Prova d'orchestra | |
---|---|
Jatorria | |
Argitaratze-data | 1978 |
Izenburua | Prova d'orchestra |
Jatorrizko hizkuntza | italiera |
Jatorrizko herrialdea | Italia eta Alemania |
Banatze bidea | eskatu ahalako bideo |
Ezaugarriak | |
Genero artistikoa | film komikoa eta film dramatikoa |
Iraupena | 70 minutu |
Kolorea | koloretakoa |
Zuzendaritza eta gidoia | |
Zuzendaria(k) | Federico Fellini |
Gidoigilea(k) | Federico Fellini Brunello Rondi |
Antzezlea(k) | |
Balduin Baas (en) Clara Colosimo Franco Iavarone (en) Sibilla Luigi Uzzo (en) Barbara Herrera (en) Adelaide Aste (en) Federico Fellini Rolando De Santis | |
Ekoizpena | |
Ekoizlea | Michael Fengler (mul) Renzo Rossellini (en) |
Edizioa | Ruggero Mastroianni |
Ekoizpen-diseinatzailea | Dante Ferretti |
Bestelako lanak | |
Musikagilea | Nino Rota |
Argazki-zuzendaria | Giuseppe Rotunno |
Jantzi-diseinatzailea | Gabriella Pescucci |
Prova d'orchestra (euskaraz: «Orkestraren entsegua») Federico Fellini italiar zinema zuzendariaren komedia dramatiko bat da, 1979koa. Film hau Cannesko Zinemaldiako 32. Nazioarteko Zinemaldian estreinatu zen.[1]
Fellinik berak «film txiki» gisa definitu zuen.[2]
Mendeko oratorio batean, 40 bat laguneko orkestra sinfoniko batek Nino Rotaren (inoiz aipatzen ez den) opera bat jotzen du. Taldeko ordezkari sindikalak jakinarazten du telebista talde batek bere lana filmatuko duela eta musikariak elkarrizketatuko dituztela.
Artikulu hau zinemari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz. |