Károly Lotz | |
---|---|
Bizitza | |
Jaiotza | Bad Homburg vor der Höhe, 1833ko abenduaren 16a |
Herrialdea | Hungaria |
Heriotza | Budapest, 1904ko urriaren 13a (70 urte) |
Hobiratze lekua | Fiumei kaleko hilerria |
Familia | |
Familia | ikusi
|
Hezkuntza | |
Heziketa | Vienako unibertsitate teknologikoa (1852 - |
Ikaslea(k) | ikusi
|
Jarduerak | |
Jarduerak | margolaria |
Lotz Károly Antal Pál edo Karl Anton Paul Lotz (1833ko abenduaren 16a – 1904ko urriaren 13a) margolari alemaniar-hungariarra izan zen.
Karl Lotz Bad Homburg vor der Höhe-n jaio zen, Alemanian, Wilhelm Christian Lotz-en eta Antonia Höfflick-en (Höfflich) bizirik atera zen zazpigarren seme gazteena. Aita Gustav zu Hesse-Homburg printzearen ezkutari bat zen, printzeak Vienako Batzarrean Austria ordezkatzen zuen unean; besteak beste, Hesse-Homburg Ganberak Hesse -Darmstadten gainean zituen subiranotasun-eskubideez arduratzen zen. Negozioen arduradun zen von Sinclair baroi gaztearen bat-bateko heriotzak paperean sartzera behartu zuen W. C. Lotz aldi baterako. Hungarian, 1815ean, 13 urteko Antonia Hoefflich ezagutu egin zuen, eta handik hiru urtera ezkondu zen. 8 seme-alaba izan zituen, eta Karl gazteena zen.
W. C. Lotz 1837an hil zen eta Antoniak familia Pestera eraman zuen (gaur egun Budapesteko hiru zatietako bat; Danubio ibaiaren ekialdeko ertzean dagoena). Karl Piaristengymnasium-era joan zen, non, kalbinista izan arren, bere errendimendu akademiko apartagatik beka bat eman zioten. Hofkapellmeister Destouches-en ikasle gisa hasi zuen bere ibilbide artistikoa, gero Jakab Marastoni maisu veneziarraren akademian (1804–1860). Geroago Henrik Weber (1818-1866) eta Carl Rahl (1812-1865) margolari historikoen ikasle izan zen Budapesten eta Vienan, hurrenez hurren.
Rahl-ekin batera enkargu askotan lan egin zuen. Geroago, bere jatorrizko lanetan hasi zen, lehenik eta behin, paisaia erromantiko artista gisa Alföld-eko eszenetan (Hungariako behe-lautada), eta gero horma-irudi eta fresko monumentalen sortzaile gisa Tiepolo maisu veneziarraren estiloan.
Budapesten hainbat lan egin ondoren Vienan jardun zuen. Jauregi handi baten planoak marratu zituen, eta Tihany abadiako abadeak Balaton aintziraren ertzeko bere abadiako elizarako eskatutako horma-irudiak osatu zituen. Erretratu eta biluziengatik egin zen ezaguna, eta emazteak zein bere alabak (Katarina bereziki) posatu zituzten. Lotz-ek 58 urterekin bakarrik aurkitu zuen ezkonduen zoriona, 1828an hil zen bere anaia Paul Johann Heinrich-en emaztea zen Jacoboy alargunarekin ezkondu zenean. Ordutik aurrera bere lanak sinatu zituen Károly Jacoboy-Lotz izenarekin.
1882an Lotz Budapesteko hainbat arte akademiatan irakasle izendatu zuten, eta 1885ean emakume margolarientzako sail sortu berri bateko dekano bihurtu zen. Vienako Arte Piktorikoen Akademiako ohorezko kidea izan zen.
Bere azken enkargu publiko garrantzitsua "Habsburgoko dinastiaren apoteosia" izan zen, berreraiki berri zen Errege Jauregiko Habsburgoko Aretoko sabaiko fresko erraldoia, 1903an margotu zuena, hil baino urtebete lehenago. Lotz larriki gaixo zegoen freskoan lan egin zuenean. "Apoteosiak" gorteko pintura barrokoaren tradizioak jarraitu zituen eta kritika garaikideek goraipatu zuten obra. Freskoak gerratik kalterik gabe iraun zuen, baina 1950eko hamarkadan suntsitu zuten.
1904an hil zen Budapesten. "Hungariako Artisten Printzea" gisa estatuko hileta bat eman zioten eta oroigarri baten barruan lurperatu zuten. Bere irudiak, marrazkiak eta zirriborroak Hungariako Estatuari eman zizkioten eta gaur egun Szépművészeti Múzeum-en daude. Hungariako hainbat hirik kaleak dituzte haren izenarekin, bere irudia duten hungariar zigiluak daude eta Budapesteko Museo Nazionalean busto bat dago.