Dextranoa mikroorganismoek sortutako pisu molekular handiko polimeroa da. Erabilera desberdinak izan ditzake pisu molekularraren arabera.
Glukosa molekulaz osatuta dago eta adarkatua izan daiteke. Glukosa molekula hauek α (1-6) loturen bidez lotzen dira elkarri, baina zenbait kasutan α (1-2), α (1-3) edo α (1-4) loturak ere egon daitezke polimeroaren egitura adarkatsuago bihurtuz.
Zelula kanpoko polimeroa da eta zenbait bakteriok duten dextrano sakarasa entzimaren eraginez jariatzen du zelulak. Entzima honek sakarosa aitzindari harturik glukosa molekulak polimerizatzen ditu polisakaridoa sortuz. Bakterio anduien arabera polimero desberdinak lortzen dira, adarkadura kopuru aldakorrekoak. Adarkadura hauek oso laburrak dira eta α (1-3) eta α (1-2) loturen bidez lotzen dira kate nagusira.
Polisakarido hauen ekoizpen industriala Leuconostoc mesenteroides eta Streptococcus mutans anduien kultiboekin egiten da sakarosan oparo den ingurunean. Kultiboa agortzen denean, polimeroa alkoholarekin hauspeatzen da. Ondoren, hauetatik pisu molekular baxuko dextranoak lortzeko hidrolisi partziala egiten da. Azkenik, dextrano ofizinalak lortzeko, desionizazioa, hauspeaketa azetonan eta berkristalizazioa burutzen dira.
Dextranoak erabilera terapeutiko ugari izan ditzake, baina hauek bere pisu molekularraren araberakoak dira.
Dextranoarekin loturiko eragin desiragaitzak gutxi badira ere, oso larriak izan daitezke. Hauen artean daude: