Taja lingvaro | |
ภาษาไต p̣hās̛̄ātay | |
lingva familio • lingva subfamilio | |
---|---|
Kam–Tai | |
Parolata en | Suda Ĉinio (Gŭangŝjio, Gŭiĝoŭo, Junano kaj Gŭangdongo), Sud-Orienta Azio |
Denaskaj parolantoj | ĉ. 70 milionoj |
Lingvistika klasifiko | |
Kradaja
| |
Lingvaj kodoj | |
Lingvaj kodoj | |
ISO 639-2 | tai |
Angla nomo | Tai |
Franca nomo | langues taï |
La taja lingvaro (ภาษาไต p̣hās̛̄ātay) estas branĉo de la kradaja lingvaro. Parolantoj nombras ĉirkaŭ 70 milionoj. La plej multnombraj popoloj de la familio estas tajoj, laŭoj, ĝŭangoj kaj ŝanoj.
Tai, Taja, kaj Dai estas ofte uzata de parolantoj de multaj tajaj lingvoj. Laŭaj lingvistoj, tamen, emas opinii ke la siama-taja apartenas al la laŭa lingvo. Kelkaj lingvistoj ŝatas nomi la norman tajan "siama lingvo". Same, aliaj povus nomi la taj-kadajan lingvaron "daja lingvo".
La lingvaro foje nomatas "ĝŭanga lingvaro" en Ĉinio kaj "Nung" en Vjetnamio.
Jen la listo de subgrupaj lingvoj laŭ Ethnologue:[1]
La propono de Li (1977) (norma kategorio).
Tai |
| |||||||||
La propono de Gedney (1989).
Tai |
| ||||||||||||
La propono de Haudricourt (1957).
Tai |
| ||||||||||||
Etnogeografia distribuo estas jena (mln):
Lingvogrupo | SU | Eŭropo | Azio | Afriko | Ameriko | Oceanio | Mondo |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Golaŭoj | - | - | 0.06 | - | - | - | 0.06 |
Dung-ŝujoj | - | - | 1.80 | - | - | - | 1.80 |
Lioj | - | - | 0.86 | - | - | - | 0.86 |
Siamaj tajoj | - | - | 66.74 | - | 0.05 | - | 66.79 |
Totalo | - | - | 69.46 | - | 0.05 | - | 69.51 |
SU - Teritorio de iama Sovetunio sen baltaj landoj.[mankas fonto]