Sudslava

Koordinatoj: 50° 02′ 24″ N 16° 17′ 14″ O / 50.04000 °N, 16.28722 °O / 50.04000; 16.28722 (mapo)

Sudslava
germane Zutzlau
municipo
Vojkruciĝo en Sudslava
Flago Blazono
Oficiala nomo: Sudslava
Ŝtato	Ĉeĥio
Regiono	Regiono Pardubice
Distrikto	Distrikto Ústí nad Orlicí
Administra municipo	Choceň
Historia regiono	Bohemio
Montaro	Svitava montetaro
Situo	Sudslava
- alteco	432 m s. m.
- koordinatoj	50° 02′ 24″ N 16° 17′ 14″ O / 50.04000 °N, 16.28722 °O / 50.04000; 16.28722 (mapo)
Katastro	4,40 km² (440 ha) Sudslava
Loĝantaro	177 (2024)
Denseco	40,23 loĝ./km²
Unua skribmencio	1349
Horzono	MET (UTC+1)
- somera tempo	MET (UTC+2)
Poŝtkodo	561 13
NUTS 3	CZ053
NUTS 4	CZ0534
NUTS 5	CZ0534 581011
Katastraj teritorioj	1
Partoj de municipo	1
Bazaj setlejunuoj	1
Situo enkadre de Ĉeĥio Situo enkadre de Ĉeĥio
Vikimedia Komunejo: Sudslava
Retpaĝo: www.sudslava.cz
Portalo pri Ĉeĥio

Municipo Sudslava (germane Zutzlau) situas en Ĉeĥio, regiono Pardubice, distrikto Ústí nad Orlicí, ĉe neĉefa ŝoseo inter Brandýs nad Orlicí kaj Potštejn, 5 km norde de Brandýs nad Orlicí. Vivas ĉi tie 177 loĝantoj (2024).

La najbaraj municipoj de la setlejo estas Polom (distrikto Rychnov nad Kněžnou), Borovnice (distrikto Rychnov nad Kněžnou), Koldín, Seč, Velká Skrovnice kaj Lhoty u Potštejna.

Historio

La unua skribmencio pri la municipo devenas el la jaro 1349.

Loĝantaro

Evoluo de nombro de loĝantoj

La datoj devenas el datumbazo de Vikidatumoj

Jaro	Loĝantoj
1869	359
1880	326
1890	329
1900	307
1910	327
1921	314

Jaro	Loĝantoj
1930	285
1950	243
1961	225
1970	197
1980	191
1991	152

Jaro	Loĝantoj
2001	178
2011	180
2014	182
2016	189
2017	193
2018	193

Jaro	Loĝantoj
2019	193
2020	186
2021	169
2022	176
2023	176
2024	177

Memorindaĵoj

Preĝejo

Preĝejo de Ŝanĝo de la Sinjoro estas atestita kiel paroĥa kirko jam en la jaro 1350, renovigita en 1664 kaj en nunan malfrubarokan formon kun riĉa reliefa ornamo rekonstruita en la jaro 1772. Ĝi estas ununava kun malpli larĝa ortangule fermita presbiterejo kun sakristioj kaj en la dua etaĝo oratorioj ambaŭflanke, kun prisma turo okcidente. Triparta okcidenta fronto estas membrigita per duopo de pilastroj kun ionikaj kapetoj kaj rokaĵoj portantaj partojn de surkolonaĵo kaj kornicon. Embrazuro de la ĉefenirejo estas riĉe ornamita per rokaĵoj, super la portalo estas voluta pinjono kun anĝeletoj kaj simboloj de Kredo, Espero kaj Amo. La fronto estas kronita per fendita pinjono ornamita per kvar vazoj, meze kun statuo de Sankta Maria kaj sur flankoj pere de sidantaj statuoj de Moseo kaj de plua sanktulo. Sur flankaj fasadoj estas duopoj de pilastroj kun kapetoj, sur la suda flanko portalo kun ornamita embrazuro.

La presbiterejo estas volbita per prusa plataĵo, sakristioj kaj oratorioj estas volbitaj barele kun segmentoj, triumfa arko estas duoncirkla, la navo volbita barele kun segmentoj sur zonoj, en okcidenta flanko estas duetaĝa ĥorejo, en teretaĝo kaj en la dua etaĝo malfermita en la navon per tri arkoj, ambaŭ etaĝoj estas volbitaj barele kun segmentoj.

Ekipaĵo estas rokoka el la dua duono de 18-a jarcento, la ĉefaltaro estas kadra kun nova bildo de Ŝanĝo de Kristo sur monto Tabor, sur la altaro estas statuoj de Sankta Petro kaj Maria Magdalena, de Sankta Vito kaj Sankta Adalberto. La predikejo estas ornamita per statuoj de Kredo, Espero kaj Amo. En ekipaĵo plu estas du konfesejoj, du flankaj altaroj, bildoj Krucumita Kristo de la 18-a jarcento, Kristo Turmentito el la komenco de 19-a jarcento, stana baptujo.

Kadavrejo

La kadavrejo baroka el la jaro 1750, situas okcidente de la preĝejo.

Statuoj

• Krucifikso sur voluta soklo antaŭ la preĝejo el la jaro 1781,
• Sankta Johano Nepomuka kun reliefo de konfesanta reĝino sur soklo estas el la jaro 1750,
• Nemakulita el la jaro 1857.

Paroĥestrejo

Malfrubaroka paroĥestrejo devenas el la jaroj 1760-1770.

Fortikaĵeto

Fortikaĵeto kaj la vilaĝo iam apartenis al Mikuláš el Potštejn, kiu famiĝis per sia aventurplena vivo. Li sukcese batalis en soldataro de markgrafo Karel, sed poste fariĝis kavaliro-rabisto. En la jaro 1339 moravia markgrafo Karolo siegis kaj konkeris Potštejn kaj Mikuláš en la batalo pereis. Okaze estis ruinigita ankaŭ fortikaĵeto en Sudslava. En la 19-a jarcento estis forigitaj ĉiuj restaĵoj de la fortikaĵeto, loko kie ĝi staris estas nealirebla privata havaĵo.

Pluaj fotoj

• 
  Aŭtobusa haltejo
• 
  Konstruaĵo n-ro 22
• 
  Preĝejo
• 
  Paroĥestrejo

Literaturo

• Marek Podhorský: Pardubický kraj. Eldonis freytag & berndt, eldonejo en Prago en j. 2004.
• Dr. E. Poche, DrSc. a kol. – Umělecké památky Čech. Eldonis Akademia en Prago en j. 1978.