbo.
En la fruaj 1960-aj jaroj, Birmingham estis unu el la plej rase dividitaj urboj en Usono, tiel kiel devigite de leĝo kaj kulturo. Nigraj civitanoj alfrontis jurajn kaj ekonomiajn malegalecojn, kaj perfortan venĝon, kiam ili provis atentigi iliajn problemojn. Martin Luther King Jr. nomis ĝin la plej apartigita urbo en la lando. Protestoj en Birmingham komenciĝis per bojkoto kondukita de Shuttlesworth kun la celo premi komercajn estrojn malfermi la dungadon al homoj de ĉiuj rasoj, kaj fini apartigon en publikaj instalaĵoj, restoracioj, lernejoj kaj vendejoj. Kiam lokaj vendejoj kaj registaraj estroj rezistis la bojkoton, SCLC konsentis helpi. Organizanto Wyatt Tee Walker aliĝis al la aktivulo de Birmingham Shuttlesworth kaj komencis tion, kion ili nomis Projekto C, serio de sidprotestoj kaj marŝoj destinitaj provoki amasajn arestojn.
Kiam la kampanjo malpliiĝis al plenkreskaj volontuloj, James Bevel, la Direktoro de Rekta Ago de SCLC, pensis pri la ideo, ke studentoj fariĝu la ĉefaj manifestaciantoj en la kampanjo de Birmingham. Li tiam trejnis kaj gvidis mezlernejajn, kolegiajn, kaj bazlernejajn studentojn en neperforto, kaj petis ilin partopreni la manifestaciojn per paca marŝado 50ope samtempe el la 16-a Strato Baptisto al Urbodomo por povi paroli kun la urbestro pri rasa segregacio. Ĉi tio kaŭzis pli ol mil arestojn, kaj, ĉar la malliberejoj kaj aliaj similaj ejoj plenaj de arestitaj studentoj, la Fako de Polico de Birmingham, gvidita de Eugene "Bulo" Connor, uzis altajn akvo-mankojn kaj polican atakbestojn sur la infanoj kaj plenkreskaj spektantoj. Ne ĉiuj spektantoj estis pacaj, malgraŭ la deklaritaj intencoj de SCLC teni tute neperfortan iradon, sed la studentoj ĝenerale sintenis la neperfortan premison. Martin Luther King Jr. kaj la SCLC kritikis kaj laŭdis permesante al infanoj partopreni kaj meti sin en damaĝmanieron.
La kampanjo de Birmingham estis modelo de neperforta rekta aga protesto kaj, tra la amaskomunikiloj, altiris la mondan atenton al rasa apartigo en la Sudo. Ili poluris la reputacion de King, forigis Connor de sia laboro, devigis malsegregacion en Birmingham, kaj rekte allasis la vojon al la Civitanrajta Leĝo de 1964 kiu malpermesis rasan diskriminacion en dungado de praktikoj kaj publikaj servoj ĉie en Usono.