ورزشهایی که زیر مجموعه دویدن هستند، به ویژه دو و میدانی، از آمارهای مختلفی استفاده میکنند. به منظور گزارش مؤثر این اطلاعات، اختصارات متعددی در این ورزش رایج شدهاست.[۱]
از سال ۱۹۴۸ توسط برت نلسون و کوردنر نلسون، روزنامه Track & Field News در ایجاد و تعریف اختصارات در این زمینه پیشقدم شد. این اختصارات همچنین، در میان دیگران و در دو و میدانی جهانی به تصویب رسیدهاست. نهاد حاکم بر جهان، ارگانهای مختلف حاکمیت داخلی، انجمن آمارگیران دو و میدانی، انجمن آمارگران مسابقات جادهای، آسوشیتدپرس و رسانههای فردی که گزارشات خود را دریافت میکنند. این اختصارات در ویکیپدیا نیز آمدهاست.
تقریباً تمامی مسابقات زمان را ثبت میکنند. از زمان آزمایشات در دهه ۱۹۳۰، تا استفاده رسمی از آنها در المپیک تابستانی ۱۹۶۸ و پذیرش رسمی در ۱۹۷۷، زمانهای کاملاً خودکار متداول شدهاست. از زمانی که این تحول رخ دادهاست، زمانهای کمیاب اولیه به عنوان زمان FAT مشخص شدهاست. زمانهای خودکار همانطور که اکنون متداول هستند، با استفاده از صدم ثانیه بیان میشوند. زمانهای دستی (زمانهایی که توسط انسانها ثبت شده) دقیق تلقی نمیشوند و بنابراین تنها با دقت یک دهم ثانیه پذیرفته میشوند حتی زمانی که ساعت، دقت بیشتری را نشان میدهد. اگر زمان قبل از سال ۱۹۷۷ ثبت شده بود، زمان برای اهداف رکوردی تبدیل به دهم ثانیه میشود، زیرا آنها سیستمی برای مقایسه بین روشهای زمانبندی ندارند. غالباً در این موارد یک زمان تا صدمین مسابقه باقی میماند. در طول این دوره تکامل، برخی گزارشها نشان میدهد که زمان دستی نیز با "h" یا "ht" مشخص میشود.
با دو روش زمانبندی متفاوت، میل اجتناب ناپذیری برای مقایسه زمانها به وجود آمد. Track & Field News افزودن ۰٫۲۴ را به زمانهای دستی آغاز کرد. بسیاری از کرنومترهای دستی الکترونیکی زمانها را تا صدم ثانیه نشان میدهند. اغلب این زمانها ثبت میشوند، اما معتبر نیستند (منجر به نتایج مبهم میشوند). در برخی از مسابقات سطح پایین حتی دوندهها ساعتهای دستی به همراه دارند و مکانها را مطابق با زمان نمایش داده شده در آن تغییر میدهند (در دوهای ۸۰۰ متر و بیشتر از یک مکان مشخص به بعد همه ورزشکاران در خط ۱ به مسابقه ادامه میدهند). همه اینها البته اشتباه است. زمان دستی به اندازه کافی دقیق نیست که برای اهداف رکوردی در مسابقات کوتاه پذیرفته شود. زمان واکنش انسان بین انسانهای مختلف کاملاً یکسان نیست. زمان دستی شامل واکنش انسانها میشود، وقتی دود را میبینند یا صدای تپانچه استارت را میشنوند، دکمه کرنومتر را فشار میدهند، سپس با عبور از خط پایان زمان را ثبت میکنند. روش مناسب برای تبدیل زمان دستی این است که هر صدم ثانیه را گرد کرده و سپس ۰٫۲۴ را اضافه کنید تا زمانی را فقط برای مقایسه ثبت کنید. اما در بسیاری از دیدارها زمانهای تبدیل شده را تا صدم نشان دادند و نتایج را شبیه زمانبندی تمام اتوماتیک نشان دادند. در این موارد، برخی یک عدد ۴ یا ۰ را در ستون صدم برای همه مسابقات نشان دادهاند (که نشان میدهد زمان گرد شده و ۰٫۲۴ به آن اضافه شدهاست). هنگامی که تشخیص داده میشود این زمانها تبدیل شده هستند، گزارش این زمانها با "c" یا " برای نشان دادن زمانهای تبدیل شده مشخص میشوند.
فرستنده زمان متداول تر میشود؛ سیستم تشخیص RFID تراشه فرستنده را که معمولاً بر روی کفش دونده قرار میگیرد بر خلاف زمانبندی رسمی در اولویت قرار میدهد، البته زمانی که اختلاف ورزشکاران به یک ثانیه کامل یا بیشتر میرسد، این قابل توجه نیست، اما زمانی که اختلاف ورزشکاران کم میشود، دادهها با قوانین زمان مطابقت ندارند. اکثر مسابقات جادهای نمیتوانند همه شرکتکنندگان را در خط شروع قرار دهند. بسته به وسعت زمین، برخی از ورزشکاران ممکن است با خط شروع فاصله داشته باشند و در جمعیت زیاد، ممکن است دقیقهها طول بکشد تا از خط آغاز عبور کنند. نتایج غالباً دو بار نشان داده میشود، زمان رسمی از شلیک اسلحه شروع کننده، شروع میشود، اما زمان تشک، زمان را از لحظهای شروع میکند که کفش از تشک سنجش در خط آغاز عبور کردهاست. سپس هر زمان که کفش از خط پایان عبور کند زمان متوقف میشود.
گاهی اوقات، هنگام ردهبندی با استفاده از عکس، زمانها تا هزارم ثانیه نمایش داده میشود. این زمانها تا هزارم برای اهداف رکوردی استفاده نمیشوند اما زمانهای هزارم ثانیه میتوانند برای ردهبندی بین گروههای مختلف استفاده شوند. قوانین مشخص میکند که اگر ردهبندی به این صورت انجام شود، زمان تمام گروههای دیگر نیز، با هزارم ثانیه ثبت میشوند.
اکثر رکوردها منوط به تصویب توسط هیئت حاکمه بر آن رکورد هستند. در سطح جهان، فدراسیون جهانی دو و میدانی (IAAF) این مقام را دارد. هر نهادی روش خود را برای تصویب رکوردها دارد: به عنوان مثال، فدراسیون دو و میدانی ایالات متحده آمریکا (USATF)، فقط سالی یکبار سوابق را در نشست سالانه خود در ابتدای دسامبر تصویب میکند. تا زمانی که رکوردی به تصویب نرسد، به عنوان «در انتظار» در نظر گرفته میشود که گاهی با P در ادامه آن رکورد نشان داده میشود.
هنگامی که U20 اضافه میشود، نشان دهنده رکورد زیر ۲۰ سال است (یک ورزشکار تنها در صورتی که کمتر از ۲۰ سال سن داشته باشد، هر نوجوانی که قبل از پایان هر سال تقویمی، ۲۰ ساله میشود، ورزشکار بزرگسال محسوب میشود).
برخی از رکوردها ثبت میشوند، اما از نظر کیفیت یا دقت با یک رکورد یکسان نیستند. فدراسیون جهانی دو و میدانی بهترینها را برای بخش نوجوانان و رکوردهای مسابقات جادهای مانند ماراتن فهرست میکند. همچنین دستاوردهای شخصی ورزشکاران را به عنوان بهترینها ثبت میکند. A و Y نشان دهنده نوجوان است. یک ورزشکار نوجوان در سال تقویمی به هجده سالگی خود نرسیده. برای این رکوردها از اصطلاح بهترین (Best) استفاده میشود.
برای رویدادهایی که کمک باد یک عامل است (مسابقات خارج از سالن ۲۲۰ یارد یا کمتر، پرش طول و پرش سهگام)، سرعت باد معمولاً بر حسب متر بر ثانیه یا "m/s" گزارش میشود.
محرومیت ورزشکاران اغلب به شماره قانون فدراسیون جهانی دو و میدانی اشاره میکند که طبق آن ورزشکار رد صلاحیت شدهاست.
برای مثال، شروع اشتباه به این شماره مربوط میشود: DQ R162.7
نهادهای مختلف این ورزش به ترتیب حروف الفبا مخفف میشوند.
با توجه به تعداد زیادی رویدادهای دو و میدانی که بهطور متناوب انجام میشوند، در ارائه نتایج و آمار اغلب از علائم اختصاری برای اشاره به رویدادها استفاده میشود.
مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Athletics abbreviations». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۴ اوت ۲۰۲۱.