این مقاله دقیق، کامل و صحیح ترجمه نشده و نیازمند ترجمه به فارسی است. کل یا بخشی از این مقاله به زبانی بهجز زبان فارسی نوشته شدهاست. اگر مقصود ارائهٔ مقاله برای مخاطبان آن زبان است، باید در نسخهای از ویکیپدیا به همان زبان نوشته شود (فهرست ویکیپدیاها را ببینید). در غیر این صورت، خواهشمند است ترجمهٔ این مقاله را با توجه به متن اصلی و با رعایت سیاست ویرایش، دستور خط فارسی و برابر سازی به زبان فارسی بهبود دهید و سپس این الگو را از بالای صفحه بردارید. همچنین برای بحثهای مرتبط، مدخل این مقاله در فهرست صفحههای نیازمند ترجمه به فارسی را ببینید. اگر این مقاله به زبان فارسی بازنویسی نشود، تا دو هفتهٔ دیگر نامزد حذف میشود و/یا به نسخهٔ زبانی مرتبط ویکیپدیا منتقل خواهد شد. اگر شما اخیراً این مقاله را بهعنوان صفحهٔ نیازمند ترجمه برچسب زدهاید، لطفاً عبارت {{جا:هبک-ترجمه به فارسی|1=اد و لورن وارن}} ~~~~ را نیز در صفحهٔ بحث نگارنده قرار دهید. |
اد وارِن | |
---|---|
زادهٔ | ۷ سپتامبر ۱۹۲۶ |
درگذشت | ۲۳ اوت ۲۰۰۶ (۷۹ سال) |
ملیت | آمریکایی |
لورِن وارِن | |
---|---|
زادهٔ | ۳۱ ژانویهٔ ۱۹۲۷ (۹۷ سال) |
درگذشت | ۱۸ آوریل ۲۰۱۹ |
ملیت | آمریکایی |
دیگر نامها | لورن ریتا موران |
پیشه(ها) | نویسنده، نقاش، محقق مسائل فراطبیعی |
سازمان | مؤسسه تحقیقات روانی نیوانگلند |
وبگاه |
«ادوارد وارن ماینی» (زاده ۷ سپتامبر ۱۹۲۶ – درگذشت ۲۳ اوت ۲۰۰۶) و «لورن ریتا وارن» (زاده ۳۱ ژانویه ۱۹۲۷ – درگذشت ۱۸ آوریل ۲۰۱۹)، یک زوج محقق و نویسنده آمریکایی در زمینه مسائل فراطبیعی بودند که ادعا میکردند با موارد برجسته و دلهره آور و جنایت ارتباط داشتند. ادوارد یک شیطانشناس و نویسنده خودآموخته و خودآگاه بود.[۱] لورن اظهار داشت که روشن بین و یک واسطه روحی است که میتوانست ارواح را ببیند.
این زوج بخاطر همکاری که باهم داشتند، شهرت خود را به (وارن) تغییر دادند تا بهتر شناخته شوند. این زوج تا جایی که مردم میشناسند زوجی بودند که به شدت به خدا و شیاطین باور داشتند و از روی آنها کارهای خود را انجام میدادند.
سری فیلم های احضار به نوعی اشاره به اتفاقاتی که در زندگی این زوج افتاده دارد
مطابق با وارنها، در سال ۱۹۷۰، دو هم اتاقی ادعا کردند عروسک دزدیده شدهشان که توسط روح دختری جوان که نامش آنابل هیگینز است، تسخیر شدهاست. این زوج این عروسک را تحویل گرفتند و به آن دو گفتند که توسط یک روح تسخیر شده و آن را در موزه اسرارآمیز در خانه خود در محفظه ای مقدس که از کلیسای ترینتی گرفته شده نگهداری میکنند و فیلمهایی در ژانر ترسناک به ترتیب احضار ۱، احضار ۲، احضار ۳،آنابل ۱، آنابل ۲، آنابل به خانه میآید، در واقع بر اساس این داستان ساخته شدهاند.
در سال ۱۹۷۱، این زوج در هاریسویل (رود آیلند)، با «خانواده پرون» دیدار کردند که ادعا کردند در خانهای زندگی میکنند که توسط جادوگری که در قرن نوزدهم در آنجا زندگی میکرده تسخیر شدهاست. پس از مطالعه و تحقیق، آنها پی بردند که جادوگری به نام «بتشیبا شرمن» در آنجا نفرین شدهاست و به خاطر همین، هر کس که به آنجا میآمد کشته میشد.
بر اساس آن در سال ۲۰۱۳، فیلم احضار ساخته شد.
لورن وارن نیز در مستند تلویزیونی تکجلوه پدیدار شد اما در برنامه یواسای تودی گزارشگر این برنامه به خاطر دلسوزی واقعیت داستان این مستند را پوشاند.[نیازمند منبع]در سال ۲۰۱۱، آندریا پرون کتابی را در این مورد با نام (خانه تاریکی، خانه روشنایی، جلد اول) بر اساس داستان واقعی نوشت.
وارنها احتمالاً بیشتر بخاطر درگیری در پرونده وحشت امیتی ویل در سال ۱۹۷۶ شناخته میشوند که در آن زوج، جورج و کتی لوتز ساکن نیویورک ادعا کردند که خانه آنها توسط یک حضور خشونت بار و شیطانی به شدت تحت تأثیر قرار گرفتهاست که سرانجام آنها را از خانه خود بیرون کشید. نویسندگان توطئه ترسناک امیتی ویل، استفان و روکسان کپلان، این پرونده را «کلاهبرداری» توصیف کردند. لورن وارن به خبرنگار روزنامه اکسپرس تایمز گفت که وحشت امیتی ویل فریب نیست. این داستان برای کتاب وحشت امیتی ویل (۱۹۷۷) بود و در فیلمهای وحشت امیتی ویل و وحشت امیتی ویل ۲ با همین نام اقتباس شد و در عین حال به عنوان الهام بخشترین سری فیلمهای بعدی نیز عمل کرد. نسخه وقایع وارنها تا حدودی اقتباس شده و در دنباله آغازین فیلم احضار ۲ به تصویر کشیده شدهاست. به گفته بنیامین رادفورد، این داستان «توسط شاهدان عینی، تحقیقات و شواهد پزشکی قانونی رد شد». در سال ۱۹۷۹ وکیل ویلیام وبر اظهار داشت که وی، جی آنسون و اشغالگران «داستان ترسناک» را بر بسیاری از بطریهای شراب «اختراع کردهاند».[۲]
در اواخر دهه ۱۹۷۰، وارنها ادعا کردند که خانواده ای در حومه شهر لندن در شمال لندن در اثر فعالیتهای چند قطبی تحت تعقیب قرار گرفتهاند. در حالی که تعدادی از ناظران مستقل این حادثه را به عنوان فریبکاری که توسط کودکان «دارای کمبود توجه» انجام میشد، رد کردند.
وارنها معتقد بود که این مورد «تسخیر توسط شیطان» است. داستان الهام بخش فیلم احضار ۲ بود، هرچند منتقدین میگویند که وارنها «به مراتب کمتر از آنچه در فیلم به تصویر کشیده شده» درگیر شده بودند و در واقع تا به حال از صحنه دعوت نشده بودند و از ورود به خانه امتناع میکردند.
در سال ۱۹۸۶، اد و لورن وارن وارد خانه اسندکر شدند، یک خانه که در تشییع جنازه اخیر اعلام کردند با شیاطین آلوده شدهاست. این پرونده در کتاب ۱۹۹۲ در یک مکان تاریک:داستان یک کارایی واقعی نشان داده شدهاست. سریال تلویزیونی تسخیرشده (فیلم ۱۹۹۹) نیز باعنوان همین داستان ساخته شد. جنزدگی در کنتیکت، فیلمی که بسیار با استناد به نسخه وقایع وارنها و کارگردانی پیتر کورنول ساخته شده، در سال ۲۰۰۹ منتشر شد. نویسنده ترسناک ری گارتون، که گزارشی راجع به تعقیب و گریز از خانواده اسندکر در ساتینگتون کانکتیکت نوشت، بعداً صحت حسابهای موجود در کتاب خود را زیر سؤال برد و گفت: «خانواده درگیر که مشکلی جدی مانند اعتیاد به مواد مخدر و الکل داشتند،نتوانستند داستان خود را مستقیم نگه دارند و من بسیار ناامید شدم؛ نوشتن کتاب غیرداستانی کار سختی است وقتی همه افراد داستانهای مختلفی را برای شما بازگو میکند».
در سال ۱۹۸۱، آرنی جانسون متهم قتل همخانه خود، آلن بونو بود. اد و لورن قبل از این اتفاق با مکالمه برادر کوچکترش، فیانسیه جانسون فهمیدند که وی جن زده شدهاست. سپس در محاکمه، جانسون قصد داشت تا ادعا کند گناهکار یا شخص جن زدهای نبوده ولی ناموفق بود. در سال ۱۹۸۳، کتاب شیطانشناسی در کانتکتیکات توسط گرالد بریتل نوشته شد و در آن کتاب تقاضا شد که این سوژه شرح داده شود و در سال ۲۰۲۱ فیلم احضار۳ دربارهٔ این اتفاق ساخته شد.