Kazetaritza berria (ingelesez: New Journalism) kazetari-korrontea da. 1960ko hamarkadan hasi zen mugimendu hau AEBtan. Garai horretan bizi izan ziren aldaketa sozial eta kulturalen eta Truman Capoteren 'Odol hotzean' (In Cold Blood) ondorioz. Ez fikziozko eleberri honetan elementu literarioak kazetari-ikerketara berezko beste batzuekin konbinatzen ziren.
Izenak Tom Wolfek asmatu zuen 1973an The New Journalism izeneko artikulu-bildumarako, bereak eta Truman Capote, Hunter S. Thompson, Norman Mailer, Joan Didion, Terry Southern, Robert Christgau, Gay Talese eta besteen artikuluak biltzen zituena.
Bereizgarria da fikzio-literaturaren eta beste korronte batzuen baliabideak eta teknikak ematea, kazetaritza tradizionalean orduan arte oker ikusia. Horregatik, kazetaritza berria iraultza bat da erreportajeen, kroniken eta elkarrizketen kontakizunetan. Horrela, kazetari-berriaren bi gakoak:
Generoko kazetariek bere erreportajeak idazten dituzte kontaketak izango balira bezala. Errealismo handiko elkarrizketak, oso deskribapen zehatzak eta hiri-hizkuntza erabiliz
Saiatzen dira informazio posible handiena erabiltzen, kalera irteten eta gertaeretako lekuan egoten. Mark Kramer kazetariak Literary Journalism-en, ikerketako etapan kontuan hartzeko elementu batzuk proposatzen ditu. Etapa honen helburua, jendeak, bere esperientziak eta perspektibak, ohikoa dena haientzat eta pentsatzen dutena ulertzea da.
Lehen pertsonaren erabilera
Nahiz eta hura ez esan, testu guztiak lehen pertsonan dira. Idazten den edozer bertsio subjektiboa da. Baina, subjektibotasuna saihetsezina da. Norbait idatzitako atzean ez egotearen alegia egitea amorala da.
Begiratzea zentrala da kronikari batentzat esaten du Martin Caparros-ek. Zentzu sendoan begiratzea. Hala ere, ikustearen eta begiratzearen artean desberdintasun erradikala dago. Begiratzea bilaketa da, inguruan dagoena ikasten saiatzeko borondatezko jarrera kontzientea da. Kronikari batentzat, indar posible guztiarekin begiratzea da.