Piazza del Popolo | |||
---|---|---|---|
Piazza del Popolo | |||
placo | |||
Estiĝo | 1818 | ||
Lando | Italio vd | ||
Situo | Municipio I | ||
Situo | |||
Geografia situo | 41° 54′ 39″ N, 12° 28′ 35″ O (mapo)41.91071412.476317Koordinatoj: 41° 54′ 39″ N, 12° 28′ 35″ O (mapo) | ||
| |||
Placo de la Popolo vidita de la Pincio | |||
Lando | Italio | ||
Regiono | Lazio (Latio) | ||
Distrikto | Metropola urbo de Romo | ||
kvartalo | Campo Marzio (kvartalo) | ||
Municipo | Romo | ||
Historia regiono | Centra Italio | ||
Koordinatoj | 41° 54′ 39″ N, 12° 28′ 35″ O (mapo)41.91071412.476317 [+] | ||
Aŭtoro | Giuseppe Valadier | ||
Dato | 1818 | ||
Plej facila aliro | Via del Babuino, Via del Corso, Via di Ripetta, Porta del Popolo |
||
Piazza del Popolo | |||
Vikimedia Komunejo: Piazza del Popolo (Rome) [+] | |||
Piazza del Popolo estas unu el la plej famaj placoj de Romo, je la piedoj de la monteto Pincio.
La origino de la nomo de la placo ne estas certa: etimologie "popolo" povus veni de la latina populus (poplo), ĉar en tiu loko estis arbareto de poploj, ĉe la apuda tombejo de Nerono.
La placo estas bonega ekzemplo de arkitektura "stratumiĝo", fenomeno kiu okazis pro la daŭraj modifoj deciditaj ĉiufoje kiam unu papo anstataŭis alian. Sur la placo alrigardas tri preĝejoj.
En 1823 Valadier anstataŭis la malnovan fontanon per alia ornamita per kvar marmoraj leonoj.[1]. Tuj poste li realigis ankaŭ la aliajn du fontanojn.
Nuntempe Piazza del Popolo estas vasta piedira zono de ĉirkaŭ 16000 m², loko de gravaj publikaj eventoj: kiu povas gastigi ĝis 65 000 personojn. Ĉi tie estas ankaŭ la Komandejo de la Karabenistoj, (italaj ĝendarmoj), de la regiono Latio.
Ĉirkaŭaĵoj: