Triklorofenokso-acetata acido

Triklorofenokso-acetata acido

Kemia strukturo de la
Triklorofenokso-acetata acido

3D Kemia strukturo de la
Triklorofenokso-acetata acido

Alternativa(j) nomo(j)

2,4,5-T
Oranĝa agento
Trioksono

C₈H₅Cl₃O₃

Fizikaj proprecoj

Aspekto

Malhela aŭ flaveca
kristala solido senodora

255,4825 g mol⁻¹

1.80, 20 °C g/cm³

inter 154 kaj 158 °C

malkomponiĝas

Akvo:238 mg/kg (30 °C)

Mortiga dozo (LD50)

381 mg/kg (kobajo, buŝa)
300 mg/kg (rato, buŝa)
425 mg/kg (hamstro, buŝa)
242 mg/kg (muso, buŝa)

Merck Index

15,9808

Sekurecaj Indikoj

Risko

R22 R36/37/38

Sekureco

S24 S60

Pridanĝeraj indikoj

Danĝero

Xn
Noca por la sano

N
Damaĝaj
substancoj

GHS etikedigo de kemiaĵoj

GHS Damaĝo-piktogramo

GHS Signalvorto

Damaĝa substanco

GHS Deklaroj pri damaĝoj

H302, H335, H319, H335, H410

GHS Deklaroj pri antaŭgardoj

P261, P273, P305+351+338

Escepte kiam indikitaj, datumoj estas prezentataj laŭ iliaj normaj kondiĉoj pri temperaturo kaj premo (25 °C kaj 100 kPa)

Triklorofenokso-acetata acido, triklorofenokso-etanata acido aŭ C₈H₅Cl₃O₃ estas ĉefa kombinaĵo de la Oranĝa agento, tre uzata en la Vjetnama milito, kune kun napalmo, du alte mortigaj armiloj. La ambaŭa uzo estis malpermesata pro la kruelaĵo de la kaŭzataj konsekvencoj. Ĝi estas solvebla en etanolo kaj kristaliĝas ekde benzeno. En ĉeesto de natria hidroksido ĝi estigas akvo-solveblajn alkanolaminajn salojn. Komerca produkto kutime troviĝas sub la formoj de aminaj aŭ esteraj derivaĵoj, ofte miksita kun duklorofenokso-acetata acido.

Proprecoj

Triklorofenokso-acetata acido estas sinteza aŭksino, derivaĵo de la fenokso-acetata acido uzata kiel senfoliiganto de trudherboj. Ĝi estis disvolvita en la jardeko 1940 kaj estis vaste uzata en agrikulturo ĝis ĝia foruzo en 1970 pro la alta tokseco. Ĝi estas tre damaĝa substanco kaj ĝia manufakturado makuliĝas per spuroj da dioksano, kiu estas kancerogena kaj persista organika poluciaĵo kun longedaŭraj efektoj sur la vivmedio.^[1] Altaj dozoj de ĉi-herbicido rezultas en malforteco, kapdoloroj, kapturnoj, naŭzoj, abdomenaj doloroj, neŭromuskolaj malordoj, hipotensio, renaj kaj hepataj damaĝoj kaj malakcelata neŭropatio.