حسن بیگ زردابی | |
---|---|
نام هنگام تولد | حسن بیگ سلیم بیگ اوغلو |
زادهٔ | ۲۸ ژوئن ۱۸۳۷ |
درگذشت | ۲۸ نوامبر ۱۹۰۷ (۷۰ سال) |
محل تحصیل | دانشگاه دولتی مسکو |
پیشه | روزنامهنگار |
سالهای فعالیت | ۱۸۷۵–۱۹۰۶ |
حسن بیگ زردابی(ترکی آذربایجانی: Həsən bəy Zərdabi)،حسن بیگ سلیم بیگ اوغلو ملکاف (ترکی آذربایجانی: Həsən bəy Səlim bəy oğlu Məlikov زادهٔ ۲۸ ژوئن ۱۸۳۷ یا ۱۸۴۲[۱] — ۱۵ نوامبر ۱۹۰۷) بود. او یک روشنفکر و روزنامهنگار آذربایجانی و بانی نخستین روزنامهٔ آذربایجانیزبان اکینچی (دهقان) در سال ۱۸۷۵ بود.
زردابی در زرداب که آن زمان یک روستای کوچک در کنار رودخانه کُر غرب باکو بود متولد شد. او تحصیلات اولیه اش را در مدرسه روسی شاماخی و بعد از دریافت یک بورس تحصیلی در تفلیس به اتمام رسانید و سپس به بخش ریاضی و فیزیک در دانشگاه مسکو پیوست. پس از فارغالتحصیلی اوبه مدیریت مسّاحی زمین در تفلیس و بعد به قوه قضائیه در قوبا منصوب شد. او از این سمت خود استعفا داد تا به عنوان یک معلم علوم در یک مدرسه متوسطه در باکو کار کند،جایی که او یک مؤسسه خیرخواهانه تأسیس کرد تا به تحصیلات مدرن بچههای مسلمانان کمک بکند.[۲]
زردابی در طول زندگی اش مبارزی برای روشنگری مسلمانان در قفقازبود. زردابی طرفدار سکولاریسم وسواد آموزی در میان جمعیت مسلمان در قفقاز جنوبی بود.
در ابتدا او از حکومت، حمایت میکرد، اما بعداً در ارزیابی خوددر مورد مزایای حکومت امپراتوری روسیه تجدید نظر کرد. روشنفکران جوان آذربایجانی در آن دوره روسیه را به عنوان کانالی برای نزدیکی به ترقیات اروپا میدیدند و از شیوههای تعلیمات مکتبهای اسلامی انتقاد میکردند. آنها به زبان ترکی آذربایجانی به عنوان وسیلهای برای ابراز هویت فرهنگی مینگریستند. آنها در حین مبارزه خود برای تغییر و تحول، همانطور که آدری آلشتات (َAudrey Altstadt) توضیح میدهد، روشنفکران آذربایجان متوجه شدند که نیازی به ترک میراث فرهنگی خود برای بهره بردن از پیشرفتهای اروپا نیست.[۳] زردابی به چنین نتیجهگیری در نتیجه سالهای طولانی تبعید در روستای کوچک زرداب به این نتیجه رسید.[۴]
در سال ۱۸۷۳ زردابی با یکی دیگراز روشنفکران فعال، نجف بیگ وزیراف اولین تولید هنری تئاتر در آذربایجان را با نمایش ماجرای یک خسیس بر اساس نمایشنامه میرزا فتحعلی آخوندزاده به روی صحنه آورد.
در سال ۱۸۷۵ زردابی روزنامه اکینچی را تأسیس کرد. این اولین روزنامه مستقل به زبان ترکی آذربایجانی در امپراتوری روسیه بود.[۵] مطابق با ایدههای نارودنیک (پوپولیستی) زردابی این روزنامه با نام اکینچی در واقع خطاب خود را در درجه اول به طبقه کشاورزاختصاص داده بود. این موازات باایدههایی بود که غالب در دانشگاههای روسیه در آن دوران رواج داشت. زبان ترجیحی مابین با سوادان در آن زمان فارسی بود و عکسالعمل آنها نسبت به انتشار به زبان عوام (زبان ترکی آذربایجانی) بسیار خصمانه بود. دایره همکادران زردابی عمدتاً مانند زردابی اهل سنت بودند. نظرات آنها در مورد عقب ماندگی ایران و سیاستهای غیرانسانی کشور باعث خشم گستردهشد و[۶] این روزنامه چندین بار توسط مقامات روسی تعطیل شد و با عنوان «مضر و سیاسی غیر قابل اعتماد» قلم داد شد. در شمال آذربایجان در پاییز سال ۱۸۷۷ پلیسها مشغول به دستگیری تعداد زیادی از تحصیلکردگان «تاتار» (حکومت روس به آذربایجانیها عنوان «تاتارها» را داده بودند) بودند. دلیل دستگیریها عمدتاً برای فعالیتهایی مانند تشکیل محافل و توزیع تبلیغات ضد دولت بود.[۷] پس از بسته شدن اکینچی در سال ۱۸۷۷ زردابی به روستای اجدادی خود تبعید شد.
در سال ۱۹۰۵ اوفعالیتهای فرهنگی خود را به عنوان یک خبرنگار، برای یک روزنامه مترقی به نام حیات از سر گرفت. او در مقالات خود مردم را به وحدت فرهنگی مسلمانان در روسیه و استقرار یک زبان واحد ترکی دعوت میکرد، تا بدین وسیله ترقی و تکامل اجتماعی از طریق کمک به رشد اجتماعی مسلمانان روسیه تظمین شود. به نظراو برای اینکه پیشرفت و توسعه اجتماعی جامعه مسلمان تظمین شود میبایست مردم را از سنت نوشتن به فارسی و عربی که اهرم قدرتی برای ملایان و مرتجعین و محافظه کاران بود دور کرد.
زردابی در سال ۱۹۰۷ در شهر خود درگذشت.
اکنون از حسین بیگ زردابی به عنوان یکی از بنیانگذاران روزنامهنگاری و تئاتر مدرن آذربایجان یاد میکنند. دانشگاه دولتی گنجه به اسم حسن بیگ نامگذاری شدهاست.[۸]