Luigi Carlo Farini

Luigi Carlo Farini
Irudi gehiago
Italiako Erresumako Lehen Ministro 1862ko abenduaren 8a - 1863ko martxoaren 24a ← Urbano Rattazzi - Marco Minghetti → Italiako Erresumako diputatua 1861eko otsailaren 18a - 1865eko irailaren 7a Hautetsia: 8th Legislature of the Kingdom of Italy ^(en) member of the Chamber of Deputies of the Kingdom of Sardinia ^(en) 1860ko apirilaren 2a - 1860ko abenduaren 17a Hautetsia: 7th Legislature of the Kingdom of Sardinia ^(en) minister of interior of the Kingdom of Sardinia ^(en) 1860ko martxoaren 24a - 1860ko urriaren 2a ← Camillo Benso - Giovanni Battista Cassinis → member of the Chamber of Deputies of the Kingdom of Sardinia ^(en) 1857ko abenduaren 14a - 1860ko urtarrilaren 21a Hautetsia: 6th Legislature of the Kingdom of Sardinia ^(en) member of the Chamber of Deputies of the Kingdom of Sardinia ^(en) 1853ko abenduaren 19a - 1857ko urriaren 25a Hautetsia: 5th Legislature of the Kingdom of Sardinia ^(en) minister of Public Education of the Kingdom of Sardinia ^(en) 1851ko urriaren 20a - 1852ko maiatzaren 21a ← Pietro Gioja - Carlo Bon Compagni di Mombello → member of the Chamber of Deputies of the Kingdom of Sardinia ^(en) 1849ko abenduaren 20a - 1853ko azaroaren 20a Hautetsia: 4th Legislature of the Kingdom of Sardinia ^(en) deputy of the Papal State ^(en)
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturak	Luigi Carlo Farini
Jaiotza	Russi, 1812ko urriaren 22a
Herrialdea	Sardiniako Erresuma  1861eko martxoaren 17a)  Italiako Erresuma  (1861eko martxoaren 17a -  1866ko abuztuaren 1a)
Heriotza	Russi, 1866ko abuztuaren 1a (53 urte)
Hobiratze lekua	Monumental Cemetery of Turin ^(en) Russi
Familia
Seme-alabak	ikusi Domenico Farini ^(mul)
Hezkuntza
Heziketa	Boloniako Unibertsitatea
Hezkuntza-maila	laurea ^(en)
Hizkuntzak	italiera
Jarduerak
Jarduerak	politikaria, historialaria, kazetaria, medikua eta idazlea
Sinesmenak eta ideologia
Alderdi politikoa	Eskuma Historikoa

Luigi Carlo Farini (Russi, 1812ko urriaren 22a - Quarto dei Mille, 1866ko abuztuaren 1a) italiar sendagile, historialari eta politikaria izan zen. Italiako lehen ministroa izan zen 1862ko abendutik 1863ko martxora.

1831ko Iraultzan parte hartu zuen, eta gero medikuntza praktikatu zuen Russin eta Ravennan. Aita Santuen Lurraldetik bota zuten bere iritzi politikoengatik, Florentzian eta Parisen bizi izan zen, eta mediku gisa lagundu zion Jérôme Bonaparteri, eta 1848an Italiara itzultzea erabaki zuen.

Diputatu eta Barne ministro izan zen, baina dimisioa eman zuen 1849an Erroman Errepublika aldarrikatu ondoren. Bere kargura itzuli zen Pio IX.aren itzuleraren ondoren, baina Turinera erbesteratu zen politika erreakzionarioak ezarri ondoren. Han bere ideiak azaldu zituen egunkarietan eta historia lanak idatzi zituen (Lo Stato Romano dal 1815 al 1850).

1851n Sardiniako Erresumako instrukzio publikoko ministro izendatu zuten, eta gogotsu babestu zuen Cavour. Italiako batasuna babestu zuen eta 1860an Barne ministro eta Napoliko erregeorde izendatu zuten.

1862an lehen ministro izendatu zuten eta Cavourren politikak aurrera eramaten saiatu zen. Hurrengo urtean dimititu zuen, osasun-arrazoiengatik.