Bárbara Mujica

Bárbara Mujica
(1965) Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturak	Bárbara Moinelo Múgica
Jaiotza	Buenos Aires, 1944ko martxoaren 13a
Herrialdea	Argentina
Heriotza	Buenos Aires, 1990eko abuztuaren 1a (46 urte)
Hobiratze lekua	La Chacarita hilerria
Heriotza modua	berezko heriotza: miokardio infartu akutua
Familia
Ama	Alba Mujica
Ezkontidea(k)	Oscar Rovito David Stivel ^(en)  (1965 -  1976)
Hezkuntza
Hizkuntzak	gaztelania
Jarduerak
Jarduerak	aktorea eta idazlea
Jasotako sariak	ikusi Silver Condor Award for Best Actress  (1992) : Loraldia, el tiempo de las flores

Bárbara eta Alba Mujica ama-alabak, biak aktoreak.

Demasiado Jóvenes, 1958.

Barbara Mujica —Barbara Mugica bezala ere ezaguna—, Barbara Moinelo Mugicaren izen artistikoa (Buenos Aires, 1944ko martxoaren 13a - Ibidem, 1990eko abuztuaren 1a), argentinar aktorea eta idazlea izan zen, 1960, 1970 eta 1980ko hamarkadetako Argentinako antzerki, zinema eta telebistako aktorea izan zen.^[1][2][3][4]

Bizitza

Bárbara Mujica Alba Mujica aktorearen eta Jose Antonio Moineloren alaba izan zen. René Mugica zuzendariaren iloba zen, eta Argentinako zinema berriko aktoreen belaunaldiko kidea izan zen, besteak beste, Graciela Borges, Susana Freyre, Violeta Antier eta Elsa Daniel.

Aktore ibilbidea

Hamalau urte zituela, Leopoldo Torres Ríosek, Leopoldo Torre Nilsson errealizadorearen aitak, zuzendutako bi filmetako protagonista izan zen: Edad fácil eta Demasiado jóvenes (1958an, Donostiako Zinemaldian, gaztelaniazko film onenaren saria jaso zuen). Film horietan, Oscar Rovitorekin partekatu zuen kartela, eta Oscar Rovito senarra izan zen gero. Bikoteak bi seme izan zituen, Pablo Rovito eta Gabriel Rovito aktoreak.

1957an Torre Nilssonekin lan egin zuen La casa del ángel lanean Lautaro Murúarekin, Beatriz Guidoren eleberriari buruz.

Ahaztezinezko presentzia eta ahotsaren jabe, Annemarie Heinrich argazkilariak betikotu zion aurpegia. 1959an, David Stivelek zuzendutako Historia de jóvenes programan parte hartu zuen, Canal 7 katean.^[5] Baita Nené Cascallar-en teleteatroetan egindako lanarengatik ere, bereziki El amor tiene cara de mujer, Rodolfo Bebán, Rodolfo Ranni eta Soledad Silveyrarekin batera lau denboraldiz.

Mujica Elsa Danielekin batera.

Besteak beste, Norma Aleandro, Marilina Ross, Carlos Carella, Federico Luppi, Emilio Alfaro eta Juan Carlos Genék osatutako Gente de Teatro talde entzutetsuan sartu zen Mujica. Lanak antzerkian eta telebistan arrakasta handiak izan zituzten Griselda Gambaro, Marta Mercader, Roberto Cossa eta Carlos Gorostiza egileek idatzi zituzten. Talde hori Cosa juzgada izeneko telesailaren arduraduna izan zen, urte horietan Argentinako telebistan giltzarri izan zen saioetako bat, eta sariak eta audientzia indize altuak jaso zituen.

Taldearekin —eta Stivelek zuzenduta—, Mujicak Los herederos (1970) filmean parte hartu zuen —Berlingo Zinemaldian izendatua—, baita Alta Comedia zikloan ere, non, besteak beste, "Margarita Gautier" izan zen La dama de las camelias filmean.

Berrantolaketa Prozesu Nazionalean (1976 eta 1983 artean) Argentina gobernatu zuen diktaduran mehatxatu eta zentsuratu egin zuten, eta erregimen militarreko beste aktore kritikoekin batera telebistan agertzea debekatu zioten.^[6]

1978an antzerkira itzuli zen, Carellak eta Miguel Angel Solák zuzendutako Jean Cocteauren El águila de dos cabezas antzerkian, eta 1984an zinemara, Sergio Renanen Gracias por el fuego filmean, Victor Laplace eta Lautaro Murúarekin.

1987an, Debajo del mundo (Sergio Renán) eta A dos aguas lanetan protagonista izan zen Miguel Ángel Solárekin berriz, Carlos Olguin-Trelawnyren lehen lana, Locarnoko Nazioarteko Jaialdian aipamen berezia jaso zuena. 1988an Liv Ullmann aktorea bikoiztu zuen La Amiga filmean.

Telebistan, Alejandro Doriaren Atreverse zikloan itzuli zen.

Bere azken lana Oscar Aizpeolearen Loraldia (El tiempo de las flores) izan zen, Argentina eta Euskadiren arteko lehen koprodukzio filmikoa, eta Argentinako Kronista Zinematografikoen Elkarteak emakumezko aktore onenaren Zilarrezko Condor Saria eman zion.

Bizitza pribatua

1965ean, David Stivel zuzendariarekin ezkondu zen, Ofelia gisa zuzendu zuena Hamlet eta Alfredo Alconen telebistako bertsio batean.

Miokardio infartu akutu batek jota hil zen, 46 urte zituela.^[7]

Filmografia

Besteak beste, lan hauexetan hartu zuen parte:^[8]

Urtea	Izenburua	Pertsonaia	Oharrak
1991	Loraldia (El tiempo de las flores)	Flora / Oralia	Hil ondoren estreinatua
1989	La amiga	María	Liv Ullmannen bikoizketa
1987	El viajero sin equipaje	Ingrid	Telebistako filma
	A dos aguas	Isabel
	Debajo del mundo	Lizbeth
1986	Malayunta	Amalia
	Muchacho de luna	Carolina	Telebistako filma
1985	Ramona, la justiciera	Pilar
1984	Gracias por el fuego	Dolly de Budiño
1978	Y una vez mas..Felices fiestas	Mónica	Telebistako filma
1976	Los muchachos de antes no usaban arsénico	Laura Otamendi
1970	Los herederos	Estela
1968	Un crimen en patota	Paulina
1965	Los guerrilleros	Patricia
	La corte asi lo decidio	Soledad
1964	El octavo infierno, cárcel de mujeres	Zulema Puentes
	Hamlet	Ofelia	Telebistako filma
1963	El secreto de puente verde	María Azucena
1962	Las ratas	Cristina
1961	Los que verán a Dios	Susan
	Quinto año nacional	Sarita Roitman
1958	Demasiado jóvenes	Aída
1957	La casa del ángel	Vicenta
1956	Edad difícil	Alicia Núñez
1954	Flavia en escombros	Perla	Film laburra
1947	El muro	Ana Laura (umea)

Telebista

Urtea	Izenburua	Pertsonaia
1990	Atreverse	Hainbat
	La bonita pagina	Bárbara
1989	La ultima esperanza	Rosario Mitre
1988	Como la vida misma	Laura Valencia
1987	Ficciones	Varios
1986	Frente al sol	Fernanda Yáñez
1985	Duro como la roca, frágil como el cristal	Marta Ramos
	María Isabel	Gloria Mendiola
1984	Los gringos	Natasha
	Situación limite	Hainbat
1983	Ruggero	Libertad
1982	No creo en los hombres	Ivana Duval
1981	Las huellas del cerro	Camila Álvarez
1978	El ovejero	Patricia
1976	Pasion y Poder	Alicia Moncada de Montenegro
1973-1974	Alta comedia	Hainbat
1973	El bastardo	Silvia Loretti
1971	Mas sabe el diablo	Claudia
1969	Cosa juzgada	Hainbat
1968	Nosotros, los villanos	Perla Martínez
1967	Siempre tuya por siempre	Gilda Gómez / Martha Zapata
1966	Cuatro mujeres para Adán	Sara
	Mi hombre el criminal	Isabel
1965	Las chicas	Laura
1964	Teatro Trece	Hainbat
	El amor tiene cara de mujer	Marcela
1963	Viviana	Alina Yasbeck
1961	Amame Nazario	Amelia
	Amor a toda hora	Celía Ajaka
1960	Un angel en el fango	Raquel (gaztea)
1959	Historia de jóvenes	Hainbat
	El callejon del beso	Juliana

Sariak eta izendapenak

• 1991n Zilarrezko Condor Saria, emakumezko aktore onenarena,
• 1958an Donostia Zinemaldia: Gazteegiak, film onena (aipamena)

Erreferentziak

1. (Gaztelaniaz) «Bárbara Mujica, el recuerdo de una actriz inolvidable - Diario Hoy En la noticia» diariohoy.net (Noiz kontsultatua: 2024-12-27).
2. (Gaztelaniaz) «Bárbara Mujica, una actriz muy querida dueña de una presencia y voz inolvidables» El Quid De La Cuestión (Noiz kontsultatua: 2024-12-27).
3. Diz, Julio. (miércoles, 2 de noviembre de 2011). «El Revisionista: Nuestras estrellas: Bárbara Mujica, 1944-1990.» El Revisionista (Noiz kontsultatua: 2024-12-27).
4. «Bárbara Mujica (1963)» magicasruinas.com.ar (Noiz kontsultatua: 2024-12-27).
5. Nielsen, Jorge. (2004). La magia de la televisión argentina. Ciudad Autónoma de Buenos Aires, Argentina : Ediciones del Jilguero ISBN 978-987-9416-06-8. (Noiz kontsultatua: 2024-12-27).
6. «censura, contracensura, listas negras, historia, 70s, setentas, politica, nacional, musica, comentarios, argentina, ensayos, fotos» www.magicasruinas.com.ar (Noiz kontsultatua: 2024-12-27).
7. «Bárbara Mujica» Bing (Noiz kontsultatua: 2024-12-27).
8. (Gaztelaniaz) «Bárbara Mujica» FilmAffinity (Noiz kontsultatua: 2024-12-27).

Kanpo estekak

• Cine argentino
• En Internet Movie Database en inglés