Bruno Carranza Ramírez

Bruno Carranza Ramírez
Irudi gehiago
Costa Ricako presidente ← Jesús Jiménez Zamora ^(en) - Tomás Guardia Gutierrez ^(en) → enbaxadore
Bizitza
Jaiotza	San José, 1822ko urriaren 5a
Herrialdea	Costa Rica
Heriotza	San José, 1891ko urtarrilaren 25a (68 urte)
Hobiratze lekua	St. Joseph
Familia
Aita	Miguel Carranza Fernández
Ezkontidea(k)	Gerónima Montealegre
Haurrideak	ikusi Ramón Carranza Ramírez ^(en)
Jarduerak
Jarduerak	politikaria, diplomazialaria eta kazetaria
Sinesmenak eta ideologia
Erlijioa	Erromatar Eliza Katolikoa

José Bruno Carranza Ramírez (San José, 1822ko urriaren 5a - 1891ko urtarrilaren 25a) Costa Ricako politikari eta diplomatikoa izan zen, Errepublikako 7. Presidentea, 1870eko apirilaren 27tik abuztuaren 9ra, "Errepublikako Behin-behineko Buruzagia" tituluarekin, Tomás Guardia Gutierrezek Jesús Jiménez Zamoraren aurka emandako estatu-kolpearen ondoren.

Biografia

Gurasoak Miguel Carranza Fernández (1838 eta 1841 artean Estatuburuordea) eta Joaquina Ramírez y García izan ziren. 1847an Gerónima Montealegrerekin ezkondu zen, José María Montealegre Fernández presidentearen arreba. Bere birbiloba Madeleine Stowe aktorea da.

Carranza medikuntzan lizentziatu zen Guatemalako San Carlos Unibertsitatean.

Costa Ricara itzuli ondoren, pribatuan zein Estatuko San Juan de Dios ospitalean jardun zuen. Txertoen eta proto-sendagaien ikuskatzaile nagusia izan zen. Nikaraguan mediku militar gisa aritu zen 1856ko William Walkerren aurkako kanpainan, baina ia berehala itzuli behar izan zuen Costa Ricako Armadaren erretreta eta kolera epidemia zirela eta.

Kazetari lanetan ere aritu zen, eta hainbat buletin eta egunkari argitaratu zituen, hala nola El Álbum ("Albuma") eta La Estrella del Irazú ("Irazuko Izarra"). Era berean, beste hainbat ekonomia- eta merkataritza-proiektuetan ere jardun zuen, eta beste negozio batzuen artean, kafe-landaketak, liburu-denda bat eta denda bat zituen. 1855etik 1859ra Likore Fabrika Nazionalaren administrazioa eman zioten eta horrela Estatuko alkohol-hornitzaile ofizial bakarra bihurtu zen.

Mora Porrasen administrazioan hainbat alditan diputatu izan zen. 1857an Costa Ricako El Salvadorreko enbaxadore bihurtu zen. 1869ko Batzar Konstituziogilean San Jose ordezkatu zuen, nahiz eta hautetsi eta gutxira utzi zuen kargua. Politikoki liberaltzat hartu zuten, batzuetan antiklerikaltzat ere bai, eta behin baino gehiagotan erbesteratu zuten bere sinesmen politikoengatik.

1870eko apirilaren 27ko estatu kolpeak estatuburu bihurtu zuen Errepublikako Aldi Baterako Buru titulu ofizialarekin (gaztelaniaz Jefe Provisorio de la República). Bere administrazioan Limón barrutia sortu zen, askatasun pertsonalak eta erlijiosoak zehazten zituzten legeak eman ziren eta herrialdearen historian lehen aldiz heriotza-zigorra debekatu zuen bermeen legea onartu zen. Secretarías de Estado izenekoak ere arautu ziren eta Batzar Konstituziogile baterako hauteskunde berriak egin ziren.

Bere administrazioko pertsonaia nagusia eta kanpoko harremanetarako eta sinesmen askatasunerako politikaren egilea Lorenzo Montúfar y Rivera Guatemalako abokatua izan zen, antiklerikalismoaren alde egiten zuena. Bere karguan egondako beste Estatu Idazkari aipagarri batzuk Joaquín Lizano Gutiérrez (gobernua, polizia, justizia, nekazaritza eta industria), Rafael Gallegos Sáenz (etxebizitza eta merkataritza) eta Buenaventura Carazo Alvarado (gerra, itsas armada eta obra publikoak) izan ziren.

1870eko abuztuaren 8an Tomás Guardia Gutiérrezekin izandako desberdintasunak zirela eta, dimisioa aurkeztu zuen Batzar Konstituziogilean, eta biharamunean abuztuaren 9an onartu zuten. Guardia jeneralak hartu zuen bere ordez.

Gero, Costa Ricako Aholku Nazional Handiko eta Ministro Potentziarioko kide izan zen El Salvadorren, eta bertan sinatu zuen Carranza-Arbizuko Akordioa.

Kanpo estekak