Teresa Font
| Teresa Font | |
|---|---|
.jpg) | |
| Bizitza | |
| Jaiotzako izen-deiturak | Teresa Font Guiteras |
| Jaiotza | Gallifa, 1956 (67/68 urte) |
| Herrialdea |  Katalunia |
| Hezkuntza | |
| Hizkuntzak | katalana gaztelania |
| Jarduerak | |
| Jarduerak | film-muntatzailea |
| Jasotako sariak | ikusi
|
    | |
Teresa Font (Gallifa, Bartzelona, Katalunia, 1956) zinema-editore garrantzitsuenetako bat da. Besteak beste, Juana la Loca, Libertarias, Celos, El día de la bestia, Jamón Jamón, Días contados, El rey pasmado, Muertos de risa, La enfermedad del domingo, El hombre que mató a Don Quijote, Dolor y gloria eta Madres paralelas edo Los jinetes del alba telesaila.
Muntaketa onenaren bi Goya sari lortu ditu, eta 2022an Espainiako Kultura Ministerioak ematen duen Arte Ederretako Merituaren Urrezko Domina jaso zuen.[1]
Aipamen biografikoa
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Bartzelona Gallifa herrian jaio zen. Zazpi urtera arte bere jaioterrian askatasunean bizi izan zen. Zazpi urte zituela, izeba baten etxera joan zen Castellarrera, eta hantxe lehenengo Eskola Nazionaletara joan zen eta gero erlijio-eskola batera. Zinemarekin lehen harremana bederatzi urterekin izan zuen, udako gauetan emakume bati zinemara laguntzen ari zela. Idazkari lanetan hasi zen, gauean institutuan jarraitzen zuen bitartean.[2]
Bartzelonako Unibertsitatean ikasi zuen, zineman lan egin nahi zuen arren. Hori zela eta, Londresera joan zen zine-eskolak ezagutzera, baina ez zuen inoiz bertan ikasi.
Lan ibilbidea
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Bartzelonara itzuli zenean, merezimenduzko lana bilatu zuen hainbat produkzio etxetan. Emakumea zenez, script edo editore gisa lan egitea proposatu zioten, eta zinea muntatzea erabaki zuen. Besteak beste, "El día de la bestia", "Jamón, jamón" eta beste zenbait filmetan ere egin du lan soinu-editore gisa, nahiz eta film horietan ez den bere lanaren aintzatespenik agertzen.
Editore gisa duen prestakuntza autodidakta da, eta filmak ikustetik dator, bai Londresko egonaldian, bai Filmotekan Bartzelonara itzultzean.
1982an Asesinato en el Comité Central filmean lan egiten zuenean, Vicente Aranda ezagutu eta ezkondu egin ziren. Haren ondorengo film guztiak muntatzen jarraitu zuen, zuzendu zuen azkena ere bai, Luna caliente.
Lehen lanak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]1976an hasi zen zineman, muntaketako laguntzaile lanetan. 1977an eta 1978an ICCko (Institut de Cinema Català) film laburretan lan egin zuen. Lehen film luzeak Jesús Garayren Nemo 1979), eta Joaquín Jordàren Numax presenta... dokumentalak (1980) izan ziren. 1982an Vicente Arandaren Asesinato en el Comité Central egin zuen.
Bigarren etapa
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Handik aurrera, Vicente Arandaren film guztietan egin zuen lan, besteak beste, Fanny Pelopaja, Tiempo de silencio, El Lute: camina o revienta, El Lute II: mañana seré libre, Si te dicen que caí, Los jinetes del alba, Amantes, La pasión turca, Celos, Juana la Loca, Tirante el Blanco edo Luna caliente.
Imanol Uribe eta Álex de la Iglesia bezalako errealizadoreekin ere lan egin ohi du. Besteak beste, honako hauek muntatu ditu: Imanol Uriberentzat El rey pasmado, Días contados, Bwana, Plenilunio, El viaje de Carol edo La carta esférica, eta Álex de la Iglesiarentzat, El día de la bestia, Muertos de risa eta Perdita Durango.
Pedro Almodóvarrentzat, Dolor y gloria, La voz humana, Madres paralelas eta Extraña forma de vida muntatu ditu.
Espainiarrak ez diren zinemagileekin ere jardun du, besteak beste, Terry Gilliamentzat El hombre que mató a Don Quijote, Deepa Mehta eta Funny Boy; Leticia Tonosentzat Mis 500 locos edo Simão Cayatterentzat Vadio filma.
Muntaketa zinematografikoa
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Editoreek, beren ikuspuntutik, sentsibilitate berezia izan behar dute kontatzen ari denaren zentzua atzemateko eta narrazio zinematografikoaren une bakoitzerako plano egokienak aukeratzeko. Alde horretatik, uste du funtsezkoa ez den material guztia kendu behar dela, eta behar dena utzi behar dela, eszenak ikuslearentzat ulerterrazak izan daitezen.[3]
Era berean, eta haren iritziz, muntaketa-lanak publikoaren lekuan jartzea eskatzen du, ikusi behar duena zehazki emateko.[4]
Soinu-editore gisa egindako lanak erakutsi zion muntaia zinematografikoan duen garrantzia, bai irudiak muntatzen laguntzeko, bai denbora eta erritmoa manipulatzeko orduan.[5]
Zuzendariak filmatu nahi duenaren eta benetan filmatu duenaren arteko bitartekari gisa, editoreek eskura dituzten tresna guztiak erabili behar dituzte ahalik eta lanik onena aurrera ateratzen laguntzeko. Horregatik, haren maximoetako bat zailtasuna da, eta, beraz, muntaketa-arazoak dituzten sekuentzietan ere sakonki bilatu behar da grabatutako materialaren artean; izan ere, gehienetan, irtenbide interesgarriak aurki daitezke, material horren lehen hurbilketan imajinaezinak izan litezkeenak.[6]
Artistaren ekoizpena
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- 2023 Extraña forma de vida
- 2022 A quien cierra los ojos
- 2022 Mamá no enRedes
- 2022 Llegaron de noche
- 2021 Pan de limón con semillas de amapola
- 2021 Madres paralelas
- 2021 El sustituto
- 2020 Funny Boy
- 2020 Akelarre
- 2020 Mis 500 locos
- 2020 La voz humana
- 2019 Salir del ropero
- 2019 El asesino de los caprichos
- 2019 Dolor y gloria
- 2018 Juanita
- 2018 El desentierro
- 2018 El hombre que mató a Don Quijote
- 2018 La enfermedad del domingo
- 2017 Las siete muertes
- 2017 El jugadora de ajedrez
- 2016 Canned Peaches
- 2016 Las Furias
- 2016 The Healer
- 2015 Acantilado
- 2015 Juegos de familia
- 2015 Creditors
- 2015 La adopción
- 2015 El destierro
- 2015 Juegos de familia
- 2013 La mula
- 2012 Historias robadas (miniserie de TV)
- 2011 Maktub
- 2011 O Cônsul de Bordéus
- 2011 Lo contrario al amor
- 2010 Vidas pequeñas
- 2010 Mr. Nice
- 2009 Luna caliente
- 2009 Mal día para pescar
- 2008 La casa de mi padre
- 2008 La conjura de El Escorial
- 2007 Canciones de amor en Lolita's Club
- 2007 Quiéreme
- 2007 La carta esférica
- 2006 El ciclo Dreyer
- 2006 Tirante el Blanco
- 2005 20 centímetros
- 2005 Condón Express
- 2003 Carmen
- 2002 El viaje de Carol
- 2002 Piedras
- 2002 António, Um Rapaz de Lisboa
- 2001 Juana la Loca
- 1999 Celos
- 1999 Plenilunio
- 1999 Extraños
- 1999 Muertos de risa
- 1998 La mirada del otro
- 1997 Perdita Durango
- 1996 Bwana
- 1996 Libertarias
- 1995 El día de la bestia
- 1994 La pasión turca
- 1994 Días contados
- 1993 Intruso
- 1993 El amante bilingüe
- 1992 Jamón, jamón
- 1991 El rey pasmado
- 1991 Amantes
- 1991 El ángel caído (serie de TV)
- 1990 Los jinetes del alba (serie de TV)
- 1989 La luna negra
- 1989 Si te dicen que caí
- 1988 Berlín Blues
- 1988 El Lute II: mañana seré libre
- 1987 Caín
- 1987 El Lute: camina o revienta
- 1987 Luna de lobos
- 1986 Pepe Carvalho (serie de TV)
- 1986 Tiempo de silencio
- 1984 Fanny Pelopaja
- 1982 Asesinato en el Comité Central
- 1980 Numax presenta... (documental)
- 1979 Nemo
Sariak eta izendapenak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]| Urtea | Kategoria | Lana | Emaitza |
|---|---|---|---|
| 1988 | Mejor montaje | Berlín Blues | Izendatua |
| 1991 | Amantes | Izendatua | |
| 1993 | Intruso | Izendatua | |
| 1994 | Días contados | Irabazlea | |
| 1995 | El día de la bestia | Izendatua | |
| 2001 | Juana La Loca | Izendatua | |
| 2003 | Carmen | Izendatua | |
| 2019 | Dolor y gloria | Irabazlea |
| Urtea | Kategoria | Lana | Emaitza |
|---|---|---|---|
| 1995 | Mejor montaje | El día de la bestia | Irabazlea |
| 2019 | Dolor y gloria | Izendatua | |
| 2020 | Akelarre | Izendatua | |
| 2021 | Madres paralelas | Izendatua |
- Beste sari batzuk
- Espainiako Zinemagile Elkarteak Muntaketa Onenaren Saria eman zion El día de la bestia lanarengatik (1995)
- Malagako Zinemaldiko Ricardo Franco saria (2016)
- Emakumeek egindako Nazioarteko[12] Zinemaldiaren Zinemaldiaren Ibilbide Baten saria (2019)
- Arte Ederretako Merituaren Urrezko Domina 2022.
Erreferentziak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- ↑ Ministerio de Cultura y Deporte: «Real Decreto 1083/2022, de 27 de diciembre, por el que se concede la Medalla al Mérito en las Bellas Artes, en su categoría de oro, a las personas y entidades que se relacionan.» Boletín Oficial del Estado (311): 188214 a 188215. 28 de diciembre de 2022.
- ↑ Paredes, Esther; González, Ferrán. (octubre de 2019). «Teresa Font: La gran montadora del cine español» 142 Revista Cultural (3): 68-73..
- ↑ Cómo hacer cine: 2, El día de la Bestia, de Álex de la Iglesia. .
- ↑ Teresa Font o dejar que el material nos hable desde una pantalla grande. .
- ↑ Teresa Font en Linkedin. .
- ↑ «Teresa Font: “En el montaje nunca hay que darse por vencido” » Premios Goya 2021» www.premiosgoya.com.
- ↑ Premiados en los IX Premios Goya. .
- ↑ «Películas » Premios Goya 2021» www.premiosgoya.com.
- ↑ «Medallas del CEC a la producción española de 1995» CEC.
- ↑ «Ganadores de las Medallas CEC 2020» Círculo de Escritores Cinematográficos (Madrid).
- ↑ «Nominados a las 77 Medallas CEC» Círculo de Escritores Cinematográficos (Madrid).[Betiko hautsitako esteka]
- ↑ Pastor, Custodio. (29 de marzo de 2019). Miradas necesarias. ISSN 1134-6582..
Kanpo estekak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]| Autoritate kontrola |
|
|---|
Datuak: Q21075432
Multimedia: Teresa Font / Q21075432