Anne Carson

Anne Carson
Bizitza
JaiotzaToronto, 1950eko ekainaren 21a (74 urte)
Herrialdea Kanada
BizilekuaNew York
Hezkuntza
HeziketaTorontoko Unibertsitatea
St. Michael's College (en) Itzuli
Hizkuntzakingelesa
antzinako greziera
Jarduerak
Jarduerakfilologo klasikoa, poeta, itzultzailea, katedraduna, literatura-kritikaria, idazlea eta autorea
Enplegatzailea(k)Princetongo Unibertsitatea
McGill Unibertsitatea
Michigango Unibertsitatea
Lan nabarmenak
Jasotako sariak
InfluentziakVirginia Woolf
KidetzaArteen eta Zientzien Ameriketako Estatu Batuetako Akademia
Musicbrainz: 7742ef56-a81c-408f-8ed2-7dd6eda2ca34 Discogs: 2978412 Edit the value on Wikidata

Anne Carson (Toronto, 1950eko ekainaren 21a) Kanadako ingeles hizkuntzako poeta, saiakeragile, itzultzaile eta literatura konparatu klasikoko irakaslea da, Michigango Unibertsitatean .[1][2]

Nobel Literatur sarietarako hautagai posibleen zerrendetan egotera heldu da.[3]

2020an Princesa de Asturias de las Letras saria jaso zuen [4]

Biografia

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Torontoko Unibertsitateko St. Michael's College-n matrikulatu zen. Lehenengo eta bigarren urteen amaieran, bi aldiz utzi zuen. 1981. urtean amaitu zuen bere prestakuntza akademikoa. Safori buruz egin zuen doktore tesia, gainera, eta haren lehendabiziko argitalpena antzinako Grezian maitasun erromantikoa ulertzeko moduari buruzko saiakera bat izan zen: Eros the bittersweet (Eros, samin-goxoa)[3] [5]

Urte batzuetan Montrealen bizi izan zen eta bertan McGill Unibertsitatean jardun zuen irakasle.[6]eta Michigango Unibertsitatean,[7]

Irakasle lanaz gain, hogei liburu inguru argitaratu ditu autoreak, saiakerak, poesiak, itzulpenak edo aurreko guztien arteko nahas-mahasak ere kontuan hartuz, baina nagusiki poetatzat jo ohi dute literatur zirkuituetan, eta mende honetako ahots garrantzitsuenen artean aipatu ohi dute maiz haren izena.[8][9][3]

Lana

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  • Eros the Bittersweet. Princeton University Press, 1986.
  • Glass, Irony, and God. New Directions Publishing Company, 2002.
  • Short Talks. Brick Books, 1992.
  • The Glass Essay". New Directions Publishing Corporation, 1995.
  • Plainwater. Knopf, 1995.
  • Autobiography of Red: A Novel in Verse. Knopf, 1998 ( ed. Calamus, México, 2009).
  • Economy of the Unlost: Reading Simonides of Ceos with Paul Celan. Princeton University Press, 1999.
  • Men in the Off Hours. Knopf, 2001 (Hombres en sus horas libres, trad. Jordi Doce, Pre-Textos, 2007).
  • The Beauty of the Husband. Knopf, 2002 (La belleza del marido: un ensayo narrativo en 29 tangos, Lumen, 2003)[10]
  • If Not, Winter: Fragments of Sappho. Knopf, 2002.[11]
  • Decreation: Poetry, Essays, Opera. Knopf, 2005.
  • Grief Lessons: Four Plays by Euripides (traducción de Eurípides). New York Review Books Classics, 2006.
  • Nox. New Directions, 2010
  • Nox, traducción al español, Vaso Roto Ediciones, 2018
  • Antigonick (2012) New Directions
  • Red Doc> (2013) Knopf, secuela directa de su primera novela poética Autobiography of Red.
  • Iphigenia among the Taurians (traducción) (2014) University of Chicago Press
  • The Albertine Workout (2014) New Directions Poetry Pamphlet #13
  • Float (2016) Knopf
  • A antropoloxía da auga/Tipos de agua. El camino de Santiago lanean poetak 90 hamarkadan Galiziara egindako erromes esperientzia bildu du.[12]

Sariak eta aitorpenak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  • Lannan poesia saria 1996.
  • Pushcart Saria 1997.
  • Guggenheim Beka 1998.
  • MacArthur Beka 2000.
  • Griffin poesia saria 2001 Men in the Off Hours.
  • TS Eliot Saria 2001 The Beauty of the Husband.
  • 2010eko Saria PEN poesia itzulpengintzan .
  • 2012ko Doctor Honoris Causa saria Torontoko Unibertsitatean .
  • 2014ko Folio Saria Red Doc-i
  • 2014ko Griffin Poesia Saria Red Doc-eko Kanadako irabazlea.
  • 2020an Princesa de Asturias de las Letras saria

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  1. ↑ Poets, Academy of American. «About Anne Carson | Academy of American Poets» poets.org (Noiz kontsultatua: 2020-04-26).
  2. ↑ (Gaztelaniaz) Semanal, Ahora. «Un conflicto llamado Anne Carson» www.ahorasemanal.es (Noiz kontsultatua: 2020-04-27).
  3. ↑ a b c Astiz, Iñigo. «Erudizio eta plazer irabiakia» Berria (Noiz kontsultatua: 2020-04-27).
  4. ↑ (Gaztelaniaz) IT, Desarrollado con webControl CMS por Intermark. «Anne Carson - Premiados - Premios Princesa de Asturias» Fundación Princesa de Asturias (Noiz kontsultatua: 2020-06-21).
  5. ↑ (Gaztelaniaz) Lago, Eduardo. (2019-05-04). «Anne Carson: “La gran paradoja es escribir con placer sobre algo trágico”» El País ISSN 1134-6582. (Noiz kontsultatua: 2020-04-27).
  6. ↑ «McGill News - Winter '97» web.archive.org 2013-11-04 (Noiz kontsultatua: 2020-04-26).
  7. ↑ «Penn Humanities Forum | Anne Carson» web.archive.org 2010-06-18 (Noiz kontsultatua: 2020-04-26).
  8. ↑ (Gaztelaniaz) «5 poemas de Anne Carson» Zenda 2019-10-09 (Noiz kontsultatua: 2020-04-26).
  9. ↑ (Gaztelaniaz) «Poema “Ensayo sobre las cosas en las que más pienso”, de Anne Carson» Vallejo & Co. 2017-09-26 (Noiz kontsultatua: 2020-04-26).
  10. ↑ (Gaztelaniaz) «Todos los libros del autor Anne Carson» www.todostuslibros.com (Noiz kontsultatua: 2020-04-27).
  11. ↑ (Gaztelaniaz) Anne Carson busca el esplendor de Safo en una gran traducción – WMagazín. (Noiz kontsultatua: 2020-04-27).
  12. ↑ (Gaztelaniaz) «Anne Carson en Compostela, entre o diario íntimo e a peregrinación» La Voz de Galicia 2023-04-09 (Noiz kontsultatua: 2023-05-01).

Kanpo estekak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]