De Quervainen tenosinobitisa, erpuruaren tendoien arazo bat da. Fritz de Quervain zirujausuitzarrak deskribatu zuen lehenengo aldiz 1895ean.[1]
Arazoa erradioaren estiloides apofisiaren ondoan gertatzen da, eskuaren muskulu extentsoreek erabiltzen duten eraztun fibro-oseo batean (retinaculum musculorum extensorum manus). Zehatzago esanda, eraztun honek dituen konpartimenduen arteko lehenean; bertatik abductor pollicis longus eta extensor pollicis brevis muskuluen tendoiak igarotzen dira. Arazoa tendoi hauek eta bere baitan hartzen dituen estalkiaren zuntzak handitzean datza. Normalean arazoa gradualki etortzen da.[2]
Radio eta kubito hezurren ebakiera, eskumuturraren gainean.
De Quervainen sindromearen jatorria ez dago argi; batzuen ustez, esgintze txiki errepikatu mekanismo batekin zerikusia izan dezake,[3] Faktore inflamatorioa ez da handia izaten; arazoaren garapenean pixu handiagoa izaten du tendoien elkar igurtziak.[4]
Eztabaida dago esku lanak izan dezakeen paperari buruz;[5] ez baita kausa-efektu erlazio argirik aurkitu.[6] Halere, sindromearen garapenean eragin dezaketen hainbat faktore deskribatu dira, hala nola eskuaren mugimendu errepikakorrak (torloju-harien lotzeko mugimenduak, eta beste[7]), erpurua extentsioan eta abdukzioan luzaroan mantentzea, ordenagailuaren arratoia eta teklatua,[5] traumak,[8] telefono mugikorretan mezuak idaztea,[9] kontsoletan jokoan aritzea ("nintendinitis"),[10] faktore erreumatikoak,[11] eta zenbait aisialdi aktibitate hala nola txirloetan, golfean, kainabera arrantzan, pianoan, josten ala puntuan aritzea.[12]
Emakumeen artean ugariagoa da,[1] bereziki haurdunaldiaren inguruan, aldaketa endokrinoak eta likido-erretentzioa direla medio.[13]
Sintoma nagusia mina da, estiloide erradialen mailan (eskumuturraren erpuru aldean), besaurrera ere irradia daitekeelarik. Pazienteak ezin izaten du eskua erabili, eta eskumuturreko eta erpuruko mugimenduekin mina handitzen da, batez ere gauza astunak eskutan hartzean.[14]
De Quervainen tenosinobitisaren diagnostikoa historia kliniko, esplorazio fisiko eta sintomei begira egiten da:
Mugimendu mingarriak: erpuruaren extentsioa (bereziki eskumuturra flexio dortsalean eta abdukzioan dagoela).
Sakatzean mina: erradioaren estiloidean eta inguruko tendoiak.
Hantura egon daiteke.
Erpuruaren adukzioa gehi eskumuturraren alboratze kubitala positiboa: izan Heichhoffen testa (erpurua beste hatzamarrekin helduta) zein Finkelsteinen testa (erpurua heldu barik).[15]
Halere, beste zenbait proba egin daitezke beste patologiak baztertzeko, hala nola X izpiak (frakturak, higadura artikularra). Izan ere, sintomak antzekoak izan daitezke zenbait osasun arazotan: trapezio eta lehen metakarpianoaren arteko artikulazioaren arazoak, intersekzio sindromea (gorago gertatzen den tendinopatia bat, APL eta EPB muskuluek extensor carpi radialis longus muskulua gainetik zeharkatzen duten lekuan) edo radialis nerbioaren adal superfizialaren konpresioa, kasu.[16]
Finkelsteinen maniobra positiboa da. Zeinu kliniko hau patognomonikotzat hartu izan bada ere,[17] badira antzeko sintomak eman ditzaketen hainbat patologia, eta esplorazio fisikoaren bitartez haiengandik bereiztea komeni da.[14]
Muskulu-eskeletu arazo askotan gertatzen den bezala, De Quervainen sindromearen tratamendua konbentzioetan gehiago oinarritzen da, ebidentzian oinarritutako medikuntzan baino.
Hasieran, De Quervainen sindromeari ematen zitzaion soluzio bakarra kirurgikoa zen: retinakulua ebatea, narritatutako tendoiek leku gehiago izan zezaten.[2] 1955ean, Jarrod Ismond osagileak kortikosteroide injekzioak erabili zituen estrainekotz,[18] eta harrezkero tratamendu kontserbatzailea lehenetsi zen kirurgikoaren aldean.[19] 2013an argitaratutako errebisio eta metaanalisi batek ondorioztatu zuen kasuen %50etan kortikosteroideen infiltrazioak eragin mesedegarria duela.[20]
Erpurua eta eskumuturra ferula edo ortesi bidez immobilizazioa ere erabiltzen da.[2] Halere, ebidentziaren arabera tratamendu honek ez du farmako antiinflamatorioek baino eragin hoberik.[21][22]
Pedagogia ergonomikoaren bidez, eguneroko mugimenduetan muskulu hauen erabilpena moldatu daiteke, lesio mekanismoa arinduz.
Terapia fisikoak (hotza, beroa, elektroterapia, laserra, ultrasoinua...) erabiltzeak, askotan, arazoa hobetzen du eta infiltrazio eta kirurgia ez dira beharrezkoak izaten.
Kontuan hartu behar da, baita ere, tendinopatia guztiek bezala De Quervainen sindromea berez sendatzeko joera izaten duela, muskuluen eta tendoien birsortze prozesuen ondorioz.
Tratamendu kontserbadorearekin hobekuntzarik ez dagoenean, kirurgia erabil daiteke.Tratamendu honek kasu gehienetan emaitza onak izaten ditu,[4] nahiz eta radialis nerbio sentsiblea hondatzeko arriskua egon.
↑O'Neill, Carina J (2008). "de Quervain Tenosynovitis". In Frontera, Walter R; Siver, Julie K; Rizzo, Thomas D (eds.). Essentials of Physical Medicine and Rehabilitation: Musculoskeletal Disorders, Pain, and Rehabilitation. Elsevier Health Sciences. pp. 129–132. ISBN 978-1-4160-4007-1.
↑Allen, Scott D; Katarincic, Julia A; Weiss, Arnold-Peter C (2004). "Common Disorders of the Hand and Wrist". In Leppert, Phyllis Carolyn; Peipert, Jeffrey F (eds.). Primary Care for Women. Lippincott Williams & Wilkins. p. 664. ISBN 978-0-7817-3790-6.
↑Ashraf, MO; Devadoss, VG (22 January 2013). "Systematic review and meta-analysis on steroid injection therapy for de Quervain's tenosynovitis in adults". European Journal of Orthopaedic Surgery & Traumatology: Orthopedie Traumatologie. 24 (2): 149–57. doi:10.1007/s00590-012-1164-z. PMID 23412309.
↑Peters-Veluthamaningal, C; van der Windt, DA; Winters, JC; Meyboom-de Jong, B (8 July 2009). "Corticosteroid injection for de Quervain's tenosynovitis" (PDF). The Cochrane Database of Systematic Reviews (3): CD005616.
, eritasuna
Datuak: Q517202
Multimedia: De Quervain syndrome / Q517202