Emma Gramatica
| Emma Gramatica | |
|---|---|
 | |
| Bizitza | |
| Jaiotza | Fidenza, 1874ko urriaren 25a |
| Herrialdea |  Italiako Erresuma (1874ko urriaren 25a - 1946ko ekainaren 18a) Italia (1946ko ekainaren 18a - 1965eko azaroaren 8a) |
| Lehen hizkuntza | italiera |
| Heriotza | Erroma eta Lido di Ostia (en)  , 1965eko azaroaren 8a (91 urte) |
| Familia | |
| Haurrideak | ikusi
|
| Hezkuntza | |
| Hizkuntzak | italiera alemana |
| Jarduerak | |
| Jarduerak | aktorea, film-zuzendaria, gidoilaria, antzerki aktorea eta zinema aktorea |
Parte-hartzailea
| |
| Jasotako sariak | ikusi
|
     | |
Emma Gramatica (Aida Laura Argia Gramatica) (Fidenza, Parma, 1874ko urriaren 25a – Ostia, 1965eko azaroaren 8a) antzerki eta zine-aktore italiar ospetsua izan zen. 1919 eta 1962 artean hogeita hamar film filmatu zituen Italian eta Argentinan.
Biografia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Haren bi ahizpak aktore ospetsuak izan ziren: Irma Gramatica (1870-1962) eta Anna Gramatica (1879-1961), koinatua Wanda Capodaglio ezaguna izan zen.
Nerabea zela, Gabrielle D'Annunzioren Gioconda antzezlanean eman zuen debuta, Eleonora Duse mitikoarekin batera.
Bere errepertorio zabalean Luigi Pirandelloren La vita che ti diedi eta Má non e una cosa seria, biak Luigi Pirandellorenak, Candida, La profesión de la Señora Warren George Bernard Shaw-ena, Ibsenen Casa de muñecas eta Hedda Gabler, Edmond Rostanden La samaritana, Gabrielle D 'Annunzio, Carlo Goldoni eta beste batzuen lanak, baita Shakespeareren Hamlet emakumezkoen bertsioan ere.[1]
1916an bere konpainia propioa sortu zuen, Gramatica-Carini-Piperno, eta La vieja dama filma zuzendu zuen 1932an.
Ermete Zacconi, Flavio Andò, Enrico Reinach eta Ermete Novelli aktore handiekin lan egin zuen. Bere konpainian Renzo Ricci eta Lola Braccini bezalako aktoreak sortu ziren.
Lolotta zaharra bezala hilezkortu zuten, Vittorio de Sicak zuzendutako 1951ko Milango Mirarioa zinema neorrealista italiarraren klasikoan aza baten barruan mutiko bat aurkitu zuena
1948an eta 1951n bi film luze filmatu zituen Argentinan: Pobre mi madre querida, Hugo del Carril, Aída Luzekin, Homero Manziren gidoia eta Ralph Pappierren zuzendaritza; eta Mi vida por la tuya, Carlos Cores, Mecha Ortiz eta Guillermo Battaglia, Roberto Gavaldón mexikarraren zuzendaritzapean.[2]
1954an Peppino e la nobile damaren gidoia idatzi zuen.
Antzerki-konpainiarekin batera, Buenos Airesen eta Montevideoko Solís antzokian ere parte hartu zuen.
Filmografia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- La vecchia signora, Amleto Palermi (1932)
- La fortuna di Zanze, Amleto Palermi (1933)
- La damigella di Bard, Mario Mattoli (1936)
- Marcella, Guido Brignone (1937)
- Napoli d'altri tempi, Amleto Palermi (1937)
- Jeanne Doré, Mario Bonnard (1938)
- La vedova, Goffredo Alessandrini (1939)
- Piccolo Hotel, Piero Ballerini (1939)
- Mamma, Guido Brignone (1941)
- Sissignora, Ferdinando Maria Poggioli (1941)
- Vertigine, Guido Brignone (1942)
- L'angelo bianco, Giulio Antamoro (1943)
- Sorelle Materassi, Ferdinando Maria Poggioli (1944)
- L'angelo del miracolo, Piero Ballerini (1944)
- Voglio bene soltanto a te, Giuseppe Fatigati (1946)
- Pobre mi madre querida, Marcello Manzi (1947)
- Mi vida por la tuya, regia di Roberto Gavaldón (1950)
- Miracolo a Milano, Vittorio De Sica (1950)
- C'era una volta Angelo Musco, Giorgio Chili (1953)
- Peppino e la vecchia signora, Piero Ballerini (1954)
- I giorni più belli, Mario Mattoli (1956)
- Don Camillo monsignore... ma non troppo, Carmine Gallone (1961)
- Il mio amico Benito, Giorgio Bianchi (1962)
- La monaca di Monza, Carmine Gallone (1962)
Erreferentziak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Kanpo estekak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Datuak: Q450579
Multimedia: Emma Gramatica / Q450579