Ŝoĉuo[1] (japane: 焼酎, Shōchū; laŭvorte "bruligita sakeo/alkoholaĵo"), estas trinkaĵo produktata laŭ tradicia metodo en Japanio. Ĝi enhavas inter 25 kaj 43 % da alkoholo. La ĝusta origino de Ŝoĉuo estas neklara. Origine Ŝoĉuo estis nomita Araki-shu ("Araki-alkoholaĵo") aŭ Rambiki. Araki estas konsiderata deveni de arako (araq en la araba), kaj rambiki de alambiko (alambiek en la nederlanda[2]). Ŝoĉuo originis en Persio, diskonigite okcidente al Eŭropo kaj oriente al Hindio, Tajlando kaj Okinavo. Ĉirkaŭ meze de la 16a jarcento, la teĥniko alvenis al Kagoŝimo, kie Ŝoĉuo naskiĝis.[3] La distilita alkoholaĵo en Okinavo estas konata kiel Awamori.
Tipe distilata ero por Ŝoĉuo estas hordeo (mugi), batato (imo), fagopiro (soba), aŭ rizo (kome), Ĝi ankaŭ estas uzebla en miksitaj trinkaĵoj.