Herri-erlijio

Birjinaren prozesio bat Txilen.

Herri-erlijioa erlijio-arloko gizarte-zientzien terminoa da, bereziki erlijioaren antropologiarena, erlijioaren soziologiarena, erlijioaren historiarena eta beste zientzia batzuena. Batzuetan, beste antzeko termino batzuk erabiliko dute, hala nola herri-pietatea, modu hertsian erabat baliokideak ez diren arren.

Herri xehea erlijioak bizi duen modua da; bere kontrakoa erlijio ofiziala izanda, hau da, eliteen, intelektualen eta elizako hierarkiarena. Erlijio ofizialak herri-erlijioaren adierazpen batzuk sineskeriatzat har ditzake.

Bi erlijioen arteko aldeak, funtsean, bi dira:^[1]

• batetik, ofizialak hierofania (sakratuaren adierazpena) garrantzi nagusitzat jotzen duela; eta, bestetik, herri-erlijioak erritu-jardunbideetan eta naturaz gaindiko erakundeekin harreman egokia izateko moduan arreta jartzen duela.
• bestetik, ofiziala erlijio-erakundeen barne-sozializaziorako mekanismoen bidez transmititzen da (adibidez, kleroaren erreklutamendua, apaizgaitegiak, katekesia, domeka-eskola); herrikoia, aldiz, familia- eta gertuko-eremuan transmititzen da, mota guztietako bizipen kolektiboen bidez (tradizio herrikoiak, jaiak, erromesaldiak, erromeriak, prozesioak, iragate-ohikuneak, eguneroko bizitzako elementuak -gastronomia, janzkera-, eta abar).^[2]

Era berean, herri-erlijioa pertsona bakoitzak bizi duen fedearen adierazpena dela esan dezakegu, eta ezin dela negatiboa izan, norberak bakarrik erantzun baitezake bere buruaz eta bere sinesmenaz.

Erreferentziak

1. (Ingelesez) Dupront. (2007). George Ritzer ed. Popular religiosity. Blackwell Encyclopedia of Sociology ISBN 9781405124331..
2. (Gaztelaniaz) Bribiesca Sumano, María Elena. (2016). La religiosidad popular en el valle de Toluca a través de los testamentos 1565-1623. Adabi de México / Fundación Alfredo Harp Helú ISBN 978-607-416-318-6..

Kanpo estekak