Schafkopf (kartoludo)

Por samtitola artikolo vidu la paĝon Schafkopf.
Schafkopf

emblemo

prenludo • bidding-based game
v • d • r

Schafkopf (tradukite: ŝafkapo) estas tradicia germana kartludo. Laŭ siaj nunaj reguloj kiel Bayerischer Schafkopf (bavara ŝafkapo) ĝi estas ŝatata kaj ofte ludata kartludo de Bavario. Tie ĝi estas rigardata kiel kulturaĵo kaj parto de la bavara vivmaniero.

Schafkopf, bavaraj kartoj

Historio

[redakti | redakti fonton]

Etimologio

[redakti | redakti fonton]

Ekzistas diversaj popolaj teorioj pri la deveno de la vorto Schafkopf. La maloftegaj fontoj supozas, ke nek la ludo nek la vorto devenas de Bavario.

Ebla klarigo estas, ke la homoj origine notis la ludojn kun naŭ[1] aŭ dekdu[2] kretostrekoj, kiuj kunigas al skizita bildo de ŝafkapo.[3] Sed dokumentojn oni ne povas trovi en bavara kunteksto. Oni verŝajne ĉiam preferis ludi je kontanta mono.

Ĝis fine de la 1960aj jaroj oni ofte trovis alternativan skribmanieron Schaffkopf. Post longaj diskutoj ankaŭ en la gazetaro tamen ĉirkaŭ la jaro 1970 la hodiaŭa skribversio gajnis: Schafkopf. Tamen Wolfgang Peschel atentigis, ke en fruaj jaroj la homoj ludis sur kapoj de bareloj kaj la supragermana (bavara) vorto por barelo estas „“Schaff“, do ili frapas sur „barelaj kapoj, kiam ili ludas. [4][5][6]. Sed sciencistoj neas tiun hipotezon.

Literaturo

[redakti | redakti fonton]
  • Rita Danyliuk: Schafkopf und Doppelkopf. Humboldt, Baden-Baden 2004, ISBN 3-899-94023-7.
  • Stefan Dillig: Schafkopfen ist kein Glücksspiel. Grin, München 2013, ISBN 978-3-656-41770-5.
  • Günter Marwitz: Schafkopf richtig spielen und gewinnen: Tipps, Techniken, Tricks. o. V., o. O. 2009.
  • Adam Merschbacher: Schafkopf, das anspruchsvolle Kartenspiel. PLIZ Buch, München 2009, ISBN 978-3-9812931-0-4.
  • Wolfgang Peschel: Bayerisch Schaffkopfen. Stöppel, Weilheim 1990, ISBN 3-924012-31-8.
  • Wolfgang Peschel: Gewinnen beim Schaffkopf. Rau, Düsseldorf 1993, ISBN 3-791905-15-5.
  • Erich Rohrmayer: Lerne Schafkopfen - Eine Spielanleitung für Anfänger. o. V., Schierling 2013
  • Joseph Wiesegger: Schafkopf. Ein Versuch, Wissen zu sammeln. o. V., 2012, ([1]).

Referencoj

[redakti | redakti fonton]
  1. ↑ F.W. Grimme: Anmerkungen zu Schwameldirk (En Fastowendstück). In: Schwänke und Gedichte in sauerländischer Mundart, Paderborn 1861, S. 135/136.
  2. ↑ Freiberger Bier-Comment, Freiberg 1862, S. 101.
  3. ↑ Schafkopfgeschichte aus BR-online. Arkivita el la originalo je 2008-09-26. Alirita 2015-09-11 .
  4. ↑ H. Burger, E. Fischer, H. Riehl-Heyse, J. Blaumeiser: Bayerns Preussen sind die besten München 1979.
  5. ↑ Wolfgang Peschel: Bayerisch Schaffkopfen – Wissenswertes, Humoriges; mit den offiziellen Regeln des Bayerischen Schaffkopf-Vereins. ISBN 3-924012-31-8.
  6. ↑ W. Medicus: Die Naturgeschichte nach Wort und Spruch des Volkes Nördlingen 1867, S. 83.

Vidu ankaŭ

[redakti | redakti fonton]

Eksteraj ligiloj

[redakti | redakti fonton]