Hezkuntza Baliabide Irekiak edo HBIak (ingelesez, Open Educational Resources, OER) hezkuntzarekin (irakaskuntzarekin, ikaskuntzarekin eta ebaluazioarekin) eta ikerketarekin zerikusia duten dokumentu edo multimedia-materialez osatuta daude. Beren ezaugarri nagusia da hezkuntza munduko agenteek, adibidez, irakasleek eta ikasleek, libre atzitu ditzaketela, lizentzia eskubiderik ordaindu beharrik gabe.[1] Unescok 2002an onartu zuen lehenengo aldiz kontzeptua[1], eta honela definitzen ditu HBIak: "Informazioaren eta komunikazioaren teknologiek eskaintzen dituzten Hezkuntza Baliabide Irekiak, erabiltzaile-komunitate batek helburu ez-komertzialekin kontsultatu, erabili eta egokitzeko" (Unesco, 2015, 24. or.).
HBI kontzeptua ikaskuntza irekia edo hezkuntza irekia kontzeptuarekin desberdindu beharra dago, hezkuntza irekiak inplikazio askoz handiagoak dakartza-eta HBIekin alderatuta, baliabide irekiak askatzeko konpromisoari dagokionez edota hezkuntza-programei dagokienez; izan ere, hezkuntza edo ikaskuntza irekiak berekin dakartza ebaluazio- eta egiaztapen-sistema bat, ikasleari etengabe laguntzea, ikasketa-planak eta aurretiko ezagutzak detektatzeko tresnak, adibide batzuk aipatzearren. Ikaskuntza irekia hezkuntzari buruzko kontzeptzioaren emaitza da, ikasteko oztopoak kentzea baitu helburu, eta aldi berean, ikasleei arrakastarako aukera emanez, beren behar espezifikoetan zentratutako hezkuntza-sistema baten barruan.[1]
HBIei erreferentzia egiteko definizio ugari daude.[2] HBIek ikastaro osoak, ikastaroetarako materialak, moduluak, testuliburuak, bideo-transmisioak, probak, softwarea eta ezagutzarako sarbidea bultzatzeko erabiltzen den beste edozein tresna, material edo teknika barne hartzen dituzte.[3] Eta, edozein euskarritan, modu irekia lizentziapean ekoiztutako edukiak izaten dira: paperean inprimaturiko testuak edo ordenagailuetarako multimedia baliabideak.
Ekonomia Lankidetza eta Garapenerako Erakundeak (ELGA) honela definitzen ditu HBIak: "Hezitzaileei, ikasleei eta autodidaktei eskainitako material digitalizatuak, libreak eta irekiak, irakaskuntzan, ikaskuntzan eta ikerketan erabiltzeko eta berrerabiltzeko. HBIek ikaskuntza-edukiak, inplementazio-edukiak eta baliabideak garatu, erabili eta banatzeko software-baliabideak barne hartzen dituzte, adibidez, lizentzia irekiak ".[4] Wikipediaren ahizpa/anai den Wikibertsitatea proiektuak berak erabiltzen du aipatutako definizioa.[5]
Definizio desberdinek HBIekin dauden puntu eztabaigarrienekin lotutako ideia batzuk azalarazten dituzte:
Era berean, definizio horiek ezaugarri komun batzuk partekatzen dituzte:
Edozein kasutan, Hezkuntza Baliabide Irekien erabiltzaile, sortzaile eta babesleen aniztasuna ikusita, ez da harritzekoa metodo eta eskakizun ugari aurkitzea. Hori dela eta, oso baliagarria izan daiteke HBIen deskribapenen arteko aldeak kontuan hartzea. Aipatutakoez gain, definizioan teknologia espezifikoak zehaztu behar diren ala ez ere izaten da eztabaidagai handienetako bat. Adibidez, bideo batek lizentzia irekia izan dezake eta askatasun osoz erabil daiteke streaming bidez argitaratutako bideoa izan gabe. Edo lizentzia irekia duen liburu bat askatasunez erabil daiteke dokumentu elektronikoa izan gabe. Azken finean, kode irekiko lizentzien diskurtsoarekin egiten dugu topo.
Ikaste-objektu terminoa 1994an sortu zuen Wayne Hodginsek, eta berehala lortu zuen atxikimendua hezitzaileen eta irakaskuntza-sistemen diseinatzaileen artean, material digitalak irakaskuntza- eta ikaskuntza-egoera askotan erraz berrerabiltzeko diseinatuak izan baitaitezke.[7]
HBI mugimendua urrutiko hezkuntza irekiaren bilakaeraren ondorioz sortu zen, XX.mendearen amaieran, ezagutza irekia, kode irekia, truke askea eta parekoen arteko lankidetzaren testuinguru zabalenean[7]. HBIak eta software libre/irekiak, adibidez, alderdi asko dituzte komunean.[8][4] Konexio hori, lehenik, David Wileyek ezarri zuen 1998an[9], eduki irekia kontzeptua sortuz, kode irekiaren analogiaz.[10]
Hala ere, MIT OpenCourseWare (OCW) elkarteari Hezkuntza Baliabide Irekien aldeko mundu mugimendua sortu izana egozten zaio, 2001ean bere ikastaroen katalogo osoa online jarriko zutela iragarri zuelako, eta gero 2002an abiaraziko zuen proiektua.[11] Mugimendu horren lehen adierazpen batean, MITek Utah Estatuko Unibertsitatearekin lankidetza bat jarri zuen martxan. Konkretuki, David Wiley, hezkuntza teknologiako irakasle laguntzailea, izan zen berdinen arteko laguntza-sare bat sortu zuena, OCW edukia interes eta gai desberdinen araberako komunitate boluntarioen bidez elikatzeko.[12]
"Hezkuntza Baliabide Irekiak" terminoa Unescok 2002an antolatu zuen foro batean onartu zen lehen aldiz, garapen bidean dauden herrialdeetako Goi Mailako Hezkuntzan duten inpaktuari buruzko foroan hain zuzen.[13]
Hezkuntza Baliabide Irekiei buruzko Mundu Biltzarraren esparruan.[14], Hezkuntza Baliabide Irekiei buruzko Pariseko Adierazpena egin zen 2012an. Adierazpen horretan, honako gomendio hauek ematen zaizkie estatu kideei:
Hezkuntza Baliabide Irekiak, askotan, jabetza intelektualaren eskubideekin zerikusia duten gaiekin lotuta egoten dira; horrela, askotan, uste da lizentzia ireki baten pean dauden edukiak jabari publikokoak direla, eta egileak uko egiten diela material horren gaineko eskubide guztiei. Baina hori ez da horrela. Egia esan, lizentzia irekiek egile-eskubideak babestea dute helburu, baina eduki horiek, formatu digitalean daudenak bereziki, erraz kopiatu eta Interneten partekatu daitezke egilearen baimenik gabe.[1]
Hezkuntza-material tradizionalak, testuliburuak, adibidez, egile-eskubideen baldintza konbentzionalek babesten dituzte. Hala ere, lizentzia-aukera alternatiboak, malguagoak, Creative Commons erakundearen lanaren ondorioz agertu dira. Erakunde horrek aurrez definitutako lizentzia-akordioak eskaintzen ditu, eta horiek ez dira copyright estandarraren nazioarteko terminoak bezain murriztaileak, hau da, "eskubide guztiak erreserbatuak". Lizentzia-aukera berri horiek guztiak HBI mugimenduaren zerbitzurako azpiegitura kritikoa bihurtu dira.[16] Bestalde, HBI software garatzaileek erabili ohi duten Beste lizentzia mota bat GNU Lizentzia Publiko Orokorra da.[4]
Hezkuntza Baliabide Irekien motak: ikastaro osoak, ikastaroetarako materialak, moduluak, ikaste-objektuak, lizentzia irekiko testuliburuak, lizentzia irekiko bideoak (askotan trasmititutakoak), test azterketak, softwarea eta, orokorrean, ezagutzaren atzipenean laguntzeko erabiltzen diren beste tresna, material edo teknika batzuk. HBIak izan daitezke eskuragarri libre dauden baliabide estatikoak, edo denboran zehar ezagutza-bilatzaileek eguneratzen dituzten baliabide dinamikoak (adibidez, Wikipediako artikulu hau), edo bi horien konbinazio bat osatzen duen ikastaro edo modulu bat.
Gobernu organoek hezkuntza erakundeetan eduki ireki edo libreak erabiltzeko hartutako printzipioa edo postulatuak dira Hezkuntza Baliabide Irekien politikak. Politika horiek, batez ere, herrialde, estatu edo probintzietan ari dira sortzen, gero eta gehiago esparru lokalean garatzen ari diren arren.[4]
HBI programa garrantzitsu batzuk hauek dira:
2015ean, Unescok Goi Mailako Hezkuntzarako Hezkuntza Baliabide Irekien (HBI) gidalerroak argitaratu zituen. Bertan, HBIak goi mailako hezkuntzan integratzeko proposamenak egin ziren, gobernuak eta erakundeak HBIen produkzio, egokitzapen eta erabilera sistematikoak goi mailako hezkuntzaren eguneroko testuinguruan integratzeko, ikasketa-planen kalitatea hobetzeko asmoz, baita kostuak murrizteko asmoz ere, " beti ere inbertitzeko gonbita egin edo bultzatzeko helburuarekin".[20]
HBI kopuru handia eta zabala egonik, baliabide horiek webgunean era erraz batean eskuragarri jartzeko kezka sortu zen. Hori dela eta, kalitatezko baliabideak aurkitzeko bi laguntza-tresna sortu ziren: bilaketa-motor espezializatuak eta gordailu instituzionalak.[1]
Gaur egun, Hezkuntza Baliabide Irekien hainbat gordailu daude, jakintzaren hainbat diziplina eta arlotan erabil daitezkeenak, ikaskuntza-prozesua errazteko eta aberasteko.[1] Gune horietan datu-base bibliografikoak, ikastaroak, saiakerak, eskuliburuak, liburuak, aurkezpenak, mapak, animazioak, tutorialak, baliabide interaktiboak, ikasteko objektuak, animazioak, irudiak, simulazioak eta testak, besteak beste.[1]
Biltegi horiek erakunde konkretu batekoak izaten dira batzuetan eta, kasu horietan, erakunde horrek argitaratzen dituen materialak biltzen dituzte, beste batzuetan, aldiz, gai batean espezializatutako materiala biltzen dute.[1] Eskola-liburutegi digitalak ere aipatzekoak dira, horiek hezkuntzarako baliagarri diren formatu digitaleko baliabideak biltzen baitituzte: dokumentuak, liburuak, mapak, aldizkariak, egunkariak eta ikus-entzunezko materialak.[21] Eskola liburutegi digitalak hezkuntzarako baliabidetzat hartzen dira Lehen Hezkuntza, Bigarren Hezkuntza eta Batxilergoa bezalako etapetan.[22]
HBIren biltegiek kalitate-irizpide batzuk jarraitu behar dituzte edukia bildu eta antolatzeko. Dena den, irakaskuntza- edota ikaskuntza-egoera batean erabiltzeko baliabideak izanik, beren egokitasuna hezkuntza-arduradunek baloratu beharko lukete.[1]
Hezkuntza Baliabide Irekiei buruzko hasierako lanaren zati handi bat unibertsitateek eta fundazioek finantzatu zuten, hala nola, William eta Flora Hewlett Foundation-ek[11] HBIetarako laguntza ekonomiko nagusia eman zuen hasierako urteetan eta 2002tik 2010era bitartean 110$ baino gehiago gastatu zituen, horietatik 14 milioi dolar baino gehiago MITera joan zirela.[23] Shuttleworth Fundazioak ere edukien sorkuntzarekin lotutako proiektuetan lagundu du. Bestalde, Erresuma Batuko gobernuak 5,7 milioi libera ekarpena egin zuen;[24] eta bertako JISC[25] eta HEFCE[25] finantzaketa agentziek ere eman zuten laguntza instituzionala.
Unescok protagonismoa hartu du "HBIek duten potentzialaz kontzientziatzeko". Izan ere, erakundeak berak duen Nazioarteko Hezkuntza Plangintzarako Institutuaren (IIEP) bitartez eztabaidak sustatu ditu HBI baliabide praktikan nola aplikatu aztertzeko.
Unescok, Giza Eskubideen Aldarrikapen Unibertsalaren izpirituari jarraituta, HBIak eskuragarritasuna, berdintasuna eta kalitatea sustatzeko bitartekoak direla defendatzen du[26], HBIek kalitatezko hezkuntza izateko eskubidea zabaldu baitezakete, batez ere, herrialde askok eta goi mailako hezkuntza-erakunde desberdinek partekatzen dituzten baliabideak direlako. Horren harira, eta lehen esan bezala, 2012an Hezkuntza Baliabide Irekiei buruz Unescon antolatutako Mundu Biltzarrean Hezkuntza Baliabide Irekiei buruzko Pariseko Adierazpena onartu zen.[14]
Itxaropen handia jarri da HBIetan planetako iparraldearen eta hegoaldearen arteko arrakala digitala txikitzeko, eta hain aurreratuak ez dauden ekonomien garapenean ekarpenen bat egiteko.
HBI mugimenduari uhartetasuna eta lotura global baten falta leporatu izan diote. Hau da, "HBIak ez dira gai izango herrialdeei euren hezkuntza-helburuak lortzen laguntzeko, euren boterea eta potentziala jada interesatu diren komunitateetatik baino haratago azkar zabal daitekeela konturatu ezean".[35]
Batez ere, HBIetako defendatzaileek argudiatutako arrazoi altruisten inguruan sortu ziren zalantzak. Proiektua, berez, inperialistatzat jo zen, herrialde oso garatuen lehentasun ekonomiko, politiko eta kulturalek zehazten baitute herrialde azpigaratuek erabil dezaketen ezagutza, eta hori inposizio bat izan liteke.[36]
Hezkuntza Baliabide Irekien mugimenduaren barruan, HBI kontzeptua kontraesankorra eta aktiboa da.[37] Adibidez, MOOC online ikastaro ireki eta masiboen diskurtsoan ezagutzaren ikusmolde ireki eta doakoa egon arren, entitate ofizialek zertifikatu ofizialak emateko unean ordaindu behar izaten da. Beste adibide kontraesankorra da HBIen logo desberdinen erabilera: HBIak mugimendu gisa ez aintzatestearen adierazle gisa interpreta daiteke.[38]
Stephen Downesek adierazi zuen, ikuspegi konektibistatik HBIen ekoizpena ironikoa dela, "Bukaerako analisi batean ezin dugulako jendearentzat baliabiderik sortu (...). HBI ekimenetaz onura ateratzen duten pertsonak baliabide horiek ekoizten dituzten berberak dira ".[39]