María José Goyanes

María José Goyanes
(2019) Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotza	Madril, 1948ko abenduaren 8a (75 urte)
Herrialdea	Espainia
Familia
Ama	Mimí Muñoz
Ezkontidea(k)	Manuel Collado Sillero ^(en)
Seme-alabak	ikusi Javier Collado ^(en)
Haurrideak	ikusi Vicky Lagos Mara Goyanes Conchita Goyanes
Hezkuntza
Hizkuntzak	gaztelania
Jarduerak
Jarduerak	aktorea

Maria Jose Goyanes Muñoz (Madril, Madrilgo Erkidegoa, 1948ko abenduaren 8a)^[1] madrildar aktorea da.^[2][3]

Bizitza

Aktore familia ezagun batean jaioa: amaren aldeko aitona Alfonso Muñoz, ama Mimí Muñoz eta ahizpak Vicky Lagos (Ismael Merloren alarguna), Mara Goyanes (Ramon Reparaz aktorearekin ezkondua) eta Conchita Goyanes, baita Pepe Goyanesen neba ere. Pilar Muñoz aktorea izeba zuen.^[4]

Manuel Collado Sillero produktore eta antzerki zuzendariarekin ezkonduta egon zen. Bien seme Javier Collado ere interpretazioan aritzen da.

Aitaren aldetik, mediku familia betekoa zen. Bere aitona Jose Goyanes Capdevila doktorea izan zen eta bere aita Jose Goyanes Echegoyen doktorea (1904-1991).

Lan ibilbidea

Neskatoa zela hasi zen antzerkian, eta Jose Maria Roderorekin batera aritu zen El caballero de las espuelas de oro lanean.^[5] Zineman eta telebistan ere egin zuen debuta, artean hamabost urte bete gabe zituenean. Batez ere antzerkiko aktorea izan zen, eta bere konpainia sortu zuen.

Anekdota gisa, aipagarria da 1975ean Equus antzezlanak Espainian sortu zuen eskandalua, non Goyanes, José Luis López Vázquez eta Juan Ribó-rekin eszenatokian zegoela, erdi biluzik agertu zen Espainiako antzerkiaren historian lehen aldiz.^[6]

Pantaila handian egin zuen lehen filma, Luis Lucíaren Un rayo de luz (1960) izan zen, eta Marisol neskato miragarriaren debuta ere izan zen. Hala ere, bere ibilbide zinematografikoa ez zen bereziki oparoa izan: parte hartu zituen izenburuak ez dira hamar baino gehiago, ia denak 60ko hamarkadan, Jesús Yagüeren Megatón Ye-Ye (1965) nabarmenduz, ¿Qué hacemos con los hijos? (1967), Los chicos del Preu (1967), Novios 68 (1967), El padre de la criatura (1972), azken lau filmak Pedro Lazagarenak.

Askoz biziagoa izan da telebistan izan duen presentzia, TVEko dozenaka espazio dramatikotan parte hartu baitu, bai Novela saioan, bai Estudio 1 saioan, non Doña Inés pertsonaia Don Juan Tenorio lanean (1968 eta 1973) eta Paula pertsonaia Tres sombreros de copa (1978) lanean nabarmendu ziren.

Geroago, El olivar de Atocha (1988) eta Yo, una mujer (1996) telesailen banaketan parte hartu zuen, Concha Velascorekin eta Yo soy Bea Alicia Echegaray pertsonaia interpretatuz (2008-2009) eta Hospital Central lanarekin. 2016an eta 2017an, Ana Maria Madrigalesko markesaren rola egin zuen Amar es para siempre telesailean.

Antzezlanak (hautaketa)

• Julio César (1964), William Shakespearerena.
• El caballero de las espuelas de oro (1964), Alejandro Casonarena.
• El rostro del asesino (1965)
• Romeo y Julieta (1971), William Shakespearerena, Pablo Nerudaren bertsioan.
• Chao (1972), Marc Gilbert Sauvajonena.
• Usted también podrá disfrutar de ella (1973), Ana Diosdadorena
• Equus (1975).
• La casa de Bernarda Alba (1976), Federico Garcia Lorcarena
• Lección de anatomía (1977).
• Las galas del difunto eta La hija del Capitán (1978), Valle-Inclánena.
• La gata sobre el tejado de zinc (1979), Tennessee Williamsena.
• La lozana andaluza (1980), Francisco Delicadorena, Rafael Albertik moldatua.
• El galán fantasma (1981), Pedro Calderón de la Barcarena.
• La gaviota (1981), Antón Txekhovena.
• Educando a Rita (1982).
• Casandra (1983), Benito Pérez Galdósena.
• La herida del tiempo (1984), J. B. Priestleyrena.
• Don Juan Tenorio (1984), José Zorrillarena.
• La dama duende (1990).
• Judit y el tirano (1992).
• La muerte y la doncella (1993).
• Las Troyanas (1994).
• Locas de amar (1996).
• Un marido ideal (1996), Oscar Wilderena.
• Te vas me dejas y me abandonas (1998),Julio Escaladarena.
• Don Juan (2001).
• Casa con dos puertas, mala es de guardar (2002), Pedro Calderón de la Barcarena.
• Don Quijote. Versión de cámara para cinco voces (2004).
• La comedia del bebé (2006), Edward Albeerena.
• Dile a mi hija que me fui de viaje (2007).
• Madre Paz (2010).
• De amor y lujuria (2012).
• El cielo que me tienes prometido (2016), Ana Diosdadorena.
• Susan y el diablo (2019), Chema Cardeñak idatzia eta zuzendua.
• Galdós enamorado (2021).

Telebistako ibilbidea

• Amar es para siempre (2016-2017, 5. denboraldiko lankidetza berezi nagusia eta 6. denboraldiko lankidetza berezi errepikaria)
• Yo soy Bea (2008-2009)
• La familia Mata
  • 2008ko maiatzaren 26a
• El Comisario
  • 13 puñaladas (2006ko urtarrilaren 13a)
  • Eva del principio al fin (2006ko urtarrilaren 17a)
• Hospital Central
  • Baño de sales (2005eko maiatzaren 31)
• Policías, en el corazón de la calle
  • Mi voluntad puede matarme (2002ko urtarrilaren 1a)
  • De un corazón llegué a un abismo (2003ko urtarrilaren 2a )
• Raquel busca su sitio (2000)
  • No es fácil ser Raquel
• Yo, una mujer (1996)
• Primera función
  • El landó de seis caballos (1989ko martxoaren 16a)
• Brigada Central (1989)
  • Asuntos de Rutina (6. atala)
• El olivar de Atocha (1989)
• La Tarde
  • 1987ko irailaren 7a
• Tarde de teatro
  • Un paraguas bajo la lluvia (1986ko abenduaren 28a)
• Boa Tarde (TVG, 1985) Aurkezlea
• El jardín de Venus
  • Imprudencia (1983ko azaroaren 22a)
• Un encargo original
  • La maraña (1983ko abuztuaren 20a)
• Que usted lo mate bien
  • El túnel (1979ko otsailaren 13a)
• Hora once
  • De la misma sangre (1972ko maiatzaren 20a)
• Al filo de lo imposible
  • El cielo abierto (1970eko ekainaren 20a)
• Pequeño estudio
  • Noche cerrada (1968ko azaroaren 8a)
• La pequeña comedia
  • El ensayo (1968ko ptsailare 14a)
  • Petición de mano (1968ko maiatzaren 31)
• Teatro de siempre
  • La verdad sospechosa (1967ko apirilaren 6a)
  • La salvaje (1970eko urtarrilaren 5a)
• Los Encuentros
  • Primavera en el parque (1966ko abuztuaren 6a)
• Tengo un libro en las manos
  • El acueducto (1966ko abuztuaren 4a)
• Tiempo y hora
  • Como en un desierto (1966ko otsailaren 6a)
• Diego Acevedo
  • La camarilla ( 1966ko urtarrilaren 1a)
• Novela (TVE)
  • El pobrecillo embustero (1965eko abenduaren 6a)
  • El regreso (1965eko abenduaren 21a)
  • La tragedia vive al lado (1966ko urtarrilaren 11)
  • El último pobre (1966ko apirilaren 18a)
  • El viejo de Coupravay (1966ko ekainaren 27a)
  • Tom Sawyer, detective (1966ko uztailaren 11)
  • La Marquesa (1966ko abuztuaren 29a)
  • La herencia (1967ko abuztuaren 21a)
  • El pobrecito embustero (1967ko abuztuaren 28a)
  • La balada del rey Gaspar (1968ko urtarrilaren 1a)
  • El silbo de la lechuza (1968ko otsailaren 5a)
  • Nosotros, los Rivero (1969ko ekainaren 2a)
  • Sinfonía pastoral (1970eko ekainaren 1a)
• Estudio 1
  • El jardín de las horas (1965eko azaroaren 3a)
  • Arsénico para dos (1965eko azaroaren 10a)
  • La dama del alba (1965eko abenduaren 1a)
  • Semana de Pasión (1966ko martxoaren 30a)
  • El niño de los Parker (1968ko osailaren 20a)
  • La pareja (1968ko ekainaren 11)
  • Don Juan Tenorio (1968ko azaroaren 5a)
  • El árbol de los Linden (1970eko uztailaren 9a)
  • Felicidad conyugal (1972ko maiatzaren 5a)
  • Don Juan Tenorio (1973ko azaroaren 2a)
  • Mario (1974ko urtarrilaren 25a)
  • Tres sombreros de copa (978ko apirilaren 20a)
  • La gaviota (1982ko apirilaren 19a) Nina
• Primera fila
  • Suspenso en amor (1965eko urtarrilaren 25a)
• Sábado 64
  • La Piconera (1965eko urtarrilaren 16a)
• Confidencias
  • Juan, el Toro (1964ko urriaren 24a)

Sariak eta aintzatespenak

• Mayte antzerki sarirako hautagaia (1987).
• Mayte antzerki sarirako hautagaia (1985).
• Mayte antzerki sarirako hautagaia (1984).
• Mayte antzerki sarirako hautagaia (1982), Educando a Rita lanarengatik.

Erreferentziak

1. (Ingelesez) «María José Goyanes | Actress» IMDb (Noiz kontsultatua: 2024-06-27).
2. (Gaztelaniaz) María José Goyanes | Kailash. (Noiz kontsultatua: 2024-06-27).
3. (Gaztelaniaz) Autorretrato - María José Goyanes. 2023-06-12 (Noiz kontsultatua: 2024-06-27).
4. «Maria José Goyanes - Biografía de Maria José Goyanes» www.biografias.es (Noiz kontsultatua: 2024-06-27).
5. Estreno de El caballero de las espuelas de oro en el Bellas Artes. 2 de octubre de 1964.
6. (Gaztelaniaz) PINTO, CRISTINA. (2022-01-24). «María José Goyanes: «Me llamaban puta todos los días»» Diario Sur (Noiz kontsultatua: 2024-06-27).

Kanpo estekak

• María José Goyanes Internet Movie Databaseren webgunean (Ingelesez)