Mian Muhammad Baĥŝ

Mian Muhammad Baĥŝ
Persona informo
Naskiĝo 1-an de januaro 1830 (1830-01-01)
en Khari Sharif
Morto 22-an de januaro 1907 (1907-01-22) (77-jaraĝa)
en Khari Sharif
Religio islamo vd
Lingvoj panĝaba vd
Profesio
Okupo poeto
verkisto Redakti la valoron en Wikidata vd
Verkado
Verkoj Prince Saiful Malook and Badri Jamala vd
vd Fonto: Vikidatumoj
vdr

Mian Muhammad BaĥŝMīān Muhammad Bakhsh (1830-1907, en panĝaba میاں محمد بخش) estis sufisma sanktulo kaj panĝab/kaŝmira poeto. Li apartenis al la sufisma skolo (tarika) nome Kadri. Li estas speciale rekonata kiel aŭtoro de libro de poezio nome Saif-ul-Malūk. Li naskiĝis en vilaĝo nome Ĥari Ŝarif, situanta ĉe Mirpur (Azad Kaŝmiro), Pakistano. Li estis el kvara generacio de familio de sufismaj kleruloj. Li ricevis tre fortan religian edukadon. Jam infanaĝe li montris dediĉon al poezio. Li iĝis heredanto de la spirita heredo de sia patro kaj ene de la edukada kutimo religia de islamaj hindianoj, li veturis ĉefe tra dezertaj lokoj por serĉi la plej kernan spiritemon. Liaj ĉefaj verkoj estas Siharfi, Sohni Mahival, Tuhfah-e Miran, Tuhfah-e- Rasulijah, Ŝireen Farhad, Mirza Sahiban, Saĥi Ĥavass Ĥan, Ŝah Mansur, Gulzar-e Faqir, Hidajatul Muslimin, Panj Ganj, Masnavi-e Nīrang-e ‘Iŝq.

Tombo de Mian Muhammad Bakhsh, aŭtoro de la panĝaba eposo Saiful Mulook, en Ĥari Ŝarif, Mirpur, Pakistano

Vidu ankaŭ

[redakti | redakti fonton]

Eksteraj ligiloj

[redakti | redakti fonton]