Arteterapia sormenezko terapien arteko psikoterapia mota bat da. Sormen prozesua da bere ardatza: hori dela eta, hitzak erabiltzeaz gain, sormen bidezko espresio bideak erabiltzen ditu. Hala nola: pintura, musika, mugimendua, eskultura, etab.
Arteterapiaren helburua ez da diagnostiko bat egitea: sormenaren bidez emozio edo gatazken askapena eta ebazpena lortzea baizik, ongizate bio-psiko-emozionala landuz.[1]
Kontuan izan behar da, Arteterapia ez dela jolas edo jarduera artistiko bat: artea terapiaren zerbitzura jartzen duen psikoterapia baizik.[2]
Edozien adin eta profiletako pertsonek erabili dezakeen terapia mota da, eta taldetan edo banaka eginiko saioetan egin ohi da. Gainera, ez da inolako aurrezagutza artistikorik behar.[3]
70 urte baino gehiago dituen lanbidea den arren, Espainiar estatuan oraindik gutxi ezagutzen da. Beste herrialde batzuetan ordea, oso ezaguna da eta estatuko gizarte-segurantzaren barne sartzen den terapietako bat da.
Gaur egun Arteterapia bezala ezagutzen duguna, Europan sortu zen (Ingalaterran batez ere) eta AEBetan IXX medearen bukaeran, Bigarren Mundu Gerra ondoren garatu zelarik guztiz.
Esan daiteke hiru faktorek ahalbidetu zutela bere sorrera: psikoanalisiaren gorakada, XX mendeko abangoardia artistikoak eta Bigarren Mundu Gerra.
Hainbat arlo desberdinetako adituak terapia artistikoek pertsonengan izan zitzakeen onurei erreparatzen hasi ziren. Besteak beste, aipatu beharrekoak dira: Adrian Hill eta Edith Kramer arte mundutik; Marion Milner psikoterapia arlotik; Lydiatt terapia okupazionaletik, eta Margaret Naumberg pedagogia mundutik.
Arteterapiaren inguruko hainbat elkarte daude gaur egun: