بهار دمشق
بهار دمشق، اصطلاحی است که به دوره‌ای کوتاه مدت در تاریخ سوریه گفته می‌شود. این دوره با مرگ حافظ اسد و آغاز دوره زمامداری بشار اسد شروع شد. در این دوره بسیاری از زندانیان سیاسی در سوریه آزاد شده و آزادی‌های محدود سیاسی فراهم شد. این دوره با شانتاژ نسل قدیم اعضای حزب بعث و تحت فشار قرار گرفتن بشار اسد پایان یافت.[۱][۲] بیانیه ۹۹ و بیانیه ۱۰۰۰ از دستاوردهای بهار دمشق بودند.[۳]
پیشینه
[ویرایش]در حقیقت آغاز بهار دمشق به مدتی قبل از مرگ حافظ اسد برمی‌گردد. در آن زمان خانهٔ نبیل المالح به محلی برای گردهمایی روزنامه‌نگاران، فعالان سیاسی و هنرمندان تبدیل شده بود که به همت نبیل المالح به دور هم جمع می‌شدند. این گردهمایی در حقیقت تریبون آزادی بود که دربارهٔ بازسازی جنبش‌های دموکراتیک و فرهنگی در سوریه در آن بحث می‌شد. تریبون‌های آزاد دیگری نیز در حلب و طرسوس تشکیل می‌شد. بیانیه ۱۰۰۰، پایان بهار دمشق را به دنبال داشت.[۳]
منابع
[ویرایش]- ↑ «آیا بشار به پایان خط رسیده‌است». دیپلماسی ایرانی. دریافت‌شده در ۳۰ مارس ۲۰۱۴.
- ↑ «سوریه کشوری که بود، کشوری که هست در ۲۰تصویر». افکارنیوز. ۱۸ شهریور ۱۳۹۲. بایگانی‌شده از اصلی در ۳۰ مارس ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۳۰ مارس ۲۰۱۴.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ «افت و خیزهای اپوزیسیون سکولار در سوریه». کردپرس. ۵ مهر ۱۳۹۱. دریافت‌شده در ۳۰ مارس ۲۰۱۴.
