San Lorentzoko Sakristia Zaharra | |
---|---|
San Lorenzo basilika | |
Kokapena | |
Herrialdea | Italia |
Italiako eskualdeak | Toscana |
Italiako hiri metropolitarra | Metropolitan City of Florence |
Italiako udalerri | Florentzia |
Koordenatuak | 43°46′29″N 11°15′13″E / 43.774714°N 11.253647°E |
Historia eta erabilera | |
Irekiera | 1419 (egutegi gregorianoa) |
Komisarioa | Giovanni di Bicci de' Medici (en) |
Arkitektura | |
Arkitektoa | Filippo Brunelleschi |
Materiala(k) | kareharria |
Estiloa | pizkundetar arkitektura |
San Lorentzoko Sakristia Zaharra (italieraz: Sagrestia Vecchia), 1419 eta 1422 bitartean Filippo Brunelleschik, Florentziako San Lorentzo basilikaren eranskin bezala. Zaharra bezala ezagutzen da, berritik ezberdintzeko, urte batzuk beranduago Michelangelok eraikia, Leon X.a aita santuaren babespean.
Eraikin hau, Brunelleschiren adibiderik espresiboenetakotzat hartua da, oinplano zentraleko ondorengo beste eraikin batzuetan eragin handia izan zuelarik. Petxinen gainean nerbiotutako kupula batek estalitako gune kubiko bat da, hondoan, oinplano karratuko antzerako beste gune bat eransten zaiolarik, abside bezala funtzionatzen duena. Sakristia, bertikalki banatuta geratzen da tamaina bereko hiru guneren bidez: behealdea, konfigurazio orokor laukiluzekoa, erdikoa, petxinek eta kupula esferikoak inguratutako arku faltsuekin, bere erradioa, bi gune euskarri horietako bakoitzaren tamainaren berdina dena. Sakristia hau, Pizkundeko oinplano zentraleko lehen gunetzat hartzen da.
Arkitektoak, beste behin, bere egitasmoa, bi irudi geometriko sinpleren bidez pentsatu zuen: zirkulua, esferarekin lotutakoa, eta karratua, kuboarekin lotutakoa. Sakristia honen diseinuak, bere jatorria, martyria paleokristauetan duela ere uste da, eta, bereziki, Jerusalemgo Hilobi Santuaren oinplanoaren zati batean.
Sakristia, Donatellok eginiko erliebezko eskulturaz apaindua dago.