ایوری گیتلیس
| ایوری گیتلیس | |
|---|---|
 در خانه خود در پاریس (۲۰۱۰) | |
| اطلاعات پس‌زمینه | |
| نام تولد | ایوری (ایزاک-مه‌یر) گیتلیس |
| زاده | ۲۵ اوت ۱۹۲۲ حیفا، قیمومت بریتانیا بر فلسطین، (اسرائیل فعلی) |
| خاستگاه |  اسرائیلی |
| درگذشته | ۲۴ دسامبر ۲۰۲۰ (۹۸ سال)[۱] پاریس، فرانسه |
| ژانر | موسیقی کلاسیک |
| پیشه | نوازنده ویولن، آموزش‌گر، نویسنده، هنرپیشه |
| ساز(ها) | ویولن |
| سال‌های فعالیت | ۱۹۴۹ - ۲۰۱۹ |
| سازهای اصلی | |
| جووانی باتیستا روجری، ۱۶۹۹ استرادیواریوس شان دو سینیه، ۱۷۳۷ گوارنِری یسائی، ۱۷۴۰ استرادیواریوس سنسی، ۱۷۱۳ | |
ایوری گیتلیس[۲] (به عبری: עברי גיטליס) (زادهٔ ۲۵ اوت ۱۹۲۲ در حیفا – درگذشتهٔ ۲۴ دسامبر ۲۰۲۰ در پاریس) نوازندهٔ برجستهٔ ویولن، آموزش‌گر، نویسنده، و هنرپیشه اهل اسرائیل و فرانسه بود. او از سال ۱۹۹۰ میلادی، سفیر حسن‌نیت و صلح یونسکو بود.[۳]
زندگی
[ویرایش]پدر و مادر ایوری گیتلیس در سال ۱۹۲۱ از کامیانتس-پودیلسکیی (واقع در اوکراین امروزی) به فلسطین آمدند و ایوری آموختن ویولن را از سن ۵ سالگی آغاز کرد و مدتی به‌طور خصوصی، شاگرد بن-آمی (از شاگردان یوژف سیگه‌تی) بود.[۴] سپس در سن ۶ سالگی در حضور برونیسلاو هوبرمان ویولن نواخت و درخشش در آنجا باعث شد تا هزینهٔ سفر و تحصیل او در پاریس تأمین شود.[۴] ایوری گیتلیس در سن ۱۱ سالگی وارد «کنسرتوار پاریس» و کلاس‌های ژول بوشه‌ریت شد و در سال ۱۹۳۵ فارغ‌التحصیل گردید.[۵] او دوره‌های تکمیلی نوازندگی ویولن را از جورجه انسکو[۶] و ژاک تیبو (در پاریس) و کارل فلش (در اسپا و لندن) فرا گرفت.
ایوری گیتلیس در جریان جنگ جهانی دوم دوم به لندن رفت و مسئول بخش هنری نیروی زمینی بریتانیا شد و به اجرای برنامه برای نیروهای متفقین پرداخت. در سال ۱۹۵۱ با توصیهٔ استادش آلیس پاشکوس[۷] در رقابت‌های ویولن‌نوازی لون-تیبو شرکت کرد و مقام پنجم را بدست آورد. ایوری گیتلیس در دههٔ ۱۹۵۰ میلادی[۸] به ایالات متحده آمریکا رفت و پس از آشنایی با یاشا هایفتز،[۹] چندین کنسرت با رهبران ارکستر مشهوری همچون یوجین اورمندی و جرج سل اجرا کرد.[۱۰] ایوری از اواخر دههٔ ۱۹۶۰ میلادی در شهر پاریس زندگی می‌کرد.
ایوری با برخی از سرشناس‌ترین ارکسترهای جهان، برنامه اجرا کرده‌است که از آن میان می‌توان به فیلارمونیک لندن، فیلارمونیک نیویورک، فیلارمونیک برلین، فیلارمونیک وین، ارکستر فیلادلفیا، و ارکستر فیلارمونیک اسرائیل اشاره کرد.
از فیلم‌ها یا برنامه‌های تلویزیونی که وی در آن نقش داشته است می‌توان به سوان عاشق، سرگذشت آدل ه.، و سیرک راک اند رول رولینگ استونز اشاره کرد.
ایوری گیتلیس در تاریخ ۲۴ دسامبر ۲۰۲۰ در پاریس درگذشت.[۱]
پانویس
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ Israel's violin genius Gitlis dies at 98
- ↑ «Hilary Hahn interviews Ivry Gitlis».
- ↑ «Ivry Gitlis – UNESCO Celebrity Advocates | UNESCO.org». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۱ نوامبر ۲۰۰۹. دریافت‌شده در ۱۷ سپتامبر ۲۰۱۹.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ Gitlis, L'Âme et la corde (2013)
- ↑ In the context of French Conservatoires, first prize, second prize and so on are the same as A and B grades, i.e. the highest level. Winning first prize meant graduation.
- ↑ Violinist Ivry Gitlis remembers George Enescu بایگانی‌شده در ۲۴ ژوئیه ۲۰۱۴ توسط Wayback Machine, The Strad, 19 August 2013.
- ↑ «Profile of Theodore and Alice Pashkus on Rudolf Bruil's 'The Remington Site'». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۹ سپتامبر ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۱۴ آوریل ۲۰۱۶.
- ↑ Ivry Gitlis, 28-year-old violinist, today ranks with the foremost young masters of his instrument in the world. He started the study of the violin at the age of five. His debut was made shortly after that and he so impressed the noted virtuoso, Bronislaw Huberman, that he was sent to Paris to study. At the age of 11, the boy won first place among 150 competitors for admission to the Paris Conservatoire, and at 13, he got "Premier Prix" (graduated) at the Conservatoire. Gitlis continued his studies with such noted virtuosi as Georges Enesco, Jacques Thibaud and Theodore Pashkus, after which we embarked on a European concert tour. During the war, the youngster remained in London where he performed for the armed forces in hundreds of concerts. In the last few years he has been soloist with such orchestras as the London Philharmonic, London Symphony, Liverpool Philharmonic, etc. Recently he has featured contemporary music on his program ranging from works of Bartok to Lennox Berkley, Ivor Walsworth and Hindemith, as well as continuing his programs of the music of the classics. Further tours of the European continent have strengthened critical belief that Ivry Gitlis is destined to become one of the world's greatest violinists. (text extracted from: Don Gabor archives, ©1950)
- ↑ Ivry Gitlis | hommage à Jascha Heifetz | 1988
- ↑ «Sibelius, 15,16,18 December 1955 in New York». بایگانی‌شده از اصلی در ۴ مارس ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۱۴ آوریل ۲۰۱۶.
منابع
[ویرایش]- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Ivry Gitlis». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۴ آوریل ۲۰۱۶.
پیوند به بیرون
[ویرایش]
- ایوری گیتلیس در IMDb
- ترانه‌شناسی ایوری گیتلیس در دیسکاگز
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
| واژه‌نامه‌های زندگی‌نامه‌ای | |
| پایگاه‌های دادهٔ علمی | |
| سایر | |
