Darlington transistore

Artikuluaren zati edo atal hau ez dator bat formatu hitzarmenekin. Zure esku dago artikulu hau egokituz Wikipediari laguntzea. Oharra: Barne estekak jarri behar dira hainbat hitzetan, euskal wikipedian hitz horien kontzeptua azaltzeko ditugun artikuluetara jo ahal izateko (ikus Laguntza:Estekak eta Laguntza:Tutoriala (barne estekak).

Artikulu edo pasarte honek eduki, gramatika, hiztegi edota ortografia akatsak ditu. Lagundu nahi baduzu, zuzendu ezazu.

Darlington transistore baten eskema. Bi transistore NPN bipolarrekin osatuta

Elektronikan, gailu bakar batean bi transistore bipolarrak konbinatzen dituen gailu erdieroaleari, Darlington transistorea edo Darlington bikotea deritzo. Konexio honek, lehen transistoreak anplifikatutako korronteari bigarren transistorean sartzea uzten dio, hau berriro anplifika dezan.

Konfigurazio hau, Bell Laborategieko Sidney Darlington izeneko ingeniariak asmatutakoa da, 1952ko maiatzaren 9an.

Portaera

Darlington transistore bat transistore ohiko bat bezala portatzen da. Hau da, kolektorea, entxufe-oina eta igorlea dauka eta transistore bakar batengatik har dezake irabazte baliokide βDarlington -rekin. Orohar, Darlington transistorearen irabazia Darlington transistoreak konpontzen dituen transistoreen irabazien biderketa da gutxi gorabehera.

Abantailak

Konfigurazio horrek korronte irabazte handia hornitzen duen gailu bat izatea onartzen du, mila anpere ingurukoa orohar. Horrek aldiz, entxufe-oinaren korronte txikiekin, korronte handiak kontrolatzea uzten dio.

Konfigurazio hori transistore diskretuekin inplementatzea posible da, aldi berean Darlington bikoteak kapsulatu batean existitzen baitira.

Darlington transistorea kapsulatu bat bakarrik erabiltzen du. Kapsulatu bat erabiltzea leku gutxiago okupatzen du, bi kapsulatuak erabili baino.

Desabantailak

Frekuentzia handiekin, Darlington transistore batek transistore bat baino desfase gehiago dauka. Hori dela eta, atzeraelikadura negatiboa duten zirkuitoetan, mota horretako konfigurazioak erabiltzearen ondorioz, zirkuito horiek ezegonkortzen dira.

Beste eragozpen bat, entxufe-oinaren eta igorlearen arteko tentsioa askoz gehiago dela da. Hau da, silizioko transistore bateko tentsio ohikoa 0.7v den bitartean, darlingtonena 1.4vkoa da.

Darlington transistorearen asetasuneko tentsioaren igoerak mugaketa bat dauka. Hau gertatzen da zeren eta irteerako transistorea ezin baita benetan ase bere irteeran. Hau da, haren entxufe-oinaren eta kolektorearen arteko elkartasuna alderantziz polarizatuta geratzen da. Bere kolektorearen eta igorlearen arteko tentsioa haren lehenengo transistoreko entxufe-oinaren eta igorlearen arteko tentsioaren eta entxufe-oinaren eta igorlearen arteko tentsioen batuketa berdina baita (biak positiboak lan egoera normaletan).

Beste arazo bat, konmutazioko abiaduraren murrizketa da. Lehenengo transistoreak ezin du bigarren transistorearen entxufe-oinaren korrontea inhibitu, eta, horren ondorioz gailuaren amatatzea moteltzen du lehenengoak.

Hori konpontzeko, bigarren transistoreak ehun ohmio inguruko erresistentzia bat izaten du haren entxufe-oinaren eta igorlearen artean. Erresistentzia horrek, itzaltze bizkor bat uzten du.

Aplikazioak

Ziurtasuna

Darlington bikote bat larruazaleko kontaktuagatik pasatzen den korronteari erantzuteko nahiko sentikorra izan daiteke, baita zona seguroko tentsioekin.

Anplifikotasuna

Darlington transistoreak korronte handiko zirkuitoetan erabil daiteke, adibidez relay-etan edo motorren ordenagailutik egindako kontroletan erabiliak. Horietan, korrontea, ordenagailuaren outputaren seguru maila baxutik, konektatutako gailuaren beharretako mailara anplifikatu egiten da.

Kanpo estekak