Giza gorputzaren garapena heldutasunerako hazkunde-prozesua da. Prozesua ernalketarekin hasten da, non eme baten obariotik askatutako obulu bat ar baten esperma-zelula batek sartzen baitu. Ondoriozko zigotoa mitosiaren eta zelula-bereizketaren bidez garatzen da, eta ondoriozko enbrioia umetokian ezartzen da, non enbrioiak garatzen jarraitzen baitu fetu-etapa batean, jaio arte. Hazkunde eta garapen handiagoak jarraitu egiten du jaiotzaren ondoren, eta garapen fisikoa eta psikologikoa sartzen dira, faktore genetikoek, hormonalek, ingurumenekoek eta bestelakoek eraginda. Horrek bizitza osoan irauten du: haurtzaroan eta nerabezaroan helduarora arte.[1]
Jaio aurreko garapena zigoto bat garatzen den prozesua da, eta, beranduago, enbrioi bat eta, ondoren, fetu bat haurdunaldian. Jaio aurreko garapena ernalketarekin eta zigotoa sortzearekin hasten da, hau da, enbrioi-garapenaren lehenengo etaparekin, jaiotzeraino fetuaren garapenean jarraitzen baitu.
Esperma obuluaren mintzean arrakastaz sartzen denean gertatzen da ernalketa. Espermaren kromosomak obulura pasatzen dira, genoma bakarra sortzeko. Arrautza zigoto bihurtzen da eta enbrioi-garapenaren hozi-etapari ekiten dio. Ernamuin garaia ongarritzetik hasi, enbrioi goiztiarra garatu eta inplantatu arteko denborari dagokio. Ernamuinaldia haurdunaldiko 10 egunetan amaitzen da.[2]
Zigotoak material genetikoaren osagarri osoa du, gizaki bakar baten ezaugarri biologiko guztiekin, eta enbrioian garatzen da. Labur esanda, enbrioi-garapenak lau etapa ditu: morularen etapa, blistularen etapa, gastrularen etapa eta neurularen etapa. Inplantatu aurretik, enbrioia proteina-oskola batean egoten da, eremu iletsuan, eta pitzadura izeneko zatiketa mitotiko azkarrak izaten ditu. Ernaldu eta astebetera, enbrioia ez da oraindik tamainan hazi, baina eremu zuritik ateratzen da eta amaren umetokiaren estaldurari atxikitzen zaio. Horrek erreakzio erabakigarria eragiten du, non umetokiko zelulak ugaritu eta enbrioia inguratzen baitute, eta, ondorioz, umetoki-ehunaren barruan sartuta egoten baitira. Enbrioia, bien bitartean, ugaritu egiten da eta enbrioi-ehunean nahiz enbrioi-ehunean garatzen da. Enbrioia enbrioi-ehuna da, eta fetu-mintzak eta plazenta eratzen ditu. Gizakietan, enbrioiari feto esaten zaio jaio aurreko garapenaren ondorengo etapetan. Enbrioitik feturako trantsizioa ernaldu eta 8 astera gertatzen dena da. Enbrioiarekin alderatuta, fetuak kanpoko ezaugarri ezagunagoak ditu, eta garapen progresiboan ari diren barne-organo batzuk. Prozesu ia berdina gertatzen da beste espezie batzuetan.
Gizakiaren enbrioi-garapena giza enbrioiaren garapenari eta eraketari dagokio. Garapenaren lehen etapetan gertatzen den enbrioiaren zelula-zatiketa eta zelula-bereizketa du ezaugarri. Biologiari dagokionez, giza garapenak pertsona heldu bati zelulabakarreko zigoto bat gehitzea datza. Esperma sartzen denean eta obulu batekin (obulua) arrakastaz bat egiten duenean ernaltzen da. Espermaren eta obuluaren material genetikoa konbinatu egiten dira, zigoto izeneko zelula bakar bat osatzeko, eta jaio aurreko garapenaren hozi-etapa hasten da. Enbrioi-etapak garapenaren lehen zortzi asteak hartzen ditu; bederatzigarren astearen hasieran, enbrioiari fetua esaten zaio.
Ernalketatik enbrioi goiztiarra garatu arte umetokian ezarri arte igarotako denbora da germina-etapa. Hozi-etapak 10 egun inguru hartzen ditu.[2] Etapa horretan, zatitzen hasten da zigotoa, zatiketa izeneko prozesu batean. Blastozista bat sortu eta umetokian ezartzen da. Enbrioi-garapenak gastrulazioaren hurrengo etaparekin jarraitzen du, histogenesi izeneko prozesu batean enbrioi-formaren hiru geruza germinalei eta neurulazio- eta organogenesi-prozesuei jarraitzen dienean.
Enbrioiarekin alderatuta, fetuak kanpoko ezaugarri ezagunagoak ditu, eta garatzen ari diren organoen multzo osoagoa. Enbrioi-garapenaren prozesu osoak espazioaren eta denboraren aldaketa koordinatuak eskatzen ditu gene-adierazpenean, zelula-hazkundean eta zelula-bereizketan. Prozesu ia berdina gertatzen da beste espezie batzuetan, bereziki kordatuen artean.
Fetua giza garapenaren etapa bat da, eta uste da ernaldu eta bederatzi astera hasten dela.[3][4] Biologiari dagokionez, ordea, jaio aurreko garapena jarraitua da, eta ezaugarri definitzaile asko ditu, enbrioi bat eta feto bat bereizten dituztenak. Fetuak gorputzeko organo nagusi guztiak ere biltzen ditu, nahiz eta oraindik guztiz garatu eta funtzionalik ez izan, eta batzuk oraindik ez dauden azken kokalekuan.
Fetua eta enbrioia umetokiaren barruan garatzen dira, amaren pelbisean dagoen organo batean. Amak fetua edo enbrioia daramanean izaten duen prozesuari haurdunaldia esaten zaio. Plazentak garatzen ari den fetua umetokiko paretarekin lotzen du, mantenugaiak hartzeko, termoregulatzeko, hondakinak kanporatzeko eta amaren odol-horniduraren bidez gas-trukea egiteko; barruko infekzioen aurka borrokatzeko; eta haurdunaldiari eusten dioten hormonak sortzeko. Plazentak oxigenoa eta elikagaiak ematen dizkie hazten ari diren fetuei, eta fetuaren odolaren hondakinak kanporatzen ditu. Plazenta umetokiaren paretari lotzen zaio eta fetuaren zilbor-hestea plazentatik abiatuta garatzen da. Organo horiek ama eta fetua lotzen dituzte. Plazentak ugaztun plazentarioen ezaugarri bereizgarria dira, baina martsupialetan ere badaude eta ugaztun ez diren batzuk, garapen maila desberdinekoak.[5] Egitura horien homologia eztabaidagarria da zenbait organismo birjinetan, eta Arthropoda bezalako ornogabeetan, kasurik onenean, antzekoa da.
Haurtzaroa jaiotzatik nerabezarora doan adina da.[6] Garapenaren psikologian, haurtzaroa bi etapatan banatzen da: haurtzaroa (ibiltzen ikastea), lehen haurtzaroa (jolasaroa), haurtzaro ertaina (eskola-adina) eta nerabezaroa (pubertaroa). Zenbait haur-faktorek eragina izan dezakete pertsona baten jarreren eraketan.[6]
Aurrepubeszentzia
Pubertaroa aldaketa fisikoen prozesu bat da, zeinaren bidez haurraren gorputza heltzen baita sexu bidez ugaltzeko gai den gorputz heldu batean. Hasieran, seinale hormonalak agertzen dira garunetik gonadetaraino: obarioak neskato batean, barrabilak haur batean. Seinaleei erantzunez, gonadek hormonak sortzen dituzte, libidoa eta burmuinaren, hezurren, muskuluaren, odolaren, larruazalaren, ilearen, bularren eta sexu-organoen hazkuntza, funtzioa eta eraldaketa estimulatzen dituztenak. Hazkunde fisikoa —altuera eta pisua— pubertaroaren lehen erdian azkartzen da, eta gorputz heldu bat garatu denean osatzen da. Ugaltzeko gaitasuna heldu arte, haurren arteko ezberdintasun fisikoak kanpoko sexu-organoak dira.
Batez beste, neskek 10-11 urte inguruan hasten dute pubertaroa, eta 15-17 urte inguruan bukatzen dute pubertaroa; haurrak 11-12 urte inguruan hasten dira eta 16-17 urte inguruan amaitzen dira.[7][8][9][10][11] Menarkia da pubertaroaren mugarri nagusia emakumeentzat, menstruazioaren hasiera, batez beste 12 eta 13 urte bitartean gertatzen dena; gizonentzat, lehenengo eiakulazioa da, batez beste 13 urterekin gertatzen dena.[12][13][14][15][16] XXI. mendean, haurrek, bereziki neskek, pubertarora iristeko batez besteko adina txikiagoa da XIX. mendean baino, orduan 15 ziren neskentzat eta 16 mutilentzat.[17] Hori edozein faktoreren ondorio izan daiteke, hala nola nutrizio hobea, gorputzaren hazkunde azkarra, pisua eta gantz-jalkipena eragiten dituena, edo hormona-nahasleen eraginpean egotea, hala nola xenoestrogenoen eraginpean, batzuetan elikagaiak kontsumitzeagatik edo beste ingurumen-faktore batzuengatik.[18][19][20] Ohikoa baino lehen hasten den pubertaroa pubertaro goiztiarra da, eta ohikoa baino geroago hasten den pubertaroa, berriz, pubertaro berantiarra.
Pubertaroko gorputzaren tamaina-, forma-, konposizio- eta funtzionamendu-aldaketa morfologikoen artean, bigarren mailako sexu-ezaugarrien garapena nabarmentzen da: haurraren gorputza "betetzea"; neskatotik emakumera, haurretik gizonera.
Biologikoki, heldu bat sexu-heldutasunera iritsi den giza organismo bat edo beste da. Giza testuinguruan, heldu hitzak ere badu esanahirik gizarte- eta lege-kontzeptuei lotuta. Legezko adingabe batek ez bezala, legezko heldu bat adinez nagusia den pertsona da eta, beraz, independente, autosufiziente eta arduratsutzat hartzen da. Legezko gehiengoaren ohiko adina 18 urtekoa da testuinguru gehienetan, nahiz eta gehiengoaren definizioa aldatu egin daitekeen legezko eskubideen eta herrialdearen arabera.
Giza helduak helduaren garapen psikologikoa hartzen du. Helduaroaren definizioak, askotan, ez dira koherenteak eta kontraesankorrak dira; nerabe bat biologikoki heldua izan daiteke eta helduen portaera izan dezake, baina oraindik haur gisa tratatu behar da, gehienen legezko adina baino txikiagoa bada. Bestalde, legezko heldu batek ezin du izan haiek definitzeko behar den heldutasuna eta erantzukizuna; gizabanako baten garapen mentala eta fisikoa eta heldutasuna arriskuan jarri ditu bere bizi-baldintzek.
Giza organoak eta organo-sistemak organogenesi izeneko prozesu batean garatzen dira. Enbrioi-garapenaren hirugarren astean hasten da hori, gastruazioak hiru geruza germiko desberdin eratzen dituenean: ektodermoa, mesodermoa eta endodermoa. Ektodermoa, inoiz, azalaren eta nerbio-sistemaren kanpoko geruza bihurtuko da. Mesodermak muskulu eskeletikoak, odol-zelulak, ugalketa-sistema, gernu-sistema, zirkulazio-sistema gehiena eta gorputz-enborraren ehun konektiboa osatuko ditu. Endoderma arnasbideetako eta bide gastrointestinaletako epitelioan eta zenbait guruinetan garatuko da.[21]
<ref>
tag; name "germinal stage" defined multiple times with different content