Leila Guerriero

Leila Guerriero
	Leila Guerriero, 2018 Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotza	Junín, 1967ko otsailaren 17a (57 urte)
Herrialdea	Argentina
Hezkuntza
Hizkuntzak	gaztelania
Jarduerak
Jarduerak	idazlea eta kazetaria
	Parte-hartzailea Santiago International Book Fair 2018 (en) ;
Lan nabarmenak	ikusi Q130745530 ;
Jasotako sariak	ikusi Outstanding Citizen of Buenos Aires (2019) ;

Leila Guerriero (Junin, Buenos Aires probintzia, Argentina, 1967ko otsailaren 17a) argentinar idazlea, kazetaria eta editorea da.^[1]

Bizitza

Siriar eta alemaniar jatorrikoa da. Txikitan, aitona-amonen ahozko ipuinek eta aitak egiten zizkion Horacio Quirogaren eta Edgar Allan Poeren irakurketek eragina izan zuten ustea du Guerrierok.

Juníneko Goi Mailako Elkargo Nazional Normaleko egresatua, turismoa ikasi zuen; karrera bukatu zuen, baina ez du horretan lan egiten.

Lan ibilbidea

Kazetaritzan 1992an hasi zen, Página/12 aldizkariko Página/30, egunkariko hilabetekarian erredaktore gisa bere lehen lana lortu zuenean. Komunikabideko harrerara «Zero kilometroa» izeneko ipuin bat bidali ostean, lau egun geroago, Jorge Lanata orduko zuzendariaren deia jaso zuen.^[2]

Handik aurrera, besteak beste, La Nación eta Rolling Stone (Argentina), El País eta Vanity Fair (Espainia), El Malpensante eta SoHo (Kolonbia), Paula eta El Mercurio (Txile) komunikabideetan argitaratu ditu. Horrez gain, Gatopardo aldizkari mexikarraren Latinoamerikarako editorea da.^[3]

2010ean Nuevo Periodismo Iberoamericano Fundazioaren bederatzigarren saria irabazi zuen, testu kategorian, El rastro en los huesos kronikarekin. Bertan, Argentinako azken diktadura militarreko desagertuen aztarnak identifikatzen dituen Auzitegiko Antropologiako Talde Argentinarrak egiten duen lana kontatu zuen.^[4]

2014an, Merezimenduaren diploma jaso zuen, "Kronikak eta testigantzak" kategorian, Connecticak emana.^[5]

2019an Manuel Vázquez Montalbán Kazetaritza Saria jaso zuen. Aukera horretan, epaimahaiak kazetariaren landa-lana nabarmendu zuen, “haren kronikei forma eta funtsa emateko, horiexek ere saiakera soziologiko bikainak bihurtu ziren eta”.^[6]

Lana

Kronikak

2005: Los suicidas del fin del mundo. Crónica de un pueblo patagónico
2009: Frutos extraños. Crónicas reunidas 2001-2008
2011: Los malditos (ed.)
2012: Frutos extraños (edizio zabaldua)
2013: Una historia sencilla
2014: Zona de obras
2015: Los malos
2017: Un mundo lleno de futuro. Diez crónicas de América Latina (ed.)
2017: Voltios. La crisis energética y la deuda eléctrica (ed.)
2017: Cuba en la encrucijada (ed.)
2018: Plano americano
2019: Opus Gelber. Retrato de un pianista
2019: Extremas (ed.)
2019: Teoría de la gravedad
2020: La otra guerra
2024: La llamada

Sariak

2010: Gabo saria El rastro en los huesos artikuluarengatik^[7]
2014: Arregi Saria, Merituaren Diploma «Crónicas y Testimonios» diziplinan^[1]
2019: XIV. Manuel Vázquez Montalbán Nazioarteko Kazetaritza Saria^[8]
2019: Buenos Aires Hiri Autonomoaren nortasun nabarmena kulturaren esparruan, Buenos Aires Hiri Autonomoaren Legegintzaldiaren eskutik, «tokiko eta nazioarteko hedabideko kazetari garrantzitsuenetako bat» aintzatetsiz. Eskualdeko idazlerik entzutetsuenetako baten presentziaren aurrean gaude».^[9]
2024: Connecting Saria, Merezimenduaren Diploma «Kronikak» diziplinan.^[1]

Erreferentziak

↑ ^a ^b ^c «Leila Guerriero | Fundación Konex» www.fundacionkonex.org.
↑ Leila Guerriero. (2006). «Sobre algunas mentiras del periodismo» elmalpensante.com.
↑ «Leila Guerriero | Festival Gabo 2016» premioggm.org.
↑ clarin.com. Premio García Márquez para una periodista argentina. .
↑ clarin.com. Entregaron los Premios Konex a la literatura argentina. .
↑ «Leila Guerriero gana el XIV Premio de Periodismo Manuel Vázquez Montalbán» La Vanguardia 5 de noviembre de 2019.
↑ FNPI. (2010-07-02). «Leila Guerriero, ganadora del Premio Nuevo Periodismo CEMEX+FNPI, categoría texto» Fundación Gabo.
↑ «Leila Guerriero gana el XIV Premio de Periodismo Manuel Vázquez Montalbán» La Vanguardia 2019-11-05.
↑ «Distinguen a la periodista y escritora Leila Guerriero» Legislatura de la Ciudad Autónoma de Buenos Aires 12 de diciembre de 2019.

Kanpo estekak

Leila Guerrieroren testuak El Paisen.
Leila Guerrieroren testuak El Malpensanten.
Kazetaritza objektiboa unibertsoaren gezur handia da, dena da subjektiboa. Elkarrizketa Jot Down aldizkarian. 2013ko azaroa.
Cowboy. Elkarrizketa El Universal egunkarian. 2014ko irailaren 14a.
Kazetari batek duen gauza bakarra izena da. Elkarrizketa El Espectador egunkarian. 2018ko urtarrilaren 29a.
Kaosaren erdian, metodoa da besarkatzeko egur bakarra. Elkarrizketa La Nación egunkarian. 2018ko uztailaren 10a.
Denbora beste dimentsio bat da. Buenos Airesko komunitate juduari buruzko erreportajea Mexikoko Unibertsitateko aldizkarian (UNAM). 2018ko abendua.

Datuak: Q5972639
Multimedia: Leila Guerriero / Q5972639

[:0-1] «Leila Guerriero | Fundación Konex» www.fundacionkonex.org.

[2] Leila Guerriero. (2006). «Sobre algunas mentiras del periodismo» elmalpensante.com.

[3] «Leila Guerriero | Festival Gabo 2016» premioggm.org.

[4] rin.com. Premio García Márquez para una periodista argentina. .

[5] rin.com. Entregaron los Premios Konex a la literatura argentina. .

[6] «Leila Guerriero gana el XIV Premio de Periodismo Manuel Vázquez Montalbán» La Vanguardia 5 de noviembre de 2019.

[7] FNPI. (2010-07-02). «Leila Guerriero, ganadora del Premio Nuevo Periodismo CEMEX+FNPI, categoría texto» Fundación Gabo.

[8] «Leila Guerriero gana el XIV Premio de Periodismo Manuel Vázquez Montalbán» La Vanguardia 2019-11-05.

[9] «Distinguen a la periodista y escritora Leila Guerriero» Legislatura de la Ciudad Autónoma de Buenos Aires 12 de diciembre de 2019.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]