Veni, Sancte Spiritus

Veni, Sancte Spiritus
Sekvenco
Aŭtoroj
Aŭtoro Stephen Langton
Lingvoj
Lingvo latina lingvo
Eldonado
v • d • r
El Greco: La Descendo de la Sankta Spirito.

La Veni Sancte Spiritus, en esperanto Venu, Sankta Spirito, estas preĝo de la kristana liturgia tradicio.

Pli precize ĝi estas unu el la kvin sekvencoj kaj estas recitita aŭ ĉantata dum la Meso de Pentekosto.

Tiu sekvenco estis atribuita kaj al Stefano el Langhton, ĉefepiskopo de Canterbury kaj al la abato Notker la 1-a el Sankt-Galo, dirita Notker Balbulus. Laŭlonga tempo ĝi estis atribuita ankaun al papo Inocento la 3-a, granda admiranto de de verkaro de Balbulus[1].

Ikonografia simbolo de la Sankta Spirito.

Latina teksto

[redakti | redakti fonton]

Veni, Sancte Spíritus,
et emítte cǽlitus
lucis tuæ rádium.

Veni, pater páuperum,
veni, dator múnerum,
veni, lumen córdium.

Consolátor óptime,
dulcis hospes ánimæ,
dulce refrigérium.

In labóre réquies,
in æstu tempéries,
in fletu solácium.

O lŭ beatíssima,
reple cordis íntima
tuórum fidélium.

Sine tuo númine,
nihil est in hómine
nihil est innóxium.

Lava quod est sórdidum,
riga quod est áridum,
sana quod est sáucium.

Flecte quod est rígidum,
fove quod est frígidum,
rege quod est dévium.

Da tuis fidélibus,
in te confidéntibus,
sacrum septenárium.

Da virtútis méritum,
da salútis éxitum,
da perénne gáudium.

Amen.

Venu, Sankta Spirito,
sendu al ni el la alto
radion de via lumo.

Venu, patro de povruloj,
venu, liveranto de donoj,
venu, lumo de la koroj.

Konsolanto perfekta,
gasto dolĉa de la animo,
agrabla refresiĝo.

En la peno, ripozo,
en la varmo, ŝirmo,
en la planto, konsolo.

Ho beatega lumo,
invadu en la profundo
la koron de fideluloj.

Sen via helpo,
nenio estas en la homo
nenio senkulpa.

Lavu tion kio sordidas,
aspergu tion kio aridas,
sanigu tion kio sangas.

Fleksu tion kio rigidas,
varmigu tion kio malvarmas.
Rektigu tio kio deturnas

Donu al viaj fideluloj
Kiuj nue en vi konfidas
Viajn sanktajn donojn.

Donu virton kaj premion
donu morton sanktan
donu eternan vivon.

Amen.

Eksteraj ligiloj

[redakti | redakti fonton]

Notoj

[redakti | redakti fonton]
  1. ↑ Massimo Mila, Breve storia della musica, Einaudi 1968, p. 26