(1647) Menelao | ||
---|---|---|
Descubrimiento | ||
Descubridor | Seth Barnes Nicholson | |
Fecha | 23 de junio de 1957 | |
Lugar | Observatorio Palomar | |
Designaciones | 1957 MK | |
Nombre provisional | 1957 MK | |
Categoría | Asteroides troyanos de Júpiter | |
Orbita a | Sol | |
Elementos orbitales | ||
Longitud del nodo ascendente | 240,3° | |
Inclinación | 5,647° | |
Argumento del periastro | 298° | |
Semieje mayor | 5,218 ua | |
Excentricidad | 0,02316 | |
Anomalía media | 2,619° | |
Elementos orbitales derivados | ||
Época | 2457000,5 (09/12/2014) TDB[1] | |
Periastro o perihelio | 5,097 ua | |
Apoastro o afelio | 5,339 ua | |
Período orbital sideral | 4354 días | |
Características físicas | ||
Periodo de rotación | 17,75 horas | |
Magnitud absoluta | 10.5 y 10.53 | |
Cuerpo celeste | ||
Anterior | (1646) Rosseland | |
Siguiente | (1648) Shajna | |
(1647) Menelao es un asteroide perteneciente a los asteroides troyanos de Júpiter descubierto por Seth Barnes Nicholson el 23 de junio de 1957 desde el observatorio del Monte Palomar, Estados Unidos.
Menelao se designó inicialmente como 1957 MK. Más adelante fue nombrado por Menelao, un personaje de la mitología griega.[2]
Menelao orbita a una distancia media del Sol de 5,218 ua, pudiendo acercarse hasta 5,097 ua y alejarse hasta 5,339 ua. Su excentricidad es 0,02316 y la inclinación orbital 5,647°. Emplea 4354 días en completar una órbita alrededor del Sol.[1]