Ama Birjinaren koroatzea (Velázquez) | |
---|---|
Jatorria | |
Sortzailea(k) | Diego Velázquez |
Sorrera-urtea | 1634 |
Jatorrizko herrialdea | Espainia |
Ezaugarriak | |
Materiala(k) | olio-pintura eta Margo-oihala |
Dimentsioak | 178,5 () × 180 () cm |
Genero artistikoa | arte sakroa |
Egile-eskubideak | jabetza publiko |
Deskribapena | |
Kokapena | |
Lekua | Museo de Mineralogía (en) Oratorio de la Reina (Alcázar de Madrid) (en) |
Bilduma | Pradoko Museoa |
Inbentarioa | P001168 |
Argumentu nagusia | Coronation of the Virgin (en) |
Ama Birjinaren koroatzea Diego Velázquezen mihisea da, Prado museoan kontserbatuta. 1635 eta 1636 artean egina, neurri handiko lana da: 176 zm × 124 zm. Erlijio lanak ez ziren oso ohikoak Velázquezen obran eta hori ezaugarri berezia da.
Antonio Palominoren arabera, margolana Filipe IV.aren emazte Elisabet Borboikoa erreginaren gelako oratorioan zegoen, Madrilgo Errege Alkazarrean. Hala ere, ez da aipatzen amaitu gabeko 1666ko inbentarioan, ez eta 1686 eta 1700eko ondorengoetan ere, eta 1734ko sutetik salbatutako obren zerrendan jaso zen lehen aldiz. Bertan, «Hirutasun Santua Ama Birjina koroatzen» gisa deskribatu zen, eta Alonso Canori esleitu zitzaion. Ondoren, izen hori ezabatu eta Velázquezenarekin ordezkatu zen. 1746an, Buen Retiro jauregian eta 1772an Errege Jauregi Berrian inbentariatu zen. 1819an sartu zen Pradoko museoan.[1]
Irudien konposizioa triangeluarra da, erpina alderantzikatuta, garaiko modari jarraituz, lerroen oreka eta harmonia handiaren sentsazioa emanez. Protagonismoa Mariaren irudiarentzat da, zeinaren aurpegia begiak apal, sudurra zuzen eta ezpainak profilatuta agertzen baita. Apaltasuna, erreberentzia eta emozioa. Koadroaren osaerak, bai koloreagatik, bai formagatik, bihotz bat gogorarazten du. Ama Birjinaren jarrerak, eskuineko eskuaz bere bihotza seinalatuz, ideia hori indartu eta errukia mugiarazten du. Bihotz forma hori, irudien naturaltasunarekin batera koadroaren gauzarik originalena dena, Gállegoren ustez, 1611n san Frantzisko Saleskoak Jesusen Bihotzari eskainitako debozioarekin lotu liteke.
Ikuslearen eskuinean Jainkoa dago, agure onbera bezala duintasun handiz irudikatua. Ezkerrean Jesu Kristo dago, ile luzeekin, biak Ama Birjinaren burua lore-girlandaz koroatzeko jarreran. Eta erdian, Espiritu Santuaren irudikapena, uso zuri baten itxurapean. Hiru Pertsona hauek altuera berean kokatzen dira, triangeluaren oinarria definitzen duen lerro hipotetiko batean zehar, horrela Jainkotasunean nagusitasun maila bera irudikatzen dutelarik.[2]