ذخیرهٔ ارزش (انگلیسی: store of value) کارکردی از یک دارایی است که میتواند در آینده ذخیره، بازیابی یا مبادله شود و در زمان بازیابی به طور قابل پیش بینی مفید واقع شود. در عصر جدید، ابزارهای ذخیرهٔ ارزش معمول، پول، ارز یا کالاهایی همچون طلا یا سرمایهٔ مالی هستند. نکتهای که در مورد هر وسیلهٔ ذخیرهٔ ارزشی به نظر میرسد مدیریت ریسک ذاتی آن با توجه به ثبات ذاتی تقاضا برای دارایی مورد نظر است.
ذخیرهٔ ارزش یکی از سه کارکرد پذیرفته شدهٔ مشخص پول است. کارکردهای دیگر آن عبارتند از:
همچنین پول کارکرد مجزایی به عنوان وسیلهٔ مبادله دارد که نیازمند پایایی در روابط تجاری و ثبات و حداقل سازی فرصتهای کلاهبرداری و تقلب است.
مثالهای دیگر برای ابزارهای ذخیره ارزش همچون پول عبارتند از:
از آن جایی که این اقلام برای تجارت روزانه یا ذخیره نامناسب هستند و ممکن است اختلافات معناداری در ارزش داشته باشند به ندرت پیش میآید که همهٔ ارزش خود را از دست بدهند. نیاز نیست که همه اقلام دارایی سرمایهای باشند، ارزش اقتصادی اقلامی که به طور معمول مورد استفاده قرار نمیگیرند حتی در شرایط بد نیز به سختی کاهش مییابد. در اصل، این موضوع در مورد هر کالای صنعتی صادق است و اغلب طلا و فلزات گرانبها مورد علاقه قرار میگیرند چرا که تقاضا و کمیابی آنها در طبیعت، ریسک کاهش ارزش آنها را با افزایش تولید و عرضه از بین میبرد.