Mary Beard

Mary Beard

Bizitza
JaiotzaMuch Wenlock, 1955eko urtarrilaren 1a (69 urte)
Herrialdea Erresuma Batua
Familia
Ezkontidea(k)Robin Cormack (en) Itzuli  (1985 -
Hezkuntza
HeziketaNewnham College
Shrewsbury High School (en) Itzuli
Hizkuntzakingelesa
Irakaslea(k)Joyce Reynolds (en) Itzuli
Jarduerak
JarduerakIkasketa klasikoetan aditua, erlijio-historialaria, unibertsitateko irakaslea, telebista aurkezlea eta filologo klasikoa
Lantokia(k)Cambridge
Enplegatzailea(k)Londresko King's College
Newnham College
Jasotako sariak
KidetzaArteen eta Zientzien Ameriketako Estatu Batuetako Akademia
Britainiar Akademia
Academia Europaea (en) Itzuli
Society of Antiquaries of London (en) Itzuli
IMDB: nm2941232 Twitter: wmarybeard Edit the value on Wikidata

Winifred Mary Beard (Much Wenlock, Shropshire konderria, Erresuma Batua, 1955eko urtarrilaren 1a)[1] ingeles akademikoa da, Ikasketa klasikoetan aditua. Cambridgeko Unibertsitateko katedraduna[2], Newnham Collegeko fellow-a eta Royal Academy of Arts-eko Antzinako literaturako irakaslea. Bere dibulgaziozko historia lanak nabarmentzen dira[3]. The Times Literary Supplement-en klasikoen editorea eta A Don 's Life (Don baten bizitza/Don terminoa Oxbridgeko kulturan katedradunaren baliokidea da) blogaren egilea da, The Times egunkarian zutabe erregular bezala argitaratua. Hedabideetan maiz agertzen denez eta adierazpen publikoak, batzuetan polemikoak, egiten dituenez, "Britainia Handiko klasizistarik ezagunena" dela esan izan da.[4] Beard Germaine Greerren The Female Eunuch, Kate Milletten Sexual Politics eta Robert Munschen The Paper Bag Princess aipatua izan da eragin handiko emakume gisa, bere feminismo pertsonalarengatik[5].

Biografia

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Beard, alaba bakarra[6], 1955eko urtarrilaren 1ean jaio zen Much Wenlocken (Shropshire). Bere ama, Joyce Emily Beard, ikastetxe bateko zuzendaria zen eta irakurle sutsua[4]. Bere aitak, Roy Whitbread Beardek, arkitekto bezala lan egiten zuen Shrewsburyn.

1985ean Robin Cormack klasizista eta artearen historialariarekin ezkondu zen. Euren alaba Zoe Hego Sudango historialaria da eta euren semea Rafael egiptoar literaturan aditua[7].

Ibilbide akademikoa

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Beard Shrewsbury High School eskolara joan zen, neskentzako eskola pribatu batera. Udan indusketa arkeologikoetan parte hartzen zuen bere gastuetarako dirua irabazteko. Hemezortzi urterekin elkarrizketa bat izan zuen Cambridgeko Newnham Collegen plaza bat lortzeko eta garai hartan derrigorrezkoa zen sarrera azterketa gainditu zuen. Bertan klasikoak irakurri zituen. King 's Collegera joatea pentsatu zuen, baina baztertu egin zuen unibertsitate horrek emakumeei bekarik eskaintzen ez ziela jakin zuenean.[6] Emakumeen unibertsitate batean ikasi bazuen ere, bere lehen urtean egiaztatu zuen gizon batzuek mespretxuzko jarrera zutela unibertsitatean emakumeen ahalmen akademikoarekiko, eta horrek indartu egin zuen arrakasta izateko bere erabakia.

Ikuspegi feminista ere garatu zuen, oso garrantzitsua izango dena bere ondorengo bizitzan. Nahiz eta inoiz "feminismo ortodoxo modernoa" neurri batean "hutsal" gisa deskribatu[4], bere ikuspegi feminista argi du: "Egia esan, ezin dut ulertu zer litzatekeen emakume izatea feminista izan gabe"[8].

Beardek Bachelor of Arts edo Letretako Unibertsitateko Batxilergoa (BA) jaso zuen Newnhamen, denborarekin Cambridgeko Master of Arts edo Letretako masterra bihurtu zena. Cambridgen geratu zen 1982an doktore tesia egiteko, The state religion in the late Roman Republic: a study based on the works of Cicero [Estatu erlijioa erromatar Errepublika berantiarrean: Zizeronen lanetan oinarritutako ikerketa][9] izenekoa.

1979tik 1983ra, Beardek klasikoen gaineko eskolak eman zituen Londresko King 's Collegen. 1984an Cambridgera itzuli zen, Newnham Collegera, eta han Antzinako literatura fakultateko emakume irakasle bakarra da[4]. Erroma Errepublika berantiarrean, Michael Crawford Cambridgeko historialariarekin batera idatzi zuen liburua, hurrengo urtean argitaratu zen[10].

John Sturrock, The Times Literary Supplementeko klasikoen editorea, 1985ean eskatu zion literatur kritika egiteko, eta kazetaritza literarioan sartu zuen[11]. 1992an, erantzukizun editorialak hartu zituen The Times Literary Supplement aldizkariko hizkuntza klasikoen sailean Ferdinand Mountek eskatuta[12]. 1994an, BBCrako Open Medien inguruko eztabaida batean, Weird Thoughts ('Pentsamendu arraroak')[13], Jenny Randles eta James Randirekin batera agertu zen telebistan.

2004an, Beard Antzinako literatura irakasle izan zen Cambridgen. 2007-2008an, Beardek Sigmund H. Danziger Jr. Memorial Lecture in the Humanities jaso zuen, Chicagoko Unibertsitatean[14]. Halaber, literatura klasikoko Sather irakasle bisitari hautatu zuten 2008-2009an Kaliforniako Unibertsitatean, Berkeleyn, non Roman Laughter edo Erromatar barreari buruzko ikastaro batzuk eman baitzituen[15]. 2009an Wolfson Historia Saria jaso zuen[16].

2010eko abenduan, BBC Two-n, Beardek Pompeii: Life and Death in a Roman Town [Ponpeia: bizitza eta heriotza erromatar hiri batean] dokumentala aurkeztu zuen, hiriaren aztarnak froga forentseak bailira aurkeztuz, Vesuvioren erupzioaren aurreko ponpeiarren bizitzaren argazki bat erakusteko[17]. 2011n telebista sail batean parte hartu zuen, Jamie's Dream School Channel 4an, eta BBC Two telebistarako aurkeztu zuen hiru zatitan banatutako telesaila, Meet the Romans with Mary Beard (Ezagutu erromatarrak Mary Beardekin), Erroman jende arrunta nola bizi zen kontatzen zuena. Beard BBC Radio 4ko A Point of View (Ikuspuntu bat) telesaileko ohiko kolaboratzailea da, gai sorta zabal bati buruzko saioak emanez, Miss World[18] eta Oxbridge elkarrizketa[19] tartean.

2013ko apirilean, Royal Academy of Artseko Antzinako literaturako irakasle izendatu zuten[20]. Bere Confronting the Classics: Traditions, Adventures and Innovations, urte horretakoa, tradizio klasikoa nola erabiltzen denaren eta zalantzan jartzen denaren berrikuspen dokumentatu bat da; liburua argitaratu berri diren irakurketetan oinarritutako kapitulu-erreseinek osatzen dute.

2015eko abenduan, BBCko Question Time saioko epaimahaikideetako bat izan zen berriro Bathen[21]. 2016ko martxoan, Beardek BBCn Pompeii: New Secrets Revealed with Mary Beard [Ponpeia: sekretu berriak Mary Beardekin] aurkeztu zuen[22].

Parte-hartze publikoak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

2000. urtean, Beardek The London Review of Bookserako bortxaketari buruzko liburu bat berraztertzen agertu zuen bera ere bortxatua izan zela 1978an[23][24].

Bere blogak, A Don 's Life-ek 40000 ikustaldi inguru jasotzen zituen egunean, The Independent egunkariaren arabera(2013).

2001eko irailaren 11n World Trade Centerren aurkako erasoa gertatu eta gutxira, Beard London Review of Books-en gaiari buruzko artikuluekin laguntzeko gonbidatutako egileetako bat izan zen. Bere ustez, pertsona askok, behin "shocka desagertu zenean, Estatu Batuek gertatutakoa merezi zutela uste zuten, eta munduko zapaltzaileek, euren bihotza toki egokian bazegoen ere, ordainduko zutela" [25]. 2007ko azaroan egindako elkarrizketa batean adierazi zuen komentario horiek eragin zizkion etsaiak oraindik ez zirela arindu, nahiz eta berak uste zuen ohiko ikuspuntu bihurtu zela terrorismoa Estatu Batuen atzerri politikarekin lotzea[4]. The Guardianeko Paul Laityk "Britainia Handiko klasizistarik ezagunena" bezala deskribatu zuen[4].

Beardek ziberjazarpen handiak jaso zituen 2013ko urtarrilean BBCren Question Time programan Lincolnshiretik agertu eta konderrian bizi ziren langile etorkinen alde hitz egin ondoren[26][27]. Beardek bere blogean jasotako gehiegizko iruzkinak aipatu zituen iritzi horien emaitza bezala[28], eta iritzi inpopularrak adierazteko eta jendaurrean aurkezteko benetako eskubidea berretsi zuen[29]. 2013ko abuztuaren 4an, bonba mehatxu bat jaso zuen Twitterren eta, ordu batzuk geroago, Erresuma Batuko sare sozialeko zuzendariek gaitzetsi egin zuten emakumeek gehiegikeriak jasan izana. Beardek esan zuen ez zuela uste arrisku fisikoan zegoenik, baina jazarpena zela uste zuela, eta poliziak gai hori ezagutzen zuela "ziurtatu" nahi zuela[30].

2014ko abuztuan, Beard The Guardian egunkarian Eskoziaren independentziaren aurkako gutun bat sinatu zuten 200 pertsonaietako bat izan zen, irailerako deitutako erreferenduma baino lehen[31].

Sozialista da, Beardek bere jarrera politikoa "ezkerreko inkonformista harro" bezala deskribatzen du[32], eta Alderdi Laboristako kide izan zen Tony Blair buru izan zen arte[33]. 2015eko uztailean, Beardek Jeremy Corbynen kanpaina babestu zuen Alderdi Laboristaren lidertzako hauteskundeetan[34]. 2019ko abenduaren 12ko hauteskunde orokorretarako, Daniel Zeichner Cambridgeko hautagai laborista arrakastatsuaren babesle izan zen[35].

2017an, zalantzak azaldu zituen Cecil Rhodesen estatua bat, Oxfordeko Oriel College eraikinaren fatxadan zegoena, desagerarazteko ideiaren aurrean, Rhodesen ideien aurkako borroka ez zela irabaziko inoiz izan ez balitz bezala jokatuta adieraziz[36].

Sare sozialetan iritzia eman zuen Roman Britain BBCren marrazki bizidun batzuk zirela eta, bere pertsonaietan erromatar armadako soldadu beltz bat agertuz, emakume zuri batekin ezkondua, haur mestizo batzuekin[37]: marrazki biziduna amerikar eskuineko militante erradikalek kritikatu zuten bereziki. Mary Beardek honela erantzuten zien akusazio horiei: "Gauza segurua da Erromatar Inperioa, Britainia Handia barne, kulturalki eta etnikoki askotarikoa zela"[38] . Nassim Nicholas Taleb estatistikariak uste du Mary Beardek "txorakeriak" esaten dituela eta BBCk "atzera-begirako kuotak" aplikatu besterik ez dituela egiten, eta hori dela eta, Mary Beardek "Erromatar Britainia Handiari buruzko egiaren alde borrokatzeaz gain, kortesiaz eztabaidatzeko pribilegioaren alde" borrokatu behar dela berretsi zuen[38].

2018an, Mary Beard LEGO figura bat sortu zen[39].

2019an, Beard The Grand Tourreko atal batean agertu zen, Jeremy Clarkson, James May eta Richard Hammonden programan[40].

Liburuak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  • 1985: Rome in the Late Republic (Michael Crawfordekin, (1999an berrikusia); ISBN: 0-7156-2928-X
  • 1989: The Good Working Mother 's Guide; ISBN:0-7156-2278-1.
  • 1990: Pagan Priests: Religion and Power in the Ancient World (editore gisa John Northekin, 1990); ISBN: 0-7156-2206-4
  • 1995: Classics: a Very Short Introduction. John Henderson. ISBN:0-19-285313-9 (gaztelaniaz, El Mundo Clásico. Una breve introducción, El Libro De Bolsillo - Historia)
  • 1998: Religions of Rome (John North eta Simon Price-rekin, 1998); ISBN: 0-521-30401-6 (1. liburukia), ISBN: 0-521-45015-2 (2. liburukia); fr. Religions de Rome, Picard, 2006, ISBN: 9782708407664.
  • 2000: The Invention of Jane Harrison. Harvard University Press; ISBN: 0-674-00212-1.
  • 2001: Classical Art from Greece to Rome. John Henderson. ISBN: 0-19-284237-4.
  • 2002: The Parthenon. Harvard University Press. ISBN: 1-86197-292-X.
  • 2011. The Colosseum (Keith Hopkins-ekin). Harvard University Press, ISBN 9780674060319; fr., Le Colisé; l'histoire et le mythe, Tallandier, ISBN: 9791021033757.
  • 2007: The Roman Triumph. Harvard University Press; ISBN: 0-674-02613-6. gazt.: El triunfo romano: una historia de Roma a través de la celebración de sus victorias, Editorial Crítica, 2008.
  • 2008: Pompeii: The Life of a Roman Town; ISBN:1-86197-516-3 (Izenburua AEBetan, The Fires of Vesuvius: Pompeii Lost and Found; Harvard University Press); fr., Pompéi, la vie d'une cité romaine, Points Histoire, 2015 , ISBN:9782757852811; gazt., Ponpeia: historia y leyenda de una ciudad romana, Editorial Crítica, 2009.
  • 2013: Confronting the Classics: traditions, Adventures and Innovations. Profile Books; ISBN: 1-78125-048-0; gazt., La herencia viva de los clásicos: tradiciones, aventuras e innovaciones, Editorial Crítica, 2013.
  • 2014: Laughter in Ancient Rome: on Joking, Tickling, and Cracking Up. University of California Press. ISBN: 0-520-27716-3.
  • 2016: SPQR: a History of Ancient Rome (Profile Books, 2016); ISBN: 978-0871404237; fr., S.P.Q.R. ; histoire de l'ancienne Rome, Perrin , 2016, ISBN: 978-2262048716; gazt. SPQR. Una historia de la Antigua Roma. Editorial Crítica, 2016, ISBN 978-8498929553; fr.: SPQR. Histoire de l'ancienne Rome. ISBN: 978-2262048716.
  • 2017: Women & Power: A Manifesto. Profile Books/ Liveright Publishing. ISBN: 978-1788160605; gazt., Mujeres y poder. Un manifiesto, Editorial Crítica, ISBN: 978-8417067656; fr., Les femmes et le pouvoir. Un manifeste, Pocket, 2020, ISBN: 978-2266309820.
  • 2018: Civilisations: How Do We Look / The Eye of Faith. Profile Books/ Liveright Publishing; Estatu Batuetan, How Do We Look: The Body, the Divine, and the Question of Civilization; ISBN: 978-1781259993; gazt.: La civilización en la mirada, Editorial Crítica, 2019, ISBN: 978-8491990604.
  • 2021: Twelve Caesars: Images of Power from the Ancient World to the Modern (Princeton University Press. ISBN: 9780691222363; gazt. Doce césares. La representación del poder desde el mundo antiguo hasta la actualidad. Editoial Crítica, ISBN:978-8491993391.

Ohoreak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  1. ↑ «Prof Mary Beard Authorised Biography – Debrett’s People of Today, Prof Mary Beard Profile» web.archive.org 2012-03-23 (Noiz kontsultatua: 2021-03-09).
  2. ↑ «Reporter 02/03/05:» www.admin.cam.ac.uk (Noiz kontsultatua: 2021-03-09).
  3. ↑ (Gaztelaniaz) Altares, Guillermo. (2016-05-26). «La historiadora de Roma Mary Beard, Princesa de Asturias de Ciencias Sociales» El País ISSN 1134-6582. (Noiz kontsultatua: 2021-03-09).
  4. ↑ a b c d e f (Ingelesez) «A life in writing: Mary Beard, Britain's best-known classicist» the Guardian 2007-11-10 (Noiz kontsultatua: 2021-03-09).
  5. ↑ (Ingelesez) Staff, Guardian. (2017-12-16). «The book that made me a feminist» the Guardian (Noiz kontsultatua: 2021-03-09).
  6. ↑ a b (Ingelesez) «Interview with Mary Beard, the classical world's most provocative figure» the Guardian 2008-08-23 (Noiz kontsultatua: 2021-03-09).
  7. ↑ (Ingelesez) Mead, Rebecca. «The Troll Slayer» The New Yorker (Noiz kontsultatua: 2021-03-10).
  8. ↑ (Ingelesez) «Interview: Mary Beard» The Cambridge Student 2013-05-03 (Noiz kontsultatua: 2021-03-09).
  9. ↑ "The state religion in the Late Roman Republic: a study based on the works of Cicero". idiscover.lib.cam.ac.uk.
  10. ↑ Beard, Mary; Crawford, Michael (1985). Rome in the Late Republic: Problems and Interpretations. London: Gerald Duckworth.
  11. ↑ (Ingelesez) «Remembering John Sturrock - Mary Beard: A don’s life» TLS (Noiz kontsultatua: 2021-03-09).
  12. ↑ (Ingelesez) «Interview with Mary Beard, the classical world's most provocative figure» the Guardian 2008-08-23 (Noiz kontsultatua: 2021-03-09).
  13. ↑ «Weird Thoughts (1994) - EOFFTV - The Encyclopedia of Fantastic Film and Television» www.eofftv.com (Noiz kontsultatua: 2021-03-09).
  14. ↑ «Sigmund H. Danziger Jr. Distinguished Lecture Series | Department of Classics» classics.uchicago.edu (Noiz kontsultatua: 2021-03-10).
  15. ↑ «Mary Beard | Classics» classics.berkeley.edu (Noiz kontsultatua: 2021-03-10).
  16. ↑ a b «Previous winners - The Wolfson Foundation» web.archive.org 2015-02-07 (Noiz kontsultatua: 2021-03-12).
  17. ↑ «Pompeii: life and death in a roman town - DocuWiki» docuwiki.net (Noiz kontsultatua: 2021-03-10).
  18. ↑ «BBC Radio 4 - A Point of View, On Age and Beauty». Bbc.co.uk
  19. ↑ «BBC Radio 4 - A Point of View, The Oxbridge Interview». Bbc.co.uk.
  20. ↑ (Ingelesez) «Mary Beard named as Royal Academy of Arts professor of ancient» The Independent 2013-04-10 (Noiz kontsultatua: 2021-03-10).
  21. ↑ «BBC One - Question Time, 10/12/2015». Bbc.co.uk.
  22. ↑ «BBC One - Pompeii: New Secrets Revealed with Mary Beard». Bbc.co.uk.
  23. ↑ (Ingelesez) Beard, Mary. (2000-08-24). «Mary Beard · Diary: on rape · LRB 24 August 2000» London Review of Books 22 (16) ISSN 0260-9592. (Noiz kontsultatua: 2021-03-10).
  24. ↑ (Ingelesez) Beard, Mary. (2000-09-08). «The story of my rape» the Guardian (Noiz kontsultatua: 2021-03-10).
  25. ↑ (Ingelesez) Ali, Tariq. (2001-10-04). «11 September» London Review of Books 23 (19) ISSN 0260-9592. (Noiz kontsultatua: 2021-03-09).
  26. ↑ (Ingelesez) «Mary Beard suffers 'truly vile' online abuse after Question Time» the Guardian 2013-01-21 (Noiz kontsultatua: 2021-03-10).
  27. ↑ «Cambridge professor under fire for Boston immigration comments on BBC Question Time - Boston Standard» web.archive.org 2014-01-11 (Noiz kontsultatua: 2021-03-10).
  28. ↑ Beard, Mary (2013ko urtarrilak 27). «Internet fury: or having your anatomy dissected online».The Times Literary Supplement.
  29. ↑ (Ingelesez) Turner, Lark. (2013-02-16). «In Britain, an Authority on the Past Stares Down a Nasty Modern Storm (Published 2013)» The New York Times ISSN 0362-4331. (Noiz kontsultatua: 2021-03-10).
  30. ↑ (Ingelesez) «Bomb threat tweet sent to classicist Mary Beard» BBC News 2013-08-04 (Noiz kontsultatua: 2021-03-10).
  31. ↑ (Ingelesez) Staff, Guardian. (2014-08-07). «Celebrities' open letter to Scotland – full text and list of signatories» the Guardian (Noiz kontsultatua: 2021-03-10).
  32. ↑ (Ingelesez) «Election blind dates: Peter Stringfellow and Mary Beard» BBC News 2017-06-01 (Noiz kontsultatua: 2021-03-10).
  33. ↑ (Ingelesez) «Professor Mary Beard talks about her new history of ancient Rome book» The Independent 2015-11-30 (Noiz kontsultatua: 2021-03-10).
  34. ↑ (Ingelesez) «Mary Beard joins Jeremy Corbyn's celebrity backers in Labour leadership race» The Telegraph (Noiz kontsultatua: 2021-03-10).
  35. ↑ (Ingelesez) «General Election 2019: Who is standing in Cambridge, South Cambridgeshire and South East Cambridgeshire?» Cambridge Independent 2019-11-14Z17:20:00.0000000+00:00 (Noiz kontsultatua: 2021-03-10).
  36. ↑ (Frantsesez) «Le « Hitler de l’Afrique du Sud » garde sa statue à Oxford» Le Monde.fr 2017-06-29 (Noiz kontsultatua: 2021-03-11).
  37. ↑ (Gaztelaniaz) Altares, Guillermo. (2017-09-09). «Mary Beard, la latinista que no esquiva ninguna pelea en Twitter» El País ISSN 1134-6582. (Noiz kontsultatua: 2021-03-14).
  38. ↑ a b (Frantsesez) «La Rome antique de la BBC énerve les trolls identitaires» Le Monde.fr 2017-08-09 (Noiz kontsultatua: 2021-03-11).
  39. ↑ (Ingelesez) «Lego model of Cambridge classicist Prof Mary Beard created» BBC News 2018-01-27 (Noiz kontsultatua: 2021-03-12).
  40. ↑ (Ingelesez) «Classicist Mary Beard makes unlikely cameo in The Grand Tour series three» Radio Times (Noiz kontsultatua: 2021-03-12).
  41. ↑ «Society of Antiquaries of London - List of Fellows» web.archive.org 2012-06-24 (Noiz kontsultatua: 2021-03-12).
  42. ↑ «Corresponding Members» Archaeological Institute of America (Noiz kontsultatua: 2021-03-12).
  43. ↑ (Ingelesez) «Professor Dame Mary Beard FBA» The British Academy (Noiz kontsultatua: 2021-03-12).
  44. ↑ «Page 9 | Supplement 60367, 29 December 2012 | London Gazette | The Gazette» www.thegazette.co.uk (Noiz kontsultatua: 2021-03-12).
  45. ↑ «National Book Critics Circle: Announcing the National Book Critics Awards Finalists for Publishing Year 2013 - Critical Mass Blog» web.archive.org 2014-01-15 (Noiz kontsultatua: 2021-03-12).
  46. ↑ «Honorary graduates | University of St Andrews» web.archive.org 2016-07-07 (Noiz kontsultatua: 2021-03-12).
  47. ↑ (Ingelesez) «Mary Beard joins list of famous names to receive Bodleian Libraries medal» Oxford Mail (Noiz kontsultatua: 2021-03-12).
  48. ↑ (Ingelesez) IT, Developed with webControl CMS by Intermark. «Mary Beard - Laureates - Princess of Asturias Awards» The Princess of Asturias Foundation (Noiz kontsultatua: 2021-03-12).
  49. ↑ (Ingelesez) «Researcher and populizer Mary Beard, UC3M Honorary Doctor | UC3M» www.uc3m.es (Noiz kontsultatua: 2021-03-12).
  50. ↑ «Acte d'investidura de doctora honoris causa de Mary Beard» www.uoc.edu (Noiz kontsultatua: 2021-03-12).
  51. ↑ "No. 62310". The London Gazette (Supplement). 9 June 2018. p. B7.
  52. ↑ (Ingelesez) «Honorary Doctorates for Daniel Dennett, Mary Beard, Stephen Pacala and Jeroen Brouwers» Radboud University (Noiz kontsultatua: 2021-03-12).
  53. ↑ (Ingelesez) «Honorary degree recipients for 2018 announced | University of Oxford» www.ox.ac.uk (Noiz kontsultatua: 2021-03-12).

Kanpo estekak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]