Erresonantzia magnetiko nuklearraren (EMN) alorrean lerrakuntza kimiko esaten zaio nukleo baten erresonantzia-maiztasunari estandar batekiko. Oro har, lerrakuntza kimikoaren balioa eta seinale-kopurua molekulen egiturak aztertzeko erabiltzen da[1][2].
Halaber, lerrakuntza kimikoa usa daiteke ere beste espektroskopia-mota batzuen seinaleak deskribatzeko hala nola fotoemisio-espektroskopia.
Lerrakuntza kimikoa zer den esplikatzeko protoi EMNaren adibidea baliatuko dugu.
Konposatu kimikoen protoiek erresonatzen duten frekuentzia-eremua oso hertsia da. Klorometanoaren eta fluorometanoaren protoien kasuan, esaterako, 72 Hz-tako frekuentzia-diferentzia dago protoien erresonantzian 14.100 Gauss-eko kanpo-eremua aplikatzen denean. Spin/spin trantsizioak lortzeko erabiltzen den erradiazioa 60 MHz ingurukoa denez, klorometanoaren eta fluorometanoaren arteko diferentzia 1 ppm besterik ez da. Guztiz gaitza da frekuentziak zehaztasun horrekin neurtzea, horrexegatik protoi baten erresonantzia-frekuentzia ezagutzeko inolako esfortzurik ez da egiten. Aitzitik, protoien erresonantzia-frekuentzia konposatu estandar baten protoien erresonantzia-frekuentziarekiko konparatzen da. Esan nahi baita , frekuentzia-diferentzia neurtzen da. Diferentziari, kendurari, deritzo lerrakuntza kimiko[1].
Lerrakuntza kimikoa ∂ bidez irudikatzen da eta ppm-tan neurtzen da. Matematikoki honela adierazten da[3].
Lerrakuntza kimikoa neurtzeko erreferentziak behar dira. Barne- zein kanpo-erreferentziak usa daitezke.
Barne-erreferentzien artean ohikoena tetrametilsilanoa da [TMS, (CH3)4Si], baita 13C edo 29Si atomoen kasuetan ere. TMSaren protoiek konposatu organiko arrunten protoiek baino eremu altuagoetan erresonatzen dute seinale bakarra emanik eta oso lurrunkorra denez azkar baztertzen da laginetik.
Kanpo-erreferentzia laginarena ez den beste hodi ardazkide batean egoten da. Horrela lagina kontaminatzea saihestu nahi izaten da.
EMN espektrometro modernoek eskala absolutuak baliatzen dituzte non TMSren protoiaren seinaleari 0 ppp-ko balioa ematen zaion protoi EMNren kasuan.
Demagun EMN seinale bat detektatzen dela TMSak baino 300 Hz gehiagotan xurgatzen duena TMSari aplikatutako frekuentzia 300 MHz-takoa denean. Kasu horretan lerrakuntza kimikoa hau da:
Nahiz eta erresonantzia-frekuentzia kanpo-eremu magnetikoaren balioaren menpe egon, lerrakuntza kimikoa independentea da.