دیوید جان استیونسون | |
---|---|
زادهٔ | ۲ سپتامبر ۱۹۴۸ |
محل تحصیل | دانشگاه ویکتوریا (B.S. , 1971) (M.S. , 1972) (D.Sc) دانشگاه کرنل (PhD, 1976) |
جوایز | H. C. Urey Prize (1984) Whipple Award (1994) Harry H. Hess Medal (1998) Richard P. Feynman Prize (2001) |
پیشینه علمی | |
شاخه(ها) | سیارهشناسی علوم زمین اخترفیزیک ژئوفیزیک |
محل کار | مؤسسه فناوری کالیفرنیا |
استاد راهنما | ادوین ارنست سالپتر |
دیوید جان استیونسون (زاده ۲ سپتامبر ۱۹۴۸) استاد سیارهشناسی در مؤسسه فناوری کالیفرنیا است. او اصالتاً اهل نیوزیلند است و دکترای خود را از دانشگاه کرنل در رشته فیزیک دریافت کرد، او در این دانشگاه مدلی برای فضای داخلی مشتری ارائه داد. وی به دلیل استفاده از مکانیک سیالات و مگنتوهیدرودینامیک برای درک ساختار داخلی و تکامل سیارات و اقمار مشهور است.
ایده استیونسون در مورد ارسال کاوشگر به زمین شامل استفاده از سلاح هستهای برای شکستن پوسته زمین، ذوب همزمان و پر شدن شکاف با آهن مذاب حاوی یک کاوشگر است. آهن با نیروی وزن خود، شکافی را در گوشته ایجاد میکند و متعاقباً غرق میشود و طی هفتهها به هسته زمین میرسد. ارتباط با پروب با امواج صوتی مدوله شده حاصل میشود.[۱][۲] از این ایده در کتاب آرتمیس فاول و انتقام اپال استفاده شدهاست.
وی در سال ۱۹۸۴ جایزه HC Urey را که توسط بخش علوم سیارهای جامعه اخترشناسی آمریکا اعطا میشود را دریافت کرد.
استیونسون عضو انجمن سلطنتی و عضو آکادمی ملی علوم ایالات متحده است.[۳]
سیاره کوچک ۵۲۱۱ استیونسون به افتخار وی نامگذاری شدهاست.[۴]