Tetrametilsilano

Tetrametilsilano
Formula kimikoa	C4H12Si
SMILES kanonikoa	[Si(C)(C)C&zoom=2.0&annotate=none 2D eredua]
MolView	[Si(C)(C)C 3D eredua]
Konposizioa	silizio eta karbono
Mota	konposatu kimiko
Ezaugarriak
Fusio-puntua	−100 ℃
Masa molekularra	88,071 Da
Arriskuak
NFPA 704	4 3 1
Identifikatzaileak
InChlKey	CZDYPVPMEAXLPK-UHFFFAOYSA-N
CAS zenbakia	75-76-3
ChemSpider	6156
PubChem	6396
Reaxys	1696908
Gmelin	85361
ChEMBL	CHEMBL68073
NBE zenbakia	2749
RTECS zenbakia	VV5705400
ZVG	3110
DSSTox zenbakia	VV5705400
EC zenbakia	200-899-1
ECHA	100.000.818
UNII	41Y0RBG14Q

Tetrametilsilanoa edo TMS Si(CH₃)₄ formulako konposatua da, konposatu organosilizikoen familiakoa. Tetraorganosilanoetan sinpleena da. Silano guztietan kasuan legez, egitura tetrahedrikoa dan non silizio-atomoa tetrahedroaren erdian dagoen^[1]. Kimika organometalikoan oinarrizko erreaktiboetako bat da eta hainbat alorretan nitxo erabilera du, erresonantzia magnetiko nuklearrean kasu.

Prestakuntza

TMSa metilklorosilanoen [SiCl_x(CH₃)_4−x,] sintesiaren albo-produktua da silizioa zuzenean metil kloruroz tratatzen denean^[2].

Erabilera

TMSa butillitioarekin tratatzen denean desprotonatu egiten da (H₃C)₃SiCH₂Li emanez agente alkilatzaile nahikoa ohikoa dena.

Erresonantzia magnetiko nuklearrean (EMN) tetrametilsilanoa barne-erreferentzia estandar gisa usatzen da lerrakuntza kimikoa neurtzeko ¹H, ¹³C and ²⁹Si atomoen kasuan laginaren disolbatzailea organikoa denean.TMSa lurrunkorra denez errazki berreskura daiteke lagina^[3].

TMSaren l2 hidrogeno-atomoak baliokideak dira eta beren EMN espektroa singletea da. Horren lerrakuntzari 0 balioa esleitzen zaio eta beste protoien lerrakuntza horrekiko neurtzen da. ¹³C EMN espektroskopiaren kasuan ere TMSaren karbonoaren espektroa singletea da 0 balioa esleitzen zaiona eta gainerakoak horrekiko zehazten dira.

Erreferentziak

1. (Ingelesez) PubChem. «Tetramethylsilane» pubchem.ncbi.nlm.nih.gov (Noiz kontsultatua: 2022-04-06).
2. Elschenbroich, Christoph. (2006). Organometallics.. (3rd, completely rev. and extended ed.. argitaraldia) Wiley-VCH ISBN 3-527-29390-6. PMC 64305455. (Noiz kontsultatua: 2022-04-06).
3. Irazabalbeitia, Iñaki. (D.L. 1983). Erresonantzia magnetiko nuklearra : onarri teorikoa eta ariketak. Elhuyar ISBN 84-86158-20-6. PMC 434843063. (Noiz kontsultatua: 2022-04-06).

Kanpo estekak