اثبات‌گرایی حقوقی
 | ترجمهٔ عنوان این مقاله دارای منبع نیست. ویرایش‌گران طبق سیاست تحقیق دست‌اول ممنوع نمی‌توانند اصطلاحات زبان‌های دیگر را بدون منبع ترجمه کنند و از طرف دیگر بر اساس شیوه‌نامه در اکثر مواقع نمی‌توانند عنوان مقاله را با عنوان اصلی آن در الفباهای غیر فارسی و عربی ثبت کنند. |
 |
اثبات‌گرایی حقوقی (به انگلیسی: Legal positivism)، مکتبی فکری است که توسط فلاسفه و حقوقدان‌هایی مانند جرمی بنتام و جان آستین در سده ۱۸ و ۱۹ میلادی بنیانگذاری شد.[۱] این مکتب به اصالت قانون و اصول قضایی و حقوقی در روابط بین مردم و دولت و مابین مردم معتقد است. بر این اساس در عرصهٔ سیاست جهانی و رفتار بین‌المللی، ملاک عملکرد دولت‌ها شرایط اخلاقی و اجتماعی نیست، بلکه روابط حقوقی و شرایط تابعهٔ آن به عنوان معیار اصلی مدنظر قرار می‌گیرد.
قانون‌گرایان بر این عقیده‌اند که دولت محصول قانون است و در مورد دولت، جامعه و کشور باید تنها صلاحیت حقوقی، قانونی و قضایی را در نظر آورد، هرچند با اخلاق و مذهب متغایر و متضاد باشد.
این نظریه، از زمان امپراتوری روم مطرح گردیده است.
از جمله طرفداران این نظریه می توان به جرج ریپر حقوقدان فرانسوی و استاد دانشگاه فرانسه نام برد.[۲][۳]
منابع
[ویرایش]- ↑ مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Legal positivism». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۶ ژوئیه ۲۰۲۰.
- ↑ [جرج]. قاعده اخلاقی. ج. ش ۱۳ به بعد. مقدار
|author-link1=را بررسی کنید (کمک) - ↑ کاتوزیان، ناصر. فلسفه حقوق. ج. ۱. ص. ۱۴۵ به بعد.
