Elena Martínez Fontes | |
---|---|
Bizitza | |
Jaiotzako izen-deiturak | Elena Dolores Martínez Fontes |
Jaiotza | Buenos Aires, 1915eko maiatzaren 19a |
Herrialdea | Argentina |
Heriotza | 1989ko maiatzaren 4a (73 urte) |
Hezkuntza | |
Heziketa | Instituto Superior del Profesorado "Dr. Joaquín V. González" (en) |
Jarduerak | |
Jarduerak | biologoa, ikertzailea, dozentea eta itsas-biologoa |
Enplegatzailea(k) | Bernardino Rivadavia Natural Sciences Museum (en) Consejo Nacional de Investigaciones Científicas y Técnicas (Argentina) |
Elena Dolores Martínez Fontes (Buenos Aires, Argentina, 1912ko urtarrilaren 12a – 1989 ) argentinar biologoa izan zen, itsas ornogabeetan aditua. Ezaguna da “Las cuatro de Melchior” izeneko zientzialari-taldea (Antartikako Argentinako izen horretako basean egindako lanarengatik) Irene Bernasconi argentinarrekin (ekinodermatuetan aditua), María Adela Caría bakteriologoarekin eta Carmen Pujals itsas algetako espezialistarekin uztartu zelako.[1]
Buenos Aires hiri autonomoan jaio zen, Argentinan. “Joaquín V. González” Goi Mailako Institutu Nazionalean egin zituen ikasketak. 1933an Maistra Normal Nazionala egin zen eta gero, 1938an, Natur Zientzietako bigarren hezkuntzako irakasle.
Ikasketak amaitu berritan, “laguntzaile supernumerario” delakoa izan zen Argentinako Natur Zientzien Museoko Protistologiako laborategiko materiala prestatu eta sailkatzeko. 1947an Museoko Itsas Ornogabeen Atalera joan zen. Hainbat prestakuntza-bideren eta laginak biltzeko bidaien ondoren, 1973an atal horretako burua izan zen.[2] 1960an CONICETeko ikerketa zientifikoko karreran sartu zen.[3]
Diziplinazko ikerketaz gain, irakaskuntzan ere aritu zen. 1956an Zoologia eta Anatomia Katedrako irakasle izendatu zuten 16. Merkataritza Eskola Nazionalean. Rockefeller Fundazioak antolatutako biologiako topikoetako material didaktikoa egiten parte hartu zuen. 1964an Biologiaren Irakaskuntzari buruzko Amerikarteko Lehen Konferentzian parte hartu zuen.[4] 1970ean, Biologia: su enseñanza moderna izeneko bi liburukiz osatutako liburua argitaratu zuen, Edgardo del Ponterekin batera.[5] 1978ra arte egon zen aktibo, urte horretan Natur Zientzien Museoa uztea eskatu baitzuen. 1979an erretiroa hartu zuen.
Beste hiru biologorekin batera, Argentinako Antartikan landa-lana egiten aitzindaria izan zen. Berrogeita hamahiru urte zituela, 1968an egindako kanpainan parte hartu zuen, ARA Bahía Aguirre ontzian Antartikara bidaiatuz.[3] Bidaia horretan, Melchiorreko laurak itsasertzeko 1.000 kilometroko potoan ibili ziren laginak biltzen, bi hilabete eta erdiko kanpaina batean. Arantzelak eta sareak 180 metroko sakoneran jarri zituzten, organismoen aleak biltzeko. Uraren eta lurzoruaren laginak jaso zituzten, itsasoko flora- eta fauna-espezie batzuenak, eta 2.000 ekinodermatu baino gehiago nabarmendu ziren. Lan horretan, Cystosphaera jacquinotii alga arrea identifikatzea lortu zuten. Lortu zuten itsas alga antartikoen bilduma, Bernardino Rivadavia Museoko Herbarioaren parte da.