Azido trikloroazetiko | |
---|---|
Formula kimikoa | C2HCl3O2 |
SMILES kanonikoa | 2D eredua |
MolView | 3D eredua |
Konposizioa | oxigeno, karbono eta kloro |
Mota | carboxylate anion (en) |
Ezaugarriak | |
Dentsitatea | 1,62 g/cm³ (20 ℃) |
Azidotasuna (pKa) | 0,64 |
Fusio-puntua | 58 ℃ 56 ℃ 57,5 ℃ |
Irakite-puntua | 198 ℃ (760 Torr) 196,5 ℃ (101,325 kPa) |
Lurrun-presioa | 1 mmHg (51 ℃) |
Masa molekularra | 161,904 Da |
Erabilera | |
Rola | corrosive substance (en) eta kantzerigeno |
Arriskuak | |
NFPA 704 | |
Denboran ponderatutako esposizio muga | 7 mg/m³ (10 h, baliorik ez) |
Eragin dezake | trichloroacetic acid exposure (en) |
Identifikatzaileak | |
InChlKey | YNJBWRMUSHSURL-UHFFFAOYSA-N |
CAS zenbakia | 76-03-9 |
ChemSpider | 10772050 |
PubChem | 6421 eta 23223116 |
Reaxys | 970119 |
Gmelin | 30956 |
ChEBI | 2842 |
ChEMBL | CHEMBL14053 |
RTECS zenbakia | AJ7875000 |
ZVG | 33030 |
DSSTox zenbakia | AJ7875000 |
EC zenbakia | 200-927-2 |
ECHA | 100.000.844 |
MeSH | D014238 |
RxNorm | 10773 |
Human Metabolome Database | HMDB0042048 |
UNII | 5V2JDO056X |
NDF-RT | N0000147292 |
KEGG | D08633 |
Azido trikloroazetikoa konposatu organikoa da, CCl3COOH formula duena azido karboxiliko kloratuen familiakoa. Solido zuri higroskopikoa da. Azido kloroazetikoa eta azido dikloroazetikoa antzeko konposatuak dira[1].
Azido trikloroazetikoa azido azetikoa zuzenean kloratzen da fosforo gorriakatalizatzaile gisa usatuz.
CH3COOH + 3 Cl2 → CCl3COOH + 3 HCl
Azidko trikloroazteikoa trikloroazetaldehidoa zuzenean kloratuz ere sintetiza daiteke.
Biokimikan asko erabiltzen dute, makromolekulak prezipitatzen dituelako, hala nola proteinak, azido desoxirribonukleikoa (DNA) eta azido erribonukleikoa (RNA).
Azido trikloroazetikoa lesio intraepitelialak, zerbikalak, uterinoak edo displasia zerbikalak suntsitzeko erabili daiteke (lesio preneoplasikoak; displasia zerbikalak; CIN-I, CIN-II, CIN-III; LIP edo SIL maila altu eta baxukoak).
Medikuntzan eta kosmetikan beste erabilera batzuk ere baditu, hala nola esfoliazio kimikoa (arruntki peeling deitua), tatuajeak kentzea, garatxoen tratamendua (GPB bidezko garatxo genitalak barne) eta gazte-aknea.[2]
Odontologian ere erabiltzen dute: ahoko mukosaren lesio epitelialetan aplikatzen dute, hala nola aftetan, zaurietan, etab.[3]
Azido trikloroazetikoaren sodio gatza (sodio trikloroazetatoa) herbizida gisa erabili zen XIX. mendetik aurrera, baina 1980ko hamarkadaren amaieran eta 1990ko hamarkadaren hasieran kendu zuten merkatutik erregulatzaileek[4].
Produktu Kimikoen Europako Agentziaren arabera azido trikloroazetikoak errekuntza larriak eragin ditzake larruazalean eta begietan, baina ez dago ebidentzia sendorik gizakientzat toxikoa denik[5]
Artikulu hau kimikari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz. |