این مقاله میتواند با ترجمهٔ متن از مقالهٔ متناظر در انگلیسی گسترش یابد. برای مشاهدهٔ دستورالعملهای مهم ترجمه روی [گسترش] کلیک کنید.
استفاده از مترجمهای ماشینی نظیر دیپال یا ترجمهگر گوگل نقطهٔ آغاز خوبی برای ترجمه است، اما کاربران ترجمهکننده باید در صورت نیاز خطاها را برطرف، و دقت ترجمه را بررسی کنند؛ و نباید تنها متن ترجمهشده بهصورت ماشینی را بدون اصلاح در ویکیپدیای فارسی قرار داده و منتشر کنند.
متنی که غیر قابل اطمینان یا کم کیفیت به نظر میرسد را ترجمه نکنید. در صورت امکان صحت متن را در منابع ارائهشده در مقالهٔ خارجیزبان بررسی کنید.
شما ملزم هستید با ارائهٔ یک پیوند میانزبانی به مقالهٔ مبدأ ترجمه، انتساب حق تکثیر را در خلاصه ویرایش بههمراه ترجمهٔ خود ارائه دهید. یک روش برای انتساب در خلاصه ویرایش میتواند استفاده از این عبارت باشد
محتوای این ویرایش از مقالهٔ موجود در ویکیپدیای انگلیسی در [[:en:Economy of North Korea]] ترجمه شده است؛ برای انتساب، تاریخچهٔ آن مقاله را ببینید. (ابزارهایی نظیر ترجمهٔ محتوا و به ویکیفا خلاصه ویرایش و پیوند میانزبانی مناسب را بهطور خودکار تولید میکنند.)
پس از ترجمه، الگوی {{صفحه ترجمهشده|en|Economy of North Korea}} باید به صفحهٔ بحث افزوده شود.
اقتصاد کره شمالی یک اقتصاد متمرکز برنامهریزی شده است. این اقتصاد پس از بنیانگذاری ایدئولوژی جوچه، دارای نقش طرحهای تخصیصی بازار آزاد محدودی بوده است ولی با این حال، روند مشارکت و ظهور بازارهای آزاد در این کشور روندی افزایشی داشته است.[۹][۱۰] تا تاریخ ۲۰۲۲[بروزرسانی]، کره شمالی به پایبندی اساسی خود به اقتصاد دستوری متمرکز ادامه میدهد. این کشور دارای مجموع تولید ناخالص داخلی ۲۸٫۵۰۰ میلیارد دلار تا سال ۲۰۱۶ بوده است. برخی از آزادسازیهای اقتصادی، به ویژه پس از به قدرت رسیدن کیم جونگ اون در سال ۲۰۱۲ میلادی، وجود داشتهاست، اما گزارشهای متضادی بر سر قوانین و مصوبات خاص آن نیز در منابع موجود است.[۱۱][۱۲][۱۳][۱۴][۱۵][۱۶] از دهه ۱۹۹۰، فعالیت بازارهای غیررسمی افزایش یافته است و نظام تمامیتخواه کره شمالی فعالیت این بازار غیر رسمی را مجاز و یا حداقل تحمل کردهاست.[۱۷] این بازارها به نام «Jangmadang» نامیده میشوند و در نتیجه فروپاشی اقتصادی در دهه ۱۹۹۰ میلادی و به دلیل ناتوانی نظام سیاسی در توزیع غذا در بین مردم شکل گرفتند.[۱۸]
فروپاشیبلوک شرق از سال ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۲، و سقوط منبع اقتصادی اصلی کره شمالی ،اتحاد جماهیر شوروی، اقتصاد کره شمالی را وادار کرد تا روابط اقتصادی خارجی خود را دوباره تنظیم و تغییر دهد. از نتایج این تغییرات میتوان به افزایش مبادلات اقتصادی با کره جنوبی اشاره کرد. چین بزرگترین شریک تجاری کره شمالی است. ایدئولوژی جوچه کره شمالی منجر به خودبسندگی این کشور در محیط تحریمهای بینالمللی شده است.[۱۹] در حال حاضر اقتصاد کنونی کره شمالی هنوز تحت سلطه صنایع دولتی و مزارع جمعی است. با اینحال، سرمایهگذاری خارجی و استقلال شرکتها افزایش یافتهاست.
کره شمالی از عواقب جنگ کره تا اواسط دهه ۱۹۷۰ تولید ناخالص داخلی مشابهی با همسایه خود کره جنوبی داشت،[۲۰][۲۱] اما در اواخر دهه ۱۹۹۰ و اوایل قرن بیست و یکم تولید ناخالص داخلی سرانه کمتر از ۲۰۰۰ دلار را ثبت کرد. در سال ۲۰۱۸، بانک کره، کره جنوبی رشد تولید ناخالص داخلی کره شمالی را ۴٫۱-٪ تخمین زد.[۲۲] برای اولین بار، در سال ۲۰۲۱، بخش خصوصی کره شمالی از بخش دولتی پیشی گرفت.[۲۳][۲۴]
↑Maddison, Angus "The World Economy A Millennial Perspective", OECD Development Studies Centre, شابک۹۲−۶۴−۰۲۲۶۱−۹, (Published 2004), Table A3-c, also available on the Internet at "Archived copy"(PDF). Archived from the original(PDF) on May 30, 2012. Retrieved May 9, 2013.{{cite web}}: نگهداری یادکرد:عنوان آرشیو به جای عنوان (link)