María Luisa Ponte

María Luisa Ponte
Persona informo
Naskiĝo 21-an de junio 1918 (1918-06-21)
en Medina de Rioseco
Morto 2-an de majo 1996 (1996-05-02) (77-jaraĝa)
en Madrido
Lingvoj hispana vd
Ŝtataneco Hispanio Redakti la valoron en Wikidata vd
Profesio
Okupo aktoro
filmaktoro
teatra aktoro Redakti la valoron en Wikidata vd
Laborkampo Aktorado Redakti la valoron en Wikidata vd
Aktiva dum 1952– vd
vd Fonto: Vikidatumoj
v • d • r

María Luisa PONTE Mancini (Medina de Rioseco, provinco Valadolido, 21a de junio 1918 - Aranjuez, Regiono Madrido, 2a de majo 1996) estis hispana aktorino kiu partoprenis en nombraj filmoj, teatraĵoj kaj televidserioj.

Biografio kaj kariero

[redakti | redakti fonton]

Ŝi estas de familio de geaktoroj kaj eĉ kiel bebo jam estis sur scenejo. Dum longa kariero ŝi partoprenis en la ludado de multnombraj teatraĵoj, inter kiuj menciendas Panorama desde el puente (1958), de Arthur Miller; Don Juan Tenorio (1953), de José Zorrilla; El bello indiferente (1953), de Jean Cocteau; La mordaza (1954), de Alfonso Sastre, La ratonera (1954), de Agatha Christie;​ El caso del señor vestido de violeta (1954), de Miguel Mihura; Medida por medida (1955), de Shakespeare; La guerra empieza en Cuba (1955), de Víctor Ruiz Iriarte; El anzuelo de Fenisa (1961), de Lope de Vega;​ Solo Dios puede juzgarme (1969), de Emilio Romero; Numancia, de Miguel de Cervantes, reĝisorita de Miguel Narros; El rufián Castrucho, de Lope de Vega kaj Un enemigo del pueblo, de Henrik Ibsen.

Aliaj elstaraj laboroj estis en Ocho mujeres, de Robert Thomas; Todos eran mis hijos (1963), de Arthur Miller; La noche de la iguana (1964), de Tennessee Williams, La tercera palabra, de Alejandro Casona; Calígula, de Albert Camus; Luces de bohemia, de Valle Inclán; Maribel y la extraña familia, de Miguel Mihura; Las arrecogías del beaterio de Santa María Egipciaca (1977), de José Martín Recuerda; El padre (1978), de August Strindberg;​ Las bicicletas son para el verano (1982), de Fernando Fernán Gómez​ kaj Bajarse al moro, de José Luis Alonso de Santos.

Ŝi famis ankaŭ en kinarto per forta voĉo, altira karaktero, kaj populara rekonebleco. Ŝi debutis en 1952 kaj laŭlonge de la sekvaj tri jardekoj ŝi iĝis unu de la plej elstaraj aktorinoj en kinaj filmoj, ĉefe per stereotipaj roloj de negativaj virinoj. Inter pluraj filmoj menciendas grandaj verkoj de la hispana kino kiel El pisito kaj El cochecito, de Marco Ferreri; La ciudad no es para mí, de Pedro Lazaga; El verdugo, de Luis García Berlanga; El extraño viaje kaj El viaje a ninguna parte, de Fernando Fernán Gómez; Camada negra, de Manuel Gutiérrez Aragón kaj La colmena, de Mario Camus.

Ŝi laboris ankaŭ en televido ekzemple per partopreno en Fortunata y Jacinta, Farmacia de guardia kaj La Regenta.

Ŝi estis aktiva profesie ĝis tuj antaŭ sia morto, kaj ricevis la Goya-premion pro sia lasta filmo en januaro 1995. Ŝi estis koramikino de la aktoro Agustín González inter 1954 kaj 1986.

Filmoj

[redakti | redakti fonton]
  • La estrella de Sierra Morena 1952 Ramón Torrado.
  • ¿Dónde vas, Alfonso XII? 1958 Luis César Amadori.
  • La vida por delante 1958 Fernando Fernán Gómez.
  • Tenemos 18 años 1959 Jesús Franco.
  • Bombas para la paz 1959 Antonio Román.
  • El pisito 1959 Marco Ferreri.
  • Los chicos 1959 Marco Ferreri.
  • El cochecito 1960 Marco Ferreri.
  • La venganza de Don Mendo 1961 Fernando Fernán Gómez.
  • Rogelia 1962 Rafael Gil.
  • Los que no fuimos a la guerra 1962 Julio Diamante.
  • Ensayo general para la muerte 1963 Julio Coll.
  • El verdugo 1963 Luis García Berlanga.
  • Combate de gigantes 1964 Giorgio Capitani.
  • Amador 1965 Francisco Regueiro.
  • El mundo sigue 1965 Fernando Fernán Gómez.
  • La ciudad no es para mí 1965 Pedro Lazaga.
  • Camino del Rocío 1966 Rafael Gil.
  • Lucky, el intrépido 1966 Jesús Franco.
  • Las viudas 1966 Julio Coll.
  • Hoy como ayer 1966 Mariano Ozores filo.
  • Con el viento solano 1966 Mario Camus.
  • Club de solteros 1967 Pedro Mario Herrero.
  • El extraño viaje 1967 Fernando Fernán Gómez.
  • Los chicos con las chicas 1967 Javier Aguirre.
  • Crónica de 9 meses 1967 Mariano Ozores.
  • El turismo es un gran invento 1968 Pedro Lazaga.
  • Las secretarias 1968 Pedro Lazaga.
  • Después de los nueve meses 1970 Mariano Ozores filo.
  • El dinero tiene miedo 1970 Pedro Lazaga.
  • Fortunata y Jacinta, 1970 Angelino Fons.
  • La graduada 1971 Mariano Ozores.
  • Me debes un muerto 1971 José Luis Sáenz de Heredia.
  • Don Quijote cabalga de nuevo 1972 Roberto Gavaldón.
  • Tamaño natural 1973 Philippe Agostini.
  • Celos, amor y Mercado Común 1973 Alfonso Paso.
  • Las señoritas de mala compañía 1973 José Antonio Nieves Conde.
  • El pícaro 1974 Fernando Fernán Gómez.
  • La Regenta 1974 Gonzalo Suárez.
  • La petición 1976 Pilar Miró.
  • La mujer es un buen negocio 1976 Valerio Lazarov.
  • Los claros motivos del deseo 1977 Miguel Picazo.
  • Camada negra 1977 Manuel Gutiérrez Aragón.
  • ¡Vaya par de gemelos! 1978 Pedro Lazaga.
  • El nido 1979 Jaime de Armiñán.
  • La campanada 1980 Jaime Camino.
  • El liguero mágico 1980 Mariano Ozores.
  • 127 millones libres de impuestos 1980 Pedro Masó.
  • Hijos de papá 1980 Rafael Gil.
  • La tía de Carlos 1981 Luis María Delgado.
  • Es peligroso casarse a los 60 1981 Mariano Ozores.
  • La colmena 1982 Mario Camus.
  • Nacional III 1982 Luis García Berlanga.
  • Y del seguro... líbranos, Señor! 1983 Antonio del Real.
  • El pan debajo del brazo 1984 Mariano Ozores.
  • La vaquilla 1985 Luis García Berlanga.
  • De hombre a hombre 1985 Ramón Fernández
  • La corte de Faraón 1985 José Luis García Sánchez.
  • Mambrú se fue a la guerra 1985 Fernando Fernán Gómez.
  • El viaje a ninguna parte 1986 Fernando Fernán Gómez
  • El hermano bastardo de Dios 1986 Benito Rabal.
  • Moros y cristianos 1987 Luis García Berlanga.
  • Rosa Rosae 1993 Fernando Colomo.
  • El Cianuro, ¿solo o con leche?, 1993 José Ganga.
  • Canción de cuna 1994 José Luis Garci.

Eksteraj ligiloj

[redakti | redakti fonton]
  • En tiu ĉi artikolo estas uzita traduko de teksto el la artikolo María Luisa Ponte en la hispana Vikipedio.