Artikulu edo pasarte honek eduki, gramatika, hiztegi edota ortografia akatsak ditu. Lagundu nahi baduzu, zuzendu ezazu. |
Cervera de Pisuerga | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Espainiako udalerria | |||||||||||
Administrazioa | |||||||||||
Estatu burujabe | Espainia | ||||||||||
Autonomia | Gaztela eta Leon | ||||||||||
Probintzia | Palentziako probintzia | ||||||||||
Alkatea | Urbano Alonso Cagigal | ||||||||||
Izen ofiziala | Cervera de Pisuerga | ||||||||||
Posta kodea | 34840 | ||||||||||
INEk ezarritako kodea | 34056 eta 34056000400 | ||||||||||
Herriburua | Cervera de Pisuerga | ||||||||||
Geografia | |||||||||||
Koordenatuak | 42°51′49″N 4°29′50″W / 42.8636°N 4.4972°W | ||||||||||
Azalera | 323 km² | ||||||||||
Altuera | 1.005 m | ||||||||||
Mugakideak | La Pernía, Polentinos, Brañosera, San Cebrián de Mudá, Mudá, Salinas de Pisuerga, Aguilar de Campoo, Olmos de Ojeda, Dehesa de Montejo, Castrejón de la Peña, Triollo, Velilla del Río Carrión, Boca de Huérgano eta Vega de Liébana | ||||||||||
Demografia | |||||||||||
Biztanleria | 2.265 (2023) 9 (2022) | ||||||||||
| |||||||||||
Dentsitatea | 7 bizt/km² | ||||||||||
Matrikula | P | ||||||||||
cerveradepisuerga.es |
Cervera de Pisuerga Espainiako iparraldeko udalerri bat da, Palentziako Montaña Palentina eskualdekoa, Gaztela eta Leoin kokatuta[1]. 2288ko pertsonetako biztanleria[2]dago (INE, 2024).
Palentziatik 116km-tara kokatuta dago, Monataña Palentina-n, 1000 eta 1.200 m arteko altitudean.
Udalerriak, gainera, 23 pedania ditu:
Arbejal, Barcenilla de Pisuerga, Celada de Roblecedo, Cubillo de Ojeda, Estalaya, Gramedo, Herreruela de Castillería, Liguerzana, Perazancas de Ojeda, Quintanaluegos, Rabanal de los Caballeros, Rebanal de las Llantas, Resoba, Rueda de Pisuerga, Ruesga, San Felices de Castillería, San Martin de los Herreros, Santibáñez de Resoba, Vallespinoso de Cervera, Valsadornín, Vañes, Ventanilla, Verdeña.
Udalerri mugakideak:
Castrejón de la Peña, Dehesa de Montejo, Mudá, La Pernía, Polentinos, San Cebrián de Mudá, Triollo.
Cervera de Pisuerga klima itsasaldekoa[3], Koppen-ren eskala klimatikoari dagokionez. Kantauri medikatearen gertutasunaren ondorioz, gaztelako ordokiko klima kontinentalaren berezko aldaketa termikoak eta plubiometrikoak leundu egiten dira.
Atlantikoko eta Mediterraneoko eskualdeen arteko trantsizio-eremu batean gaude, eta horrek espezieen biodibertsitate handia ematen du. Hala, pagadiak eta hariztiak nagusi dira goialdean eta iparraldean, hegoaldeko eremuetan bizi diren artadi eta boladien aurrean.
Pisuerga ibaiaren eragin-eremua, argi eta garbi, basoagoa da. Baso-formazioek mendi-mazelak eta mendiak osorik estaltzen dituzte, Carrion ibaiak bustitako eremuak ez bezala, sastrakadiak, larre-eremu handiak eta txilar, erratz eta piornalen mendi baxuak, eta goiko aldeetan adarzabalak eta arrasto zaporetsuak agertzen dira.
Gure lurraldeko basoen artean, Tosandeko Tejeda[4] nabarmendu dezakegu, hagineko baso aparta. Aipatzekoak dira, halaber, Estalaiako Arroila[5], gure lurraldeko zuhaitz berezia, bai eta Ruesgako eta Castilleri Herreruelako[6] hariztiak ere.
Zalantzarik gabe, balio handia du inguru horretan endemismo botaniko ("Endemismo" hitza Augustin Pyrame de Candolle (1778-1841) botanikari suitzarrak transferitu zuen medikuntzatik botanikara, toki batean baina beste batean modu naturalean gertatzen diren taxon natiboak adierazteko[7]) batzuk egoteak, hauskortasun eta zaurgarritasun handiko altxor naturalak.
Lurralde honeta Kantauriko faunaren ia espezie adierazgarri guztiak daude. Espezie enblematikoak nabarmentzen dira, hala nola hartz arre kantauriarra, otso iberiarra edo arrano beltza.
Lurraldean ungulatu ugari ikusten ditugu, hala nola orkatza, sarrioa eta, bereziki, oreina. Animalia ungulatuak lau hanken gainean ibiltzen diren ugaztunak dira, baina berezitasun batekin: oin puntetan ibiltzen dira, hanka lurrean erabat bermatu gabe[8]. Oreinak, udazkena iristean, basoen isiltasuna hausten du bere ar jeloskorren burrunbarekin. Basurdea ere oso presente dago eta bere kudeaketa eskualdeko mendietan araututako ehizaldien xede da.
Beste ugaztun aipagarri batzuk igaraba, basakatua edo erbia dira. Hegaztien artean interes handia dute basoko eta alpetar espezieek, baita harrapari handiek ere (arrano beltza, sai arrea, sai zuria edo hontz beltza).
Ornogabeen aniztasuna ere aipagarria da, intsektu talde batzuk nabarmentzen baitira, tximeletak, erlastarrak edo basoko kakalardoak, esaterako.
Hiribilduaren izena, beharbada, garai batean zuen ehiza-ugaritasunetik dator, eta oreinak aipatzen ditu bereziki. Animalia horietako batek Cerveraren armarria orbaintzen du.
Badira lurralde honetan historiaurreko garaietatik gizakiaren presentziaren lekuko diren zantzuak.
Palentziako Mendiak jatorrizko biztanleak hartzen ditu, kantabriarrak, Erromari men egiteari uko egiten diotenak, eta hor hasten da historia luze bat gertakari eta gertaera garrantzitsuetan.
Arabiarrek okupatutako lehen urteak igaro ondoren, eremu horrek garrantzi historikoa izan zuen berriz ere, X. eta XI. mendeetan konkistatzaileek egindako erasoaldien galga izan baitzen. Lurraldea azkar birpopulatzen da, eta mugaren aurrerapena bermatzeko mekanismo eraginkor bihurtzen da. Horretarako, garrantzi handia dute komunitate monastikoek. Eskualdean gotorleku ugari zeuden horretarako. Monakatoa (grezieraz monatxoak, pertsona bakartia) erlijio bati eskainitako eta arau komun jakin batzuei lotutako bizimodu aszetikoa hartzea da[9].
Cerverari buruzko lehen aipua, zeinaren izena "Cervaria" orein lekutik baitator, 818. urteko eskuizkribu batean datatzen da, eta, beraz, Palentzian dokumentatzen direnen artean, herririk zaharrena da. Zerveriarrak Errekonkistako guduetan bereizten dira, eta horiei esker ohoreak eta pribilegioak lortzen dituzte.
Cerverak Merindad de la Liebanako burua izango da. XV. mendearen erdialdean, Siruelako kondearen jaurerria izango zen, eta botere handia izango zuen inguru horretan XIX. mendearen hasierara arte. Garai gorena XVI. mendean izan zen, orduan ugaritu baitziren tokiko leinuak. Komunitateen Gerran, Independentzia Gerran eta Gerra Karlistetan aktiboki parte hartu zuen.
XIX. mendearen amaieran, Cervera eskualdeak nolabaiteko garapen industriala izan zuen ikatza aurkituz eta La Robla-Bilbao trenbide estuko trenbidea eraikiz, "El hullero" izenekoa, ikatza Santander eta Bilboko eta Bizkaiko Labe Garaietako itsas portuetara eramaten zuena.
1977an Monumentu Historiko Artistiko Nazional izendatu zuten. Izenak dioen bezala, garai batean Erdi Aroko gotorleku bat zegoen gain batean dago. Eraikina XVI. mendekoa da, gotikoa, baina tenpluaren benetako interesa barrualdean dago. Nabe nagusiko ganga izartuak, kapera nagusia eta gurutzadura nabarmentzen dira, baita Santa Ana kapera ere, Gutiérrez Pérez de Mier familiak 1480an sortua. Gutierre Pérez de Mier Cerverako bizilaguna da, zalantzarik gabe, bertakoen oroimenean gehien agertzen dena. Utzi zuen legatuari esker, hau da, Santa Anaren Kapera bere hilobiekin, Flandesko Joanen ohola gordetzen duen erretaula hispanoflamenko ederra, Erregeen Gurtza.[10]Hileta-kapera horren barruan, erretaula hispaniar-flamenko aparta dago, Errege Magoen Adorazioa, Juan de Flandesen 1495eko taula ospetsua. Aipatzekoak dira, halaber, Batailetako Kristoa, XIII. mendekoa, eta Gazteluko Ama Birjinaren tailu polikromatua, XIV. mendekoa.
XVIII. mendeko eliza barrokoa. Gurutzearen plazan dago Fatxadak konposaketa bikroma originala du, kolore desberdineko bi harri motarekin lortua; gurutzea daraman Kristoren irudia duen horma-hobi batekin apaintzen da, eta alboetan Erredentzioaren Historiari buruzko bertso batzuk dituen armarri batekin; hori guztia barrokismo birkargatuaren adibide ona da. Kapitel armarridun batzuk nabarmendu behar dira, apaindura ederrekoak.
San Bizente labar-ermita Cerveraren kanpoaldean dago, Pisuerga eta Rivera ibaien elkargunetik gertu, Vallejera izeneko leku batean. Palentina mendian eta Kantabriako hegoaldean dagoen labar-multzo garrantzitsuaren zati da. Goieneko Erdi Aroko lehen mendeetan izan zuen goia. Ermita nekropoli antropomorfo batek inguratzen du, VIII. eta IX. mendeen artean datatua, eta harkaitzean induskatutako 20 hilobi ditu. Orain desagertuta dauden beste eraikin batzuk izango zituen monastegi txiki bateko kide izan zitekeen.
Plaza arkupeduna da, harrizko zutoinak eta XVI. eta XVII. mendeetako kapitelak ditu, eta 2010eko maiatzean Kultura Intereseko Ondasun (BIC) izendatu zuten «Multzo Historiko» kategorian.Kale-izendegian ugari dira oinetxeak eta jauregi txikiak, armarriekin, hala nola Lehoien Etxea, fatxadan bi armarri ikusgarri dituena: udal-bolatokia, XVI. mendeko etxetzar zaharra, biak udalarenak Gildarren jauregia eta Velascotarren etxea, XVI. mendekoa; Gutierrez de Mier etxea, XVI. mendekoa, gaur egun Pietate Uharteko Museo Etnografiko gisa berrerabilia; eta Cantarranas etxea, XVIII. mendekoa, Arkitektura eta Etnografia Landatarreko Museoari eskainia. Gurutzeko plazan dago, Gutierrez de Mierren aginduz eraikitako etxetzar batean. Museoak 2.000 objekturen bidez laburbiltzen du mendez mende inguruko herrietatik igaro zen bizitza. Ogibideak islatuta daude: arotza, laboraria, meatzaria, errementaria, zapataria, jostailuak, jantziak eta musika-tresnak. Museoaren erakargarrietako bat Piedad de la Islak urtetan bildutako 300 argazkiren erakusketa iraunkorra da.[11]
Cervera de Pisuergako paradorea Fuentes Carrionas y Fuente Cobre parke naturalean dago, Palentziako probintziaren iparraldean. Distira bakarreko paraje naturala, hartz arrearen ohiko babeslekua. Geletatik, jatetxetik eta Paradoreko terrazatik Ruesgako urtegiaren eta Palentziako mendiko tontorrik altuenen ikuspegi ikusgarriaz gozatu ahal izango duzu. Horrez gain, parkea, haurrentzako jolas-gunea, futbol-zelaia eta jolas-aretoa ditu.[12]
Cervera de Pisuerga gune estrategikoa da Kantabriar mendikateko mendietan sartzeko. Naturagune birjina da, eta hainbat ibilbide eskaintzen ditu, hala nola Estalavako Arroila, El Abuelo eta Tosandeko La Tejadako milaka urteko haginak. Haurrekin bidaiatzen baduzu, ezin duzu galdu Hariztiaren Hariztia abentura-parkea, ingurune natural bat kirol- eta jolas-ibilbideen bidez bisitatzeko modu dibertigarri eta originala. Artea maite dutenek arte erromanikoaren erakusketa bikainak aurkituko dituzte inguru horretan, hala nola Aguilar de Campooko Santa María La Real monasterioa, Ojedako San Juan de Moarves eliza eta Pisuergako Olleros labar-eliza.[13]
Andre Mariaren eta San Rokeren jaiak festarik ezagunena bihurtu dira, eta bisitari asko bildu dira. Udalak ekitaldi ugari eta askotarikoak antolatu ditu abuztuko lehen hamabostaldian, eta hori herriaren jarrera onari esker eta elkarte, kolektibo, klub eta gure peñen baldintzarik gabeko laguntzari esker egin ahal izan da.[14] Herriko kaleetan zehar santu patroia ohoratzeko karroza eta ibilgailu apainduen sesfilea nabarmentzen da, zerverandarrek ahalegin eta ilusio handia jartzen duten ekimena. Jaiaren osagarri, denetariko jarduerak eta musika emanaldiak izango dira.[15]
Jaia abuztuan ospatzen da. Abuztuaren 8an, aktibitateen jarioa areagotu egingo da, eta kontzertuak, berbenak, kirola, haur jolasak eta jolas tradizionalak izango dira, eta askoz gehiago abuztuaren 27ra arte. Jai egunetan ez dira faltako Cerverako dama eta zalduna, peñak kalejiretan, herri bazkarietan eta jolasetan protagonista nagusi; auto eroen lasterketa; jolas tradizionalak, edo puzgarriak eta txikienentzako jolasak. Dama eta zalduna herriko bi gazte dira. Txupinazoan udaletxeko balkoitik agurtu ondoren, jaietako errege bihurtzen dira, eta peñek antolatutako gainerako karrozekin batera, herrian zehar desfilatzen dute.[16]
'