Ana Mariscal

Ana Mariscal

(1944)
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturakAna María Rodríguez Arroyo
JaiotzaMadril1923ko uztailaren 31
Herrialdea Espainia
HeriotzaMadril1995eko martxoaren 28a (71 urte)
Hobiratze lekuaLa Almudenaren hilerria
Familia
Haurrideak
Hezkuntza
Hizkuntzakgaztelania
Jarduerak
Jarduerakaktorea, film-zuzendaria, idazlea, gidoilaria, zinema aktorea eta zinema ekoizlea
Jasotako sariak

IMDB: nm0548072 Allmovie: p220289
Find a Grave: 7702997 Edit the value on Wikidata

Ana Mariscal, jaiotzaz Ana María Rodríguez-Arroyo Mariscal (Madril, 1923ko uztailaren 31 - Ibíd., 1995eko martxoaren 28a) madrildar aktore, zuzendari eta ekoizlea izan zen. Kritikariek XX. mendeko europar zinemako zuzendaririk onenetakotzat jotzen dute.[1][2]

Kasualitatez egin zuen debuta zineman: Zientzia Zehatzetako ikaslea zela, Luis Arroyo nebari lagundu zion, Luis Marquinaren El último husar (1940) hispaniar-italiar koprodukzio bat filmatzeko probetara; zuzendariak erreparatu eta filmeko bigarren rol femeninoa ematea erabaki zuen.[3]

1940 hamarkada

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Urtebete geroago, José Luis Sáenz de Herediaren Raza filmeko protagonista izan zen, Alfredo Mayorekin batera, eta uneko espainiar zinemako izar handienetako bat bihurtu zen. Hala, arrakasta handiz betetako ibilbidea hasi zuen pantaila handian, eta hamarkada bat baino gehiago iraun zuen.

Ana Mariscal,1952

Denbora horretan filmatu zituen, besteak beste, Luis Marquinaren Vidas cruzadas (1942); Mariano Pomboren Mañana como hoy (1947); Luis Luciaren La princesa de los Ursinos (1947); Ignacio F. Iquinoren El tambor del Bruch (1948); Antonio Románen Pacto de silencio, Manuel Murren Un hombre va por un camino (1949). Azken filmazio horretan Valentín Javier García-Fernández ezagutu zuen, eta harekin ezkondu zen 1954an.[4]

Pantaila handian agertzearekin batera, eszenatokiei buruzko interpretazio bikainak egin zituen, Luis Escobar-en eskutik, María Guerrero antzokian hamarkadaren hasieran egin baitzuen debuta. 1945ean, Ana Mariscalek José Zorrillaren Don Juan Tenorio egin zuen Valladoliden. Gauetan Inés andrea interpretatzen zuen, baina arratsaldeetan Don Juanen paperarekin ausartu zen, eta «lotsagabe»kotzat hartu zuten batzuek, eta haren aurkako epaiketa egin zen. Alfredo Marqueríeren esku-hartzeari esker 'onik atera' zen bere «ausardia»tik.[5][6]

1950 hamarkada

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Berrogeita hamarreko hamarkadaren hasieran, aktore gisa agertzen hasi zen, eta Bosco Films produkzio-etxea sortu zuen. Handik gutxira, bere filmetako gidoiak ekoizten, zuzentzen eta idazten hasi zen; Segundo López, aventurero urbano (1953); Misa en Compostela (1954); Con la vida hicieron fuego (1959). 1963an, El camino lanarekin, Miguel Delibesen eleberrian oinarritua eta oso baliabide gutxirekin filmatua, kameraren atzean egindako lanari kritika onak jasotzea lortu zuen.[7] Film hori berreskuratu egin zuen publiko zabalarentzat 2021ean, Cannesko zinemaldiaren historiako film klasikoen atalean aurkeztu baitzen, kopia digitalizatua erakutsiz.[8]

Bere filmez gain, beste batzuk filmatu zituen hainbat zuzendariren agindupean, nahiz eta oso noizean behin egin zituen; bere garaian eragin komertzial handia izan zuten filmetan parte hartu zuen, hala nola Luis Luciaren Jeromín (1953); José María Forqueren Un día perdido (1954) edo Luis Luciaren Morena Clara (1954).

1954an ezkondu ondoren, bikotea Argentinara joan zen, eta han bi urte eman zituen. Anak hainbat filmetan lan egin zuen: Kurt Land-en En cárne viva, Bacará; Enrique Cahen Salaberryren Enigma de mujer; Edgardo Togniren Los maridos de mamá. Telebistan ere agertu zen, eta Luis R. Arroyo nebaren laguna zen, eta 13 urte zituela ezagutu zuen Federico García Lorcaren lanak interpretatu zituen antzokian.[9]

Espainarako itzulera

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Espainiara itzulita, bere produktorearen filmetan lan egin zuen, eta noizean behin beste zuzendari batzuen lanetan paperak onartu zituen: Luis César Amadoriren La violetera (1958), edo La reina del Chantecler (1958). Interpretazio-eskolak ere eman zituen IIECen (Ikerketa eta Esperientzia Zinematografikoen Institutua), 1957 eta 1960 artean.[10]

Azken urteetan, ikuskizunen mundutik at bizi izan zen, eta literaturan jardun zuen buru-belarri. 1995eko urtarrilean Urrezko Domina eman zitzaion Arte Ederretako merezimenduari.[11]

1995eko martxoaren 28an hil zen, 71 urte zituela, Madrilgo ospitale batean, minbizia zuela eta. Hurrengo egunean lurperatu zuten La Almudenako hilerrian.[12]

Valentín Javier Gariko-Fernández senarra (produktorea eta argazkilaria) (1921-2012) 2012ko ekainean hil zen 91 urte zituela, eta La Almudenako hilerrian erraustu zuten.[13]

Zinemako Idazleen Zirkuluaren dominak[14][15][16]
Urtea Kategoria Filma
1945 Aktore nagusi onena Una sombra en el jardínn
1949 Aktore nagusi onena Un hombre va por el camino
1950 Aktore nagusi onena De mujer a mujer

*1995eko urtarrilean Urrezko Domina eman zitzaion Arte Ederretako merezimenduari.[11]

Urtea Izenburua Egiaztatua Zuzendaria Oharrak
Egilea Zuzendaria Ekoizlea
1940 El último húsar Luis Marquina Hispaniar-italiar koprodukzioa. Izenburu orijinala: Amore di ussaro.
1940 La florista de la reina Eusebio Fernández Ardavín Izen bereko antzerki obrakoa
1942 Raza José Luis Sáenz de Heredia
1942 ¡Qué contenta estoy! Julio de Fleischner
1942 Siempre mujeres Carlos Arévalo
1942 Vidas cruzadas Luis Marquina
1943 Cuarenta y ocho horas José María Castellví
1944 Cabeza de hierro Ignacio F. Iquino
1945 Una sombra en la ventana Ignacio F. Iquino Emakume aktore onenaren CEC saria
1945 ¡Culpable! Ignacio F. Iquino
1945 Viento de siglos Enrique Gómez
1945 El obstáculo Ignacio F. Iquino
1947 Dulcinea Luis Arroyo
1947 Noche sin cielo Ignacio F. Iquino
1947 La princesa de los Ursinos Luis Lucia
1948 El tambor del Bruch Ignacio F. Iquino
1948 Mañana como hoy Mariano Pombo
1948 La próxima vez que vivamos Enrique Gómez
1948 La vida encadenada Antonio Román
1949 Aquellas palabras Luis Arroyo
1949 Pacto de silencio Antonio Román
1949 Doce horas de vida Francisco Rovira Beleta
1949 Un hombre va por el camino Manuel Mur Oti Emakume aktore onenaren CEC saria
1950 De mujer a mujer Luis Lucia Emakume aktore onenaren CEC saria
1950 La fuente enterrada Antonio Román
1951 El gran galeoto Rafael Gil José Echegarayren izen bereko antzerki obran oinarritua
1953 Segundo López, aventurero urbano Ana Mariscal Coguionista
1953 Jeromín Luis Lucia Luis Colomaren izen bereko antzerki obran oinarritua
1953 Vértigo Eusebio Fernández Ardavín
1954 Misa en Compostela Ana Mariscal Dokumentala. Hitzak: Ana Mariscal
1954 Morena Clara Luis Lucia
1955 En carne viva Enrique Cahen Salaberry Argentinar pelikula
1955 Un día perdido José María Forqué
1955 Bacará Kurt Land Argentinar pelikula
1956 De noche también se duerme Enrique Carreras Argentinar pelikula
1956 Los maridos de mamá Edgardo Togni Argentinar pelikula
1956 Enigma de mujer Enrique Cahen Salaberry Argentinar pelikula
1958 La violetera Luis César Amadori
1958 Hay que bañar al nene Edgardo Togni Argentinar pelikula
1958 Patio andaluz Jorge Griñán
1958 Carlota Enrique Cahen Salaberry Miguel Mihuraren izen bereko lanean oinarritua
1959 Juego de niños Enrique Cahen Salaberry Víctor Ruiz Iriarteren izen bereko lanean oinarritua
1959 Con la vida hicieron fuego Ana Mariscal Elkarrizketak.
1959 El magistrado Luigi Zampa Hispaniar-italiar koprodukzioa. Izenburu orijinala: Il magistrato
1960 La quiniela Ana Mariscal
1961 Hola, muchacho Ana Mariscal
1962 Feria en Sevilla Ana Mariscal
1962 La reina del Chantecler Rafael Gil
1962 Occidente y sabotaje Ana Mariscal Gidoilarikide
1963 El camino Ana Mariscal Miguel Delibesen lehen zinema.egokitzapena.
1964 La otra mujer François Villiers Hispaniar-frantziarkoprodukzioa. Izenburu orijinala: L'autre femme
1966 Los duendes de Andalucía Ana Mariscal Gidoilarikide
1966 Vestida de novia Ana Mariscal Gidoilarikide
1968 El paseíllo Ana Mariscal Gidoilarikide
1987 El polizón del Ulises Javier Aguirre Ana María Matuteren izen bereko haurrentzako kontaketa batean oinarritua
  • Platea hogareña, Juan Carlos Thorryrekin batera, Amaren senarrak.

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  1. «De delante a detrás de la cámara» Filmotech.
  2. Cousins, Mark. (2018). «Women Make Film: A New Road Movie Through Cinema» Women Make Film - Documental.
  3. Borau, J.L.: Diccionario..., pág. 544.
  4. «La actriz Ana Mariscal se ha casado», en hemeroteca.abc.es.(16/05/1954).
  5. «El día que Don Juan fue ella», en www.elnortedecastilla.es. 2/enero/2018.
  6. «Ana María Rodríguez Arroyo» Real Academia de la Historia.
  7. Martínez Torres, Augusto. (28 de marzo de 1995). Fallece la actriz y directora de cine Ana Mariscal. .
  8. «Ana Mariscal, España en femenino.» Festival de Cannes- La selección Cannes Classics 2021 23 de junio de 2021.
  9. Madrid Diario. .
  10. «Ana Mariscal: una mujer marcada» en cvc.cervantes.es.
  11. a b Anuncio oficial en www.boe.es.
  12. «Fallece la actriz y directora de cine Ana Mariscal», en elpais.com.
  13. Esquela online en www.rememori.com.
  14. «Medallas del CEC a la producción española de 1945» Círculo de Escritores Cinematográficos.
  15. «Medallas del CEC a la producción española de 1949» CEC.
  16. «Premios del CEC a la producción española de 1950» CEC.
  • BORAU, José Luis (dir.) (1998). Diccionario del cine español. Madrid: Alianza Editorial. p. 544-5. ISBN 978-84-2065-257-3
  • GREGORI, Antonio: El cine español en sus directores, orr. 238-254. Ediciones Cátedra, Madril, 2009. ISBN ά376-2614-7
  • MARISCAL, Ana (1984). Cincuenta años de teatro en Madrid. Madrid: El Avapiés. p. 172. ISBN 978-84-86280-04-8
  • — (1943). Mi vida. Madrid: Ed. Astros. 
  • MARTÍNEZ TEJEDOR, María Concepción (2016). Directoras pioneras del cine español. Madrid: Fundación FirstTeam. pp. 59-72; 106-222. ISBN 978-84-608-3879-1

Kanpo estekak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]