Melanie Spitta

Melanie Spitta
Bizitza
JaiotzaHasselt, 1946
Herrialdea Alemania
Heriotza2005eko abuztuaren 28a (58/59 urte)
Hezkuntza
Hizkuntzakalemana
Jarduerak
Jarduerakfilm-zuzendaria
IMDB: nm2271874 Edit the value on Wikidata

Melanie Spitta (Hasselt, Belgika, 1946 – 2005eko abuztuaren 28a, Frankfurt am Main) Film zuzendaria, gidoilaria, giza eskubideen defendatzaile feminista, sinti jatorrikoa. Munduko Ijitoen I.go Biltzarrean (1971) parte hartu zuen.

Biografia

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1938an Alemaniatik ihes egin zuen Belgikara. Bere anai-arrebak Auschwitzen hil ziren eta berak biziraun zuten senide batzuekin bizi izan zen Düren-en (Rheinland) en 1949. Bere ama, Auschwitz, Ravensbrück eta Bergen-Belsen-etik igaro oztean tuberkulosiak jota hil zen, ustez Josef Mengele mediku naziaren esperimentuen ondorioz. Arnold Spitta-rekin ezkondu zen eta alaba bat izan zuten, Carmen Spitta.[1]

1980. hamarkadan, Katrin Seybold zinema zuzendariarekin batera Alemaniako Sintien egoeraz jarduten ziren dokumentalak ekoiztu zituzten. Gizon eta emakume arteko berdintasunaren alde lan egin zuen, baita Sinti herriaren barnera ere. Katrin Seybold, Siegmund Wolf eta nazien jazarpenaren beste testigu garaikideek film dokumentaletan Centro de Investigación Higiénica Racial-aren Artxibo Federalean arakatu zuten irudien bila, ordurate argazki bakarra argitaratu izan baitzen, Eva Justin-ena.[1]

Bere lanen artean, Schimpft uns nicht Zigeuner (1980, doc), Wir sind Sintikinder und keine Zigeuner (1981, doc), Es ging Tag und Nacht liebes Kind (1982, doc), Das Falsche Wort (1987) eta Meleza und Gallier (1996) aipatzen dira.[2]

Filmografia

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Bere ekoizpen eta gidoietan Porraimos-a landu zuen baita sarraskiaren aitortza eza. Alemaniako memoria politikak zalantzan jarri zituen, oinarri arrazista eta matxista zutela salatuz.[3]

Zuzendaritza

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  • Es ging Tag und Nacht, liebes Kind (1982)[4]
  • We are sinti children and not gypsies (1981)[5]
  • Don´t call us gypsies (1980)[6]

Gidoilaria

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  • Calumny (1987)[7]
  • Das Falsche Wort (1987)[8]

Sariak eta Aitortzak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  • 1999an Otto Pankok Saria jaso Günter Grass-en eskutik.
  • Dieter Schenk dedicó su libro sobre las raíces históricas del BKA a su "en retrospectiva de una amistad de veinte años".

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  1. ↑ a b (Gaztelaniaz) «Melanie Spitta» Moviefit (Noiz kontsultatua: 2022-02-11).
  2. ↑ «Melanie Spitta | IFFR» iffr.com (Noiz kontsultatua: 2022-02-11).
  3. ↑ (Gaztelaniaz) «101 mujeres gitanas pa’ construir tu feminismo» pikara magazine 2021-04-21 (Noiz kontsultatua: 2022-02-11).
  4. ↑ (Gaztelaniaz) Es ging Tag und Nacht, liebes Kind. (Noiz kontsultatua: 2022-02-11).
  5. ↑ (Gaztelaniaz) We are Sinti Children and Not Gypsies. (Noiz kontsultatua: 2022-02-11).
  6. ↑ (Gaztelaniaz) Don't Call Us Gypsies. (Noiz kontsultatua: 2022-02-11).
  7. ↑ (Gaztelaniaz) Calumny. (Noiz kontsultatua: 2022-02-11).
  8. ↑ «Sinti Persecution - Collections Search - United States Holocaust Memorial Museum» collections.ushmm.org (Noiz kontsultatua: 2022-02-11).

Kanpo estekak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]