Sablokresta otido
 | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||
| Biologia klasado | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
| Konserva statuso | ||||||||||||||
 estas la plej orienta, en la Korno de Afriko El la tri samgenraj specioj, L. gindiana
estas la plej orienta, en la Korno de Afriko | ||||||||||||||
Aliaj Vikimediaj projektoj
| ||||||||||||||
La Sablokresta otido (Lophotis gindiana) estas mezgranda birdo de la familio de Otidedoj de la ordo Otidoformaj. Ĝi estas indiĝena de Orienta Afriko, nome en Somalio, Etiopio, Kenjo. La populacioj estas stabilaj kaj la specio estas konsiderita Malplej Zorgiga.[1]
Aspekto
[redakti | redakti fonton]
La Sablokresta otido estas mezgranda orientafrika birdo kiu povas atingi ĝis 60 cm alte.[2] Kompare kun aliaj afrikaj otidoj, tiu specio estas relative malgranda.[3] Maskloj de Sablokrestaj otidoj pezas inter 675 kaj 900 gramoj. Maturaj maskloj montras nigran strion kiu etendiĝas el la gorĝo ĝis la brusto.[2] La plumaro de la masklo estas griza aŭ sablokolora, krom nigra strio kaj malhelaj malsupraj partoj.
Plimulto de otidoj de tiu familio estas sekse dimorfaj; la masklo kaj la ino diferencas laŭ plumarkoloro kaj grando.[4] Ĉe inoj, la linio videbla en la gorĝo estas pli senkolora kaj la ĝenerala griza koloro videbla en la masklo estas anstataŭata de helbruna koloro.[2] Kiel rezulto de surgrundema kutimo, mankas al la birdoj malantaŭa fingro kaj tial ili ne ripozas sur arbo.[4] La specio havas sian nomon el la koloro de la plumkresto de maskloj, sed kiu forestas ĉe inoj.[2][3][5] Kiam la flugiloj de la birdo estas etenditaj, videblas granda blanka areo sub ĉiu flugilo.[3]
Taksonomio
[redakti | redakti fonton]La Sablokresta otido (Lophotis gindiana) apartenas al la familio Otididae iam en la ordo Gruiformes.[6] Otididae, nome la otida familio, enhavas 25 speciojn de vivantaj otidoj.[4] La genro Lophotis estas formata de la Savilea otido, la Ruĝkresta otido kaj la Sablokresta otido. Tiuj tri specioj estis foje konsiderataj kiel samspeciaj pro fizikaj kaj kutimaraj similaĵoj.[2] La Sablokresta otido estis foje nomita Eupodotis ruficrista gindiana, reference al la genro en kiu ĝi estis dekomence metita kiam konsiderita subspecio de la Ruĝkresta otido. Ĵusaj genetikaj analizoj malakceptis la kombinitan supergenron Eupodotis, kaj konsideras la genron Lophotis diferenca stirpo for de Eupodotis.[6]
Habitato kaj distribuado
[redakti | redakti fonton]Kvankam ili ekzistas tra tuta Orienta Afriko, la Sablokresta otido estas plej ofta en Etiopio. Tie, ili estas videblaj tra la sudaj regionoj, oriente de la Rifta Valo.[7] La birdo estas nemigranta sidlokema en Sudano, Somalio, Eritreo, Ugando, Tanzanio, kaj Kenjo.[8][9] La Sablokresta otido estas sidlokema kaj povas troviĝi en dorna arbustaro kaj aridaj ŝtondezertaj habitatoj.[3] En Kenjo, ĝi preferas aridajn ĝis duonaridajn klimatojn, kaj forestas el malsekaj areoj de la marborda areo.[8] Ĝi estas diferenca el plimulto de otidoj en tio ke ĝi malplej ofte estas vidata en altaj herbejoj, kaj preferas ekosistemojn de ŝtonaj aŭ sablaj grundoj. La koloraro de la ino havigas taŭgan kamufladon en tiaj habitatoj.[3]
Referencoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ BirdLife International (2016). "Lophotis gindiana". IUCN Red List of Threatened Species. 2016: e.T22691960A93330878. doi:10.2305/IUCN.UK.2016-3.RLTS.T22691960A93330878.en. Alirita la 14an de Novembro 2021.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 (2020-03-04) “Buff-crested Bustard (Eupodotis gindiana)”, Birds of the World (en).
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Kennedy, Adam Scott. (2014-03-02) Birds of the Serengeti (angle). Princeton University Press. doi:10.1515/9781400850815. ISBN 978-1-4008-5081-5.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Hancock, Peter. (2015-11-24) Otididae (angle). Princeton University Press. doi:10.1515/9781400874170-025. ISBN 978-1-4008-7417-0.
- ↑ Stevenson, Terry. (12a de Novembro 2020) Field Guide to the Birds of East Africa: Kenya, Tanzania, Uganda, Rwanda, Burundi (angle). Bloomsbury Publishing, p. 641. ISBN 978-1-4729-8662-7.
- ↑ 6,0 6,1 (2002-04-01) “Phylogenetic Relationships and Ancestral Areas of the Bustards (Gruiformes: Otididae), Inferred from Mitochondrial DNA and Nuclear Intron Sequences”, Molecular Phylogenetics and Evolution (en) 23 (1), p. 63–74. doi:10.1006/mpev.2001.1078.
- ↑ Ash, John. (2009) Birds of Ethiopia and Eritrea: An Atlas of Distribution (angle). London, UK: Bloomsbury Publishing Plc. ISBN 978-1-4081-3308-8.
- ↑ 8,0 8,1 Lewis, Adrian. (2017) A Bird Atlas of Kenya. London: Routledge. ISBN 978-1-315-13626-4.
- ↑ Wheatley, Nigel. (2014-07-14) Where to Watch Birds in Africa (angle). Princeton University Press. doi:10.1515/9781400864287. ISBN 978-1-4008-6428-7.
Bibliografio
[redakti | redakti fonton]- Josep del Hoyo, Andrew Elliot, Jordi Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Band 3: Hoatzin to Auks. Lynx Edicions, Barcelona 1996, (ISBN 8487334202).
Eksteraj ligiloj
[redakti | redakti fonton]
| ||||||||||||||||||